Deel 21: De Tay Ninh en de gekte van Saigon
Ho Chi Minh stad (Saigon)
Vietnam
MarianneV
Deel 21: De Tay Ninh en de gekte van Saigon
Dag 21 (vervolg): De Tay Ninh en Saigon centrum
We rijden verder en komen dan bij de Tay Ninh, naar de kerk van de Cao Dai. Een bombastisch en kleurrijk gebouw, waar dagelijks honderden gelovigen samenstromen in wapperende witte gewaden Onderweg zien we overigens meer Cao Dai-kerken, te herkennen aan een groot oog op de gevel. Rond 11.30 uur komen ‘de gelovigen’, prachtig! De priesters zijn het meest fotogeniek: gekleed in het geel, rood en blauw, de volgelingen in witte gewaden. Ze gaan graag op de foto, voor ons een beetje onderdeel van de 'show'. De dienst, om precies 12 uur, is een belevenis, die zó in de Efteling plaats zou kunnen vinden. Ook het decor van de gigantische tempel zou zich daarvoor, zowel van binnen als van buiten, prima lenen. Voor ons, ongelovige toekijkers bij de dienst ziet het er lachwekkend en potsierlijk uit. Maar dat is natuurlijk niet echt respectvol naar de wèl gelovigen.
De relatief nieuwe godsdienst -de kerk bestaat pas sinds 1926- schijnt een combinatie van alle goede aspecten van een groot aantal andere geloven in zich te verenigen, en lijkt hiërarchisch gezien het meest op de katholieke kerk, inclusief een paus. Inmiddels hangen ruim 2 miljoen Vietnamezen dit geloof aan. Toch iets teveel voor de Efteling dus.
Na de lunch heeft het busje een lekke band! In een land waar langs de kleine weg van alles te zien is en alles anders gaat als bij ons is dat ook wel weer leuk. Mensen langs de weg komen vriendelijk met stoelen aansjouwen.
De band wordt gemaakt door iemand die al zeker drie maanden geen water meer gezien heeft, maar die, onder het toeziend oog van de chauffeur, Frank en Ger de band weer rijklaar heeft.
Veel in de auto vandaag! Maar dat heeft ook mooie kanten. De wegen die we tot nu toe reden gaven vooral één lang lint aan bebouwing en verkeersdrukte te zien. Vandaag zien we ook het andere Vietnam. Ook het platteland van Vietnam komt ons rijker voor dan het platteland van Laos en Cambodja, maar heeft ook zijn krotten, marktjes, straatverkopers, waterbuffels en bijzondere koeien, water, veel water, palmbomen en de groener dan groene rijstvelden. Het contrast tussen platteland en stad kan haast niet groter zijn!
Die conclusie wordt in de avond nog eens driedubbel bevestigd. Per toeval komen we na het eten terecht in het luxe deel van Saigon. Honderduizenden brommertjes persen zich als een stinkende maar vrolijke brij door de toch heel brede straten. Nergens naar toe, alleen erbij zijn is belangrijk. Ook als de kleintjes naar onze normen al lang in bed hadden moeten liggen, zitten zij met pa en ma op hun motortroontjes. Kerstpakjes aan, plastic kerstversiering met flikkerende lampjes in de ene hand, en een suikerspin in de andere. Andere kinderen, zelf kleine kerstmannetjes of -vrouwtjes poseren voor reuze kerstmannen of sneeuwpoppen die baden in het licht van de miljarden kerstlampjes, die samen zorgen voor een zee van licht. Ouders fotograferen hun afgodjes vanuit alle posities. Proppen taart en snoepgoed naar binnen, vooral bij de jongetjes, die er daardoor steeds meer uit gaan zien als kleine, dikke, Chinese Boeddha’s Tussen al dit gedrang staan en zitten de mensen die financieel minder goed, of beter gezegd, slecht bedeeld zijn. Zij proberen een graantje mee te pikken van de welvaart van de rijken van Saigon door frisdrank, koekjes, bapao's, soepjes, plastic speelgoedrommel of ballonnen te verkopen.
Wij zijn verbijsterd! Zoiets hebben we nog nooit gezien! Na een paar weken de armoede van de drie landen gezien te hebben is dit schouwspel onthutsend. Dit kan nooit goed gaan! Zoveel tegenstelling in één (nog wel communistisch!!) land, zoveel verwende en ongezond dikke kinderen tegenover de kinderen die niets, maar dan ook niets hebben. En zoveel luchtvervuiling door de honderdduizenden, mengsmering slurpende brommers. De lucht is te snijden en hangt als een dikke vieze brij boven de stad.
We hadden veel verwacht van Vietnam, maar dit is wel het laatste! Wel goed dit ook gezien te hebben, maar eigenlijk ook weer niet...
Foto's
