Brussel
Brussel
België
Nwjpreusterink
Warm in Brussel (tips en kunst)
Om optimaal gebruik te maken van mijn OV kaart reis ik richting grens om aldaar een retourtje Brussel te kopen. Een goedkope stedentrip bij de oosterburen, waar ik hoopte een heerlijke dag te zullen beleven met cultuur en toeristische bezienswaardigheden, een dag in het teken van Musea, het liggen in stadsparken en het eten van met suiker overladen wafels.
Uren lopend over de toeristische pleinen, boeken lezend in oude cafés en mosselen etend bij het bekende restaurant “Chez Léon”. In de avond kom ik aan bij een oud metrostation. Waarom ik er naar binnenloop weet ik niet, erg mooi is het gebouw namelijk niet, het is misschien nog het best te omschrijven als grauw en donker. Toch oefent het pand een enorme aantrekkingskracht op mij. Binnen in de loze ruimte staat een grote, mooi uitgelichte werkende fontein. Ik wil ernaar toe lopen tot mijn aandacht gevestigd word op een trappenhuis, in de hoek, rechts achter de fontein. Ik loop er naartoe en voor ik het weet sta ik beneden. Totaal verbaasd kijk ik om me heen! Ik ben namelijk niet de enige die geïnteresseerd was in het oude metrostation. Zeker 30 man loopt rond in een kelder met laag plafond, nu ik beter om me heen kijk zie ik dat het een expositieruimte betreft, waar ik terecht ben gekomen. Alternatief, grauw, experimenteel. Leuk, heel leuk, ik kijk naar de mensen, ze lachen, zijn mijn inziens afgestudeerd, en veelal kunstenaar, mooie kleding, mannen met 2 dagen baardje, vrouwen met kort, wit haar. Codewoorden; Modern en blij met het dynamische leven dat ze leiden. We bevinden ons in een warme omgeving, verlicht door rode en gele kleuren, die de oude stenen muren een warme kleur geven. Bonjour, klinkt het wanneer ik naar achteren loop. Ik bonjour terug, en ga voor een groot diascherm zitten. Een filmvertoning van een draaiend windmolentje in het open landschap van Indonesië, de windmolen zet een stokje in werking, dat om de seconde op een oud blikje tikt. Een blikje van Bonduelle of iets dergelijks. De Italiaanse kunstenaar had het beeld versterkt door onder de film een brommend melodietje te zetten. Dit is gaaf! Dit geeft kippenvel!
De wijn die me aangeboden wordt smaakt fantastisch en ik voel dat ik tot rust komt, een rustgevend gevoel trekt door me heen, (het is enige tijd geleden dat ik dat voor het laatst gevoeld heb...) Ik voel me fijn, (het is enige tijd geleden dat ik dat voor het laatst gevoeld heb...) Ik voel me thuis, (wanneer dat de laatste keer is geweest dat ik dat gevoeld heb? Geen idee...)
Het gevoel bleef zo sterk dat ik twee weken later besloot een ticket te boeken richting Rome. Ik had het adres van de kunstenaar en wou hem opzoeken. Wat ik zou doen wanneer ik hem gevonden had, wist ik niet. Ik zal vast een schrijffout hebben gemaakt, want vinden deed ik hem niet. Terug in het vliegtuig naar huis dacht ik dat het misschien maar beter was dat ik hem niet had gevonden, want wie weet wat er dan met mijn warme herinnering uit Brussel was gebeurd…
Praktisch:
Voor € 25 reis je al met de trein naar Brussel.
Voor een heerlijk glas notenwijn kun je het beste terecht bij Goupil le Fol. Een knus café waarvan de inrichting heeft veel weg heeft van een kringloopwinkel en is ingedeeld in vele kleine kamertjes, waarvan de plafonds behangen zijn met oude LP’s. Deze fantastisch sfeervolle plek bevind zich slechts op enkele meters van Manneke Pis. Eigenaar Abel ontvangt je warm.