Alles gaat fout..

Door: Annettoz

Geplaatst op Apr 23, 2009

Het gaat niet goed met Kisse. Sinds de zomervakantie is hij achterop geraakt met zijn werk en nu drie van zijn vijf winkelleiders plotseling wegvallen om verschillende redenen, stijgt het werk hem boven de pet. De laatste drie maanden heeft hij het gevoel langzaam te verdrinken, waarbij de ene golf na de andere bovenop hem stort zonder dat hij de tijd krijgt om adem te halen. Hij vertoont inmiddels alle symptonen van een heftige burnout en wenst elke avond in slaap te vallen zonder wakker te worden. Ik zit nu al sinds de zomervakantie in Trier. Ik moet dit jaar afstuderen en kan mijn project in Duitsland uitvoeren, terwijl ik ook de Duitse taal beter onder de knie wil krijgen. Daarbij heb ik veel vrije tijd en werktijd die ik naar gelieve kan indelen. Gelukkig maar, want Kisse kan nu wel wat ondersteuning gebruiken!

Om zijn gigantische werkweken van bijna zeventig uur te doorbreken, zoek ik leuke dingen die we samen kunnen doen ter ontspanning. We gaan een keer per week een avondje tennissen. Dat is al een goed begin voor iemand die eigenlijk topsporter wilde worden en veel beweging nodig heeft. Daarnaast maken we gretig gebruik van het herfstseizoen en de bosrijke omgeving van Trier. Op een zaterdag hebben we de hele dag kastanjes geraapt in het bos, om die 's avonds in de oven te roosteren en met een gezellige film en een fles jonge herfstwijn erbij, op te eten!

Ook hebben we achter de rivier de Moezel een groot natuurgebied ontdekt, wat uitermate geschikt is voor lange wandelingen. We zijn alletwee gek op dieren en in dat gebied staat een groot omheind veld waar allerlei herten, zwijnen, pauwen en buffels door elkaar lopen. Er komen hier veel mensen hardlopen en picknicken. Kisse heeft meteen vriendschap gesloten met een alleenstaande ezel en gaat hem elke week trouw een wortel brengen.

Ondanks deze leuke, korte uitstapjes worden zijn werkweken steeds langer. Ik zie mijn natuurliefhebber langzaam veranderen in een overwerkte zakenman. Wanneer ik een verrassingspicknick heb geregeld met zelfgebakken taarten en broodjes uit de oven, ben ik dan ook teleurgesteld als hij geen tijd blijkt te hebben om weg te gaan. Ook al is het zondag. Daarom besluiten we de picknick maar op een kleedje in de woonkamer te houden. Ook gezellig, maar wel een stukje korter dan ik had verwacht.

Een van zijn oude passies is jazz-muziek. Bij het VVV-kantoor van Trier heb ik gezien dat er die week twee hele goed jazzbands optreden in de kelder van een cafe. Ik vraag hem de dinsdagavond vrij te houden, zodat we samen wat leuks kunnen gaan doen. Tot mijn verrassing houdt hij nog vrij ook! De kelder van het cafe is erg knus ingericht en op de jazz-avond kiezen we twee luxe stoelen uit in een hoekje en bestellen een cocktail. De eerste tien minuten is het erg gezellig en weten we zelfs over iets anders te praten dan zijn werk. Al snel komen we toch weer uit bij zijn werkgever, ondanks de jazzband die ik zelfs goed vind, terwijl ik normaal gesproken geen liefhebber ben! Wanneer hij zijn drankje op heeft vraagt hij of we naar huis kunnen gaan. Hij moet er de volgende ochtend weer vroeg uit. Het is nog geen eens negen uur 's avonds, maar ik besluit mee te gaan.

Volgende week moet ik naar huis, omdat mijn vader zijn vijftigste verjaardag viert. Het wordt een groot feest en Kisse is ook uitgenodigd. Helaas zegt hij echt niet te kunnen komen. Hij heeft een belangrijke vergadering die dag, die maar een keer per jaar gehouden wordt. Het enige geaccepteerde excuus om er niet te zijn, is wanneer je dood bent zegt hij. Het weekend voordat ik naar huis ga, stelt Kisse voor om een tochtje te maken. Eindelijk een eigen initiatief! Dat is een goed teken denk ik! We rijden die zaterdag naar Saarburg wat volgens zijn collega's erg mooi moet zijn. Na een flinke detour door de wijnvelden te hebben gemaakt, waar de TomTom ons heengestuurd heeft, komen we aan bij een Landal Green Park op de top van de heuvel. Kisse heeft altijd al eens willen rodelen en hier ligt zo'n baan! Na met nog geen 30 km per uur naar beneden te hebben gezuild door wat flauwe bochten, komen we tot de conclusie dat zoiets echt veel spectaculairder is als kind zijnde. Daarom zoeken we snel een restaurantje in het oude stadje om te lunchen. Bij een Ierse pub eet ik de lekkerste kippevleugeltjes ooit en spelen we Yatzee. Na een lange wandeltocht door het centrum gemaakt te hebben rijden we weer terug naar Trier, waar we de dag afsluiten met een diner bij het “Aardappelrestaurant”. Mijn favoriete restaurant!

De volgende ochtend zet Kisse me al vroeg af bij het treinstation om weer naar Nederland te gaan. Om de een of andere reden moet ik huilen tijdens ons afscheid en ik kan het paniekerige gevoel niet plaatsen. Ik zou over een week alweer terugkomen. We zijn weleens langer van elkaar gescheiden geweest! “Het is net alsof ik toen al wist, wat ik nu weet.”