Brussel, wat wil je nou
Brussel, wat wil je nou
België zit inmiddels ruim een jaar zonder regering. Het resultaat van een steeds groter wordende barst tussen links versus rechts, Frans versus Nederlands, Wallonië versus Vlaanderen. Scheiden gaat niet zo makkelijk, door het “gevecht” om het derde gewest: Brussel. En Brussel? Brussel die weet niet wat ie wil.
Onder het genot van mijn maaltijdsalade deel ik in de trein mijn komende avonturen met Lisa uit Utrecht. Vanavond ga ik liften richting Brussel. De stad van het Europees parlement, Belgische frites & TinTin. Maar bij mij gaat de Brussel vooral de boeken in als de stad van de verdeeldheid.
En die verdeeldheid is te merken, de strijd tussen Wallonië en Vlaanderen word pas echt visueel hier in Brussel. De skyline van Brussel laatt perfect het gevoel zien wat onze vriendelijke zuiderburen moeten voelen. Prachtige gebouwen worden regelmatig afgewisseld met afgrijselijke bouwvallen. Op het ene moment bevind je jezelf op een plein wat door Unesco benoemd is als werelderfgoed, 2 straten verderop kom je een straat tegen die niet veel afdoet voor de sloppenwijken van Rio de Janeiro.
Met uitzondering van de Europese wijk met zijn prachtige nieuwbouw is er geen enkele wijk die in zijn geheel heel bijzonder mooi is. Het schoonheidsgevoel wat bijvoorbeeld bij Parijs blijvend is, duurt in Brussel veel te kort, en moet je het doen met het “McDonalds” gevoel: “De hamburger die er heel aanlokkelijk uitziet, maar waarbij je weet dat je jezelf achteraf enorm vies voelt als je hem daadwerkelijk naar binnen hebt gewerkt”.
In Brussel is het parlement niet het enige wat ze missen. De stad mist een duidelijke visie om de toerist in mij echt wat bieden. Misschien biedt de toekomst meer hoop voor de Europese hoofstad. Maar op dit moment is Brussel slechts een pakketje schroot, met een dun laagje chroom.