Toen Adam en Eva het paradijs verlieten, moeten ze hebben omgekeken en tegen elkaar hebben gezegd: ‘Das war einmal.’

Vervolgens zullen ze met hangende schouders nog 1 keer achterom hebben gekeken. Door hun met tranen vastgeplakte wimpers keken ze voor een laatste keer naar een 47 hectare grote bomen- en bloemenzee.

Een oase van rust, een schilderspallet vol kleur. De Japanse tuin, botanische kassen, de rozen en de witte houten stoelen, her en der verstopt langs kreekjes en tussen de bloemen. Bankjes die verleidelijk als een slang fluisterden: ‘Kom lekker op me zitten. Geniet.’

Toen ze in weemoed hun ogen sloten, restte alleen nog het geluid. Van kinderen die speelden in een waanzinnige speeltuin vol Bullerbergen, van de rolschaatsers op de mega-openluchtbaan, van de klanken van het waterorgel dat ’s avonds de Heinrich-Hertz-Turm deed baden in een zee van licht en geluid.

‘Schade Eva, alles ist vorbei.’ Hand in hand liepen ze weg, richting de Elbe, Planten un Blomen in Hamburg achterlatend.

[url="http://plantenunblomen.hamburg.de/" target="_blank"]http://plantenunblomen.hamburg.de/[/url]