You buy from me!?

Door: Kellybaetsen

Geplaatst op Apr 11, 2010

De trein raast alsmaar verder van station naar station, ik kom op plaatsen waar ik nooit ben geweest. Kedeng, kedeng, kedeng, kedeng….op naar Sapa!
Wat een lol in de nachttrein. Ik ben gek op treinreizen maar dit was toch wel andere koek.
Als echte Brabantse weet ik wel wat “van voor, naar achter van links en naar rechts” is maar er zijn grenzen. Ik had het gevoel in de collectebus van Harry Potter te zitten en helaas voor mij kwam mijn bewegingsziekte weer eens opzetten. Ik was gelukkig niet de enige die er last van had want velen zaten aan de rijstwijn in de hoop enigszins te kunnen slapen. Na 9 uur en nog geen vijf minuten slaap kon ik maar aan 1 ding denken: ERUIT!!!

Sapa, de plaats waar ik zo naar uit keek. De tweedaagse trekking, groene rijstvelden, de bekende bergvolkeren in traditionele kledij, kleurrijke markten enz. Ik had er een geweldig beeld van …..tot ik de bus uitstapte.
Duf van vermoeidheid en de reistabletten stap ik de bus uit om compleet overspoeld te worden door een complete vrouweninvasie. Wat krijgen we nou?
Een tiental vrouwen in prachtige kleding, velen met slapend kind op de rug en vol behangen met allerlei koopwaar stormen op de bus af.
You buy from me? Where you’re from? How old are you? Holland…o.. small country, I make you special price, You buy from meeeeeeeee!!! Dat zijn de vragen en opmerkingen die we op de meeste zielige toon naar ons hoofd krijgen gegooid en dat om 7.00 in de ochtend. Daar sta je op te wachten, goedemorgen Sapa.

Met verstand op nul dragen we onze zware tassen naar het hotel met heel de kleurrijke polonaise achter ons, naast ons en voor ons. Ze laten ons niet met rust en volgen tot aan het hotel. Tot onze verbazing gaan de vrouwen niet weg maar blijven voor het hotel staan en zwaaien enthousiast met sjaaltjes, kussenslopen, hoedjes en sieraden. Omdat we de hotelkamers nog niet in kunnen besluiten we na een stevig ontbijt naar de plaatselijke markt te gaan. De complete groep met vrouwen volgen ons weer en ik voel me net de rattenvanger van Hamelen.
Iedere vrouw richt zich op één persoon om die vervolgens de hemd uit de broek te vragen. Alles willen ze weten. You have boyfriend, You have husband? Baby? No husband and no baby? Aha…. Maybe next year. Ik moet een lach onderdrukken bij de verbaasde “no husband, no baby” blikken. "Oude vrijster" die ik ben, haha.
De markt zijn we snel beu want er is geen doorkomen aan. Rustig op je gemakje kijken gaat niet dus gaan we terug naar het hotel, de vrouwen met koopwaar weer achterlatend bij de voordeur.

Omdat we geen zin hebben om de hele dag zo in Sapa rond te hangen en nog ‘vol energie’ zitten besluiten we met negen personen een gids te huren voor een trekking rondom Sapa. Ik ben nog lang niet moe, nog lange niet, nog lange niet. Ik ben nog lang niet moe en wil eigenlijk zo graag naar mijn bedje toe!
Een uur later zitten we met z’n allen bepakt en bezakt in een busje die ons naar het startpunt brengt. De gids had ons gezegd dat de route niet al te moeilijk zou zijn en gewoon een beetje ‘ up and down’. Juist ja, voornamelijk up en weinig down!
1600 meter up welteverstaan! Hij vond onze groep er zo fit uitzien dat hij besloot een route te lopen die hij maar weinig doet. Bofte ik even met mijn vijf minuten slaap van die nacht.
Klimmen en klauteren en veel gebalanceer op smalle stoeprandjes gaat je niet in de koude kleren zitten na zo'n nacht maar wat was het mooi!
Het mooiste was nog wel dat we de hele dag geen toerist zijn tegengekomen. Er liepen daar bijna nooit toeristen volgens de gids en dat was te merken ook.
Vele kindertjes keken ons vol argwaan en wereldvreemd aan alsof we van een andere planeet kwamen. Vol ongeloof keken ze naar onze camera’s en giechelden van plezier bij het terugkijken van de foto’s. Vele kinderen volgende ons voor een lange tijd om te zien waar die lange, blanke, blonde en vreemde toeristen naar toe gingen. Zo onhandig als wij op onze stevige wandelschoenen op smalle randjes balanceerde, zo makkelijk huppelde de kinderen achter aan ons op blote voeten.

Na velen uren tussen de rijstterrassen te hebben gelopen, bij mensen thuis op bezoek te zijn geweest en vele vriendelijke mensen te zijn tegengekomen kwam het einde toch eindelijk in zicht.
Pas de laatste kilometers werden we vergezeld door vrouwen van de Red Daostam om vervolgens in hun dorp te eindigen. Omdat de bus pas na 15 minuten zou komen konden we niet onder de vele verkooppraatjes uitkomen. Ook ik ging voor de bijl maar toen was ik wel “you buy from me- free”.

Moe maar zeer voldaan komen we aan in Sapa om vervolgens het laatste stukje naar het hotel weer te worden achtervolgd door een tiental vrouwen. We horen de vele verkoopzinnen niet meer want we zijn moe en zeer voldaan. Het was een prachtige tocht en zeker de moeite waard. Eindelijk slapen want we hebben de tweedaagse trekking nog voor de boeg.