Bloed, zweet en tranen !!!
België
Europa
Hansdewildt
Bloed, zweet en tranen !!!
Onder de rook van Antwerpen en een dampende kernreactor aan de Schelde ligt het plaatsje Doel.
Doel raakte in de jaren 60 bekend door de uitbreidingsplannen voor de haven van Antwerpen, die het dorpje zou laten verdwijnen. Er moest een droogdok komen.
De bewoners van het mooie plaatsje protesteerden tegen deze plannen, met als gevolg dat de sloopwerkzaamheden werden uitgesteld.
25 mei was de dag dat ik het dorpje en de kerncentrale wilde gaan bekijken.
Zo gezegd, zo gedaan ! Enkele weken daarvoor had ik een nieuwe camera gekocht dus kon ik hem hier eens mooi uitproberen.
De bewegwijzering liet te wensen over, maar dat zijn we gewend in België.
Wat een triest dorp eigenlijk zo onder de rook van de kerncentrale en de chemische fabrieken in de haven van Antwerpen. Bijna alle huizen zijn dichtgetimmerd en de paar honderd bewoners die er nog verblijven zijn niet te zien. Vreemd, een stadsbus rijdt door het dorp en stopt bij elke halte……ja, dit is België.
De klokken van de kerk beginnen te luiden. Op het bord staat dat er Zondag gewoon een dienst wordt gehouden……ja, dit is België.
2 mensen van de gemeentelijke buitendienst zijn de grasstroken aan het maaien en onderhouden…..ja, ook dit is België.
Wat een gigantische koeltorens staan hier bij de kerncentrale. Ik heb ze mooi in beeld en kan veel foto’s maken. Ja, er staat toch niemand in de weg hier !!
Ik loop verder en verder en de torens worden steeds groter. Prachtig met die rookpluimen. Ik loop naar de poort en probeer foto’s te maken door het gaas.
Ik leun tegen het hekwerk, struikel en val voorover. Sukkel die ik ben ! Maar wat is dat nou. De poort blijkt niet op slot te zijn. Dat is mazzel maar tegelijk besef ik dat dit natuurlijk niet moet kunnen……ja, dit is België.
Vanuit een laag standpunt probeer ik de enorme torens in beeld te brengen.
Ik schrik en word op mijn schouders getikt. “Awel wat zijn we aan het doen”
Foto’s maken zeg ik in mijn onschuld, maar tegelijk besef ik dat hij dat ook wel ziet.
De man met zijn stoffig jasje en pet op kijkt me heel indringend aan en kan hier duidelijk de grap niet van inzien. “Meekomen” en hij wijst naar een gebouw !
Ik voel nattigheid en besef dat hij me niet uitnodigt voor een kop koffie !
Ik zeg nog “wat is het probleem” , maar hij reageert niet.
Binnen word ik naar een kamertje gebracht. Ik ga zitten en trommel met mijn vingers op een versleten tafeltje. Even later komt de man met nog iemand, die duidelijk hoger in rang is, weer binnen.
Het gesprek begint opnieuw: “Awel en nu nogmaals, wat doet U binnen het terrein. U moet toch weten dat het verboden is.” Ik probeer grappig te zijn en zeg; “de poort stond open en ik dacht misschien staat de koffie al klaar.”
Na wat heen en weer gepraat gaan de heren weg. De deur gaat op slot en ik krijg een vreemd gevoel. Het duurt langer en langer en het zweet breekt me uit. Ik wil hier weg.
Ik kijk door het raam en zie een busje stoppen en 2 beveiligingsbeambten komen mijn richting uit.
Nu lijkt het wel een verhoor. Wat ik binnen de poorten doe en waarom ik foto’s van de gebouwen maak.
Eindelijk heb ik het gevoel dat ik kan uitleggen wat ik hier doe.
Naïef dat ik ben, vertel ik dat ik een nieuwe camera gekocht heb en dat ik hem aan het uitproberen ben. Waarom dan hier ??? Ja aan de ene kant toeval zeg ik en ik stamel een verhaal over internet en dat het thema “energie” is. Ik besef dat ik door de spanning een heel verkeerd verhaal vertel en ze kijken me aan met een blik van: die spoort niet !!
Ik word rustiger en leg uit dat mijn hobby fotograferen is , dat ik foto’s plaats op de site van Columbus en dat het o.a. foto’s moeten zijn over energie.
Deze uitleg maakt het er niet beter op. Ik moest mij legitimeren, maar de papieren lagen in de auto. Het wordt nu serieuzer: “Camera hier” zegt de ene en de andere vraagt waar mijn auto staat. De deur gaat weer op slot en het zweet breekt me uit.
Hoe gaat dit aflopen !!!
Bloed, zweet en tranen…..wat nu !…. Stom natuurlijk om gewoon het terrein van een kerncentrale op te lopen……. En mijn camera….mijn camera. Ik heb er zo lang voor gespaard !! …..Als ik die maar terug krijg. !!
Ik kan naar huis bellen, maar durf niet ! Bang dat ik mijn mobieltje ook nog kwijt raak.
Er gaat bijna een uur voorbij. Mijn shirt is nat….ik tril….ben onrustig en wil weg.
De beveiligingsbeambten komen weer binnen en ik krijg mijn camera terug.
Ik luister naar wat ze te vertellen hebben….. Nooit binnen de poorten van deze centrale….geen foto’s maken van de beveiligingsmaatregelen…..en wegwezen !
De poort sluit zich achter mij !
Ik ga naar buiten…..de zon schijnt…..ik zucht en ben blij dat ik weer naar mijn auto
kan. Wat een opluchting !
Maar hoe is het mogelijk dat het hekwerk van deze kerncentrale gewoon open was.
Ja….het is België hé !!!
Foto's
