Het kleine Balkanland Albanië blijft een relatief onbekende bestemming. Gelukkig is het land van de tweekoppige adelaar niet onbemind bij degenen die het hebben bezocht. Zowel de natuur als de mensen zijn er betoverend. De natuur dankzij haar ongerepte wildernis en de mensen door hun weergaloze gastvrijheid.

In het hoge noorden van het kleine land ligt Bajram Çurri, de hoofdstad van het district Tropoja. Lange tijd, en met name in de wintermaanden, was de stad moeilijk te bereiken. De wegen en paden waren gewoonweg levensgevaarlijk: of ze zaten vol met gaten, of ze voerden langs diepe en onbeveiligde afgronden. De laatste jaren is het wegennet in het land aanzienlijk verbeterd waardoor je wat eenvoudiger tot het 8.000 inwoners tellende stadje kunt komen. Het kent inmiddels meerdere hotels of pensions alsmede lokale restaurants. Het dient vooral als uitvalsbasis om de natuur in te trekken.

Vanuit Bajram Çurri loopt een weg verder naar het noorden. Het is een oude weg zonder veel verkeer, het soort weg waar er nog veel van zijn in het landelijke Albanië. Het soort weg waar meer schapen en geiten met hun hoeders over heen lopen dan er auto’s rijden. Op een bochtig stuk langs snel stromend water dat diep beneden een spoor vindt tussen het gesteente, staan ineens de Albanese Alpen voor je. De bergen zijn hoog en bedreigend en vormen de grens met Montenegro. Ook in de zomer zijn de hoge toppen bedekt met sneeuw. De weg loopt tussen deze bergen door, de vallei in, maar het lijkt of die bergen ieder moment naar elkaar toe kunnen schuiven om de vallei af te sluiten. Het niet alledaagse landschap doet denken aan een tafereel uit een spannende fantasy-film en je voelt je er klein en onbeduidend.

De weg verandert in een pad zodra de bergen toegang hebben verleend tot het gebied. Een beek, lichtblauw van kleur en her en der kolkend en schuimend, baant zich met veel geweld een route door de vallei. Het water is kraakhelder. Wanneer je de auto parkeert en uitstapt, beland je op slechts een paar meter van het pad vandaan in een ruwe en onbedorven natuur, even helemaal alleen op de wereld. Dit is Valbonë, het prachtige natuurgebied van het noorden. Het blauwe water nodigt uit om urenlang te blijven kijken of om te voet verder te gaan langs de oevers.