Je kan je afvragen wat urbex-foto's op een site voor reisreporters doen .. Urbex is als een reis in de tijd : je bezoekt verlaten locaties, al dan niet in goede staat, en duikt als het ware in de geschiedenis van die plek; het is een reis in de tijd terug achteruit .. wie heeft hier geleefd, gewerkt, liefgehad, verdriet en pijn gekend en welke verhalen schuilen hier op deze plek, voor eeuwig gevangen in de ruimte ..
Echte urbexers veranderen niets aan een locatie : "staging" is eigenlijk not done, en vanaf het moment dat je het wel doet, maak je je eigenlijk schuldig aan een soort diefstal in de strikte betekenis van de wet .. Iets meenemen of stuk maken is al helemaal uit den boze : "Take nothing but pictures and leave nothing but footprints" ..
In tegenstelling tot mijn vorige foto (die in scène gezet was door eerdere fotografen), is dit een puur urbex-beeld : een restant van een kamer in het voormalige psychiatrische ziekenhuis Salva Mater, met enkel een afgebroken lavabo op de grond ..