Duitse Gemütlichkeit op Helgoland

Door: WKerkhof

Geplaatst op Jun 7, 2016

Jan van Genten vliegen af en aan met nestmateriaal, knuffelen elkaar, verklaren de liefde of proberen nog op het laatste moment een partner te vinden...
Een bonte combinatie van dagjesmensen, fanatieke vogelaars met enorme verrekijkers op statieven, mensen met compactcamera’s en (wannabe) pro’s met dikke camera’s en nog dikkere lenzen hebben zich voor dit schouwspel op de vogelrots verzameld. Allen staan gemoedelijk naast elkaar, althans dat zou je denken….

Duitsers staan toch bekend om hun ‘gemütlichkeit’?

Nou niks gemoedelijks aan… Iedereen staat nors voor zich uit te kijken, en wanneer ik naar goede Brabantse gewoonte even groet, kijkt er niemand op of om. Is mijn ‘Guten tag’ dan zo slecht uitgesproken of is de Duitse Gemütlichkeit ook even op vakantie?

We maken ons rondje eiland af en besluiten na het eten terug te gaan naar de vogelrots. Nu komt het licht schuin van achter, en is het ook een heel stuk rustiger nu de dagjesmensen allemaal weer naar huis zijn.
Ik vind een mooi plekje tussen de enkele fotografen die er nu nog staan, maar weer geen boe of bah na een goed bedoeld ‘Guten Abend’. Stug wordt er door de lens gekeken en geklikt. Het is hier duidelijk ieder voor zich, muisstil staan we naast elkaar enkel de vogels en de camera’s maken geluid.

Ik zoek even een ander plekje op, er staat hier maar 1 man met grote video camera. Op gepaste afstand zoek ik een eigen verliefd koppeltje Genten uit, maar wordt al snel weggestuurd… Deze meneer wil met zijn camera een 180 graden vrij beeld hebben, en claimed duidelijk deze complete plek, onvoorstelbaar, maar ach… Ik druip af… genoeg mooie plekjes op deze enorme rots te vinden…

Als ik terug loop naar de eerdere plek krijg ik zowaar een glimlach toegeworpen van een meneer. Ik lach terug en haal mijn schouders op… ‘Tja’ zegt hij … ‘sommige hebben het rijk graag alleen’
Met deze gezellige Hollander roddelen we wat over onze Duitse mede-toerist, schieten heel wat foto’s, geven elkaar nog wat tips en nemen weer afscheid, GEZELLIG!

Het toppunt van Duitse eigenzinnigheid maken we ‘s avond mee. Als we lekker hebben gegeten, net nog een nieuwe fles wijn hebben besteld omdat de vorige zo lekker was, komt er een Duitse dame naar ons toe, dat zij dat plekje aan het raam voor 20.00 uur gereserveerd hebben en dat het nu al 2 minuten over 8 is, dus dat we moeten opschieten…
Stom verbaasd kijken we haar aan, terwijl ze wegloopt en plaats neemt aan een ander tafeltje. Nog geen 2 minuten later gebeurd hetzelfde, nu een man die het tafeltje naast ons aanspreekt dat ze onmiddellijk moeten vertrekken omdat hij deze tafel gereserveerd heeft. Ook hij loopt weg en voegt zich bij de eerdergenoemde dame aan aan tafeltje…

We lachen wat en denken, die zijn niet helemaal goed…

Maar wanneer de serveerster met een rood hoofd richting ons komt lopen, op fluistertoon zegt dat die mensen echt heel moeilijk doen en perse bij het raam willen zitten omdat ze daar gister ook zo fijn hebben gezeten, zijn wij de beroerdste niet en lopen we braaf achter de serveerster aan (met gebogen schouders, als teken van licht protest).
We krijgen een mooi plekje aan de bar waar we lekker ons flesje wijn van het huis drinken.
Toch bijzondere mensen die Duitser….

Conclusie na een weekeinde Helgoland: Fantastisch mooi eiland, maar de Duitse toerist laat duidelijk zijn Gemütlichkeit thuis als hij op vakantie gaat...