De groep kwijt
Zuid Albanië
Albanië
Photofreak
De groep kwijt
Het miezert inmiddels in de mooie stad Pogradec. We lopen gedwee achter Ana, onze gids, aan tijdens de stadswandeling.
Door smalle straatjes, links en dan weer rechts, rechtdoor, de straat over en dan links. We lopen zigzaggend door de stad.
De groep is niet zo groot, 18 personen, dus je zou denken dat Ana dit wel kan overzien.
Opeens zie ik deze man zijn huisje uitkomen. Ik kan de verleiding niet weerstaan om een foto van hem te maken. Ik vraag of hij dit goed vindt maar hij verstaat geen Engels. Ik laat mijn camera zien en wijs naar hem. Hij knikt en ik blij.
Dit duurt in feite nog geen minuut maar als ik om me heen kijk, is de groep verdwenen.
Oeps, opeens schiet me te binnen dat ik geen telefoonnummer van Ana heb en dat ik ook helemaal niet weet waar we naartoe zouden gaan.
Teruglopen naar de bus heeft ook geen zin want de bus zou ons op een ander punt ophalen.
Tja daar sta je dan met je goede gedrag :-)
Inmiddels is het harder gaan regenen en is de straat spekglad geworden. Dus hardlopen zit er ook niet in.
Ik loop, zo snel ik kan, door de straatjes. Links, rechtdoor, kom bij een kruising, zal ik hier links of rechts gaan? Ik weet het niet maar kies voor het eerste en kom bij een grote straat.
Ik kijk links, geen bekenden te zien, ik kijk rechts en zie nog net een gifgroene jas de hoek om gaan.
Die jas komt me bekend voor. Dus ik hurry-up de straat over, de hoek om en ja hoor, daar staat de groep.
Terwijl ik me bij hen voeg, kijken sommige me aan, zo van: waar kom jij nu vandaan? Ze hebben me dus helemaal niet gemist :-(
Als ik ze vertel wat er is gebeurd verontschuldigen de meeste zich omdat ze meer op de straat letten dan op de mensen om zich heen.
Ana zegt helemaal niks en ik heb haar dan ook de tip gegeven om op dag 1 van een reis, de mensen haar telefoonnummer te geven zodat ze haar kunnen bellen als er iets is.
We zijn inmiddels allemaal nat en koud en gaan naar een lunchroom om daar heerlijk te genieten van een warm bakkie koffie/thee met een overheerlijk stuk trileche (luchtige cake).
En als ik dan de foto van de man (die alles veroorzaakt heeft) bekijk, ben ik blij dat ik hem op de foto heb gezet. Dat was het avontuur wel waard.
Foto's
