Blinde vink? Dineren met je zintuigen
Berlijn
Duitsland
BenRTravellers
Blinde vink? Dineren met je zintuigen
‘Isááááá ……’, roep ik ietwat beschaamd hardop door het restaurant. Door de ‘klak’-geluiden die hij maakt, hoor ik hem snel dichterbij komen. ‘Ja, wat kan ik voor je doen?’, vraagt Isa behulpzaam. ‘Uh … ik moet naar de wc’, antwoord ik zachtjes. ‘Geen punt, geef me je hand en leg ‘m op mijn schouder. Dan breng ik je even!’ Raar? Ja, in elk ‘normaal’ restaurant zou deze scene gefronste wenkbrauwen opleveren, maar niet in Dunkelrestaurant Nocti Vagus.
Spannend
Iets buiten het centrum van Berlijn stappen we het restaurant binnen. Het bargedeelte is maar klein, maar door de warme aankleding erg gezellig. We drinken een drankje en de barman legt kort uit wat ons vanavond te wachten staat: dineren in volledige duisternis. Spannend! Dan worden één voor één de groepjes gasten naar beneden geleid. Wij zijn als één van de laatste aan de beurt en laten ons gedwee een sluiskamer indrijven. Deze kamer zorgt ervoor dat er geen enkel straaltje licht het aardedonkere restaurant bereikt. Hier ontmoeten we Isa voor het eerst. Isa is onze gastheer van vanavond en blind. Dit restaurant wordt namelijk gerund door blinden en zwaar visueel gehandicapten. Zo op zijn vriendelijke stem afgaand hebben we hier te maken met een lang, ietwat slungelig heerschap en wat kalend op het hoofd. Hij legt ons uit dat we zo in een rijtje - ieder legt zijn rechterhand op de schouder voor zich - het restaurant binnen gaan. Als een onvervalste ‘polonaise hollandaise’ banen we ons een weg naar het tafeltje.
Op de tast
Op de tast voelen we waar onze stoel staat en nemen plaats. Daar zit je dan in het aardedonker. Hoe groot is het hier? Zitten we dichtbij andere gasten? Is het tafelkleed schoon of vol met vlekken? Aan het geroezemoes en zenuwachtig gegiechel te horen zijn er meer die nog moeten wennen aan de situatie. Gaandeweg de avond verstomt het gelach, want eten in het donker opent natuurlijk ook ongekende mogelijkheden! Want wie heeft het nu door dat je onderuitgezakt aan tafel hangt en met je ogen dicht ‘luistert’ naar je tafelgenoot die een geanimeerd verhaal vertelt? En dat snotje dat al de hele dag dwars in je neusgat zit, pur je er toch openlijk even uit? Niemand die het ziet!
Dan arriveert het eten. De blinde obers serveren razendsnel en uiterst behendig – ze maken veel geluid om waar te nemen waar hun collega’s zich bevinden en zodoende botsingen te voorkomen – de verschillende gangen en drankjes. Als het gerecht op tafel staat is het een kwestie van op de tast het bestek zoeken en proberen het vlees in acceptabele hapjes te snijden. Maar wat is het voor vlees? Blinde vink? De neus en smaakpapipllen draaien op volle toeren om te achterhalen wat je naar binnen werkt. Dit is dineren met al je zintuigen, dit is dineren in de zuiverste vorm!
Muziek
Na het diner is het tijd voor amusement. Een damesensemble begint A Capella aan een miniconcert. Klinkt bijzonder goed! De zangstemmen komen achter ons vandaan en als vanzelfsprekend draai ik me om om …. Tja, waarom eigenlijk? Er valt immers niets te zien! Dan maar weer lekker zitten, relaxen en genieten van de liederen die onze trommelvliezen strelen.
Naar het licht
Het zit erop. Isa begeleidt ons weer netjes door de sluiskamer, terug naar het licht. We zien hem nu voor het eerst in vol ornaat. Hij is niet groot, maar juist aan de kleine kant. Ook niet kalend, maar zwart golvend haar tot op zijn schouders. Niet slungelig, maar atletisch gebouwd. Wat hebben onze zintuigen en verbeeldingskracht ons voor de gek gehouden!
Voor Isa zal het echter altijd een vraagteken blijven of zijn zintuiglijke perceptie van ons matcht met hoe wij er in werkelijkheid uit zien. En met dat besef, maar vooral diep respect, verdwijnen we in de ‘donkere’ Berlijnse nacht.
(NB. excuses voor de ietwat donkere foto's, maar ik mocht helaas niet flitsen binnen ;-)
Foto's
