Albanië is een land van tegenstrijdigheden. Schitterende natuur tegenover overal afval. Mensen op ezels tegenover de meest dure Mercedessen, Audi's , Bentley's, Ferrari's en zelfs een Rolls Royce. Ontzettend vriendelijke mensen tegenover stugge mensen (spraken geen Engels en waren misschien wel verlegen). Hele goede wegen tegenover slechte wegen. Kortom een land van uitersten. Zo verbleven wij twee nachten in een hotel aan het strand in Orikum. Orikum is in ontwikkeling. De nieuwe appartementen rijzen omhoog. De "boulevard" wordt opgepimpt en wat je ziet zijn de parasols die met touwtjes en draadjes provisorisch worden opgelapt. Het heeft wel iets. Een smalle strook strand aan een blauwe zee die ook nog eens heel langzaam afloopt. Een ideaal strand voor kleine kinderen. En er zijn nagenoeg geen toeristen. Wel heel veel Albanezen. Vlak achter ons hotel was een lagune. Een bezoekje waard toch? Tja, daar dachten we later anders over. Zo zie je maar dat je met een foto een hoop kan verbloemen. Dacht je dat het schoon was? Nee, helaas! Het was nog net geen vuilnisbelt. De foto is zo genomen dat je niets meer ziet van al het afval wat de mensen achterlaten. Een duik zou ik niet durven nemen in dit water. Mistroostig liepen we weer weg met de hoop dat de Albanese regering er toch iets aan gaat doen.