Sfeerproeven in Saigon
Ho Chi Minh stad (Saigon)
Vietnam
FemkeFroukje
Sfeerproeven in Saigon
Goodmorning Vietnam!
Het was een lange reis en ik heb geen minuut daarvan geslapen. Toch krijg ik weer veel nieuwe energie van Ho Chi Minh-City. Heerlijk die drukte, die natuurlijke warme deken en alle geluiden. We hebben 1 lange dag te spenderen deze geweldige stad, voor we in de nachttrein stappen naar Quy Nhon. Het verkeer is een aangename chaos. Gewoon de weg opstappen, vol zelfvertrouwens doorlopen en het komt helemaal goed. Links en rechts schieten er voornamelijk scooters om me heen, voor en achter wordt er getoeterd en suist er snel weer iets langs. En toch kom ik er altijd zonder kleerscheuren van af. Fantastisch.
Opzoek naar iets te eten, euro's omwisselen voor Dong's. Wow, ik voel me zowat miljonair. Na een stevig soepje kan ik de dag helemaal aan. Het wordt tijd om de Ben Thanh markt eens te onderzoeken. Hier krioelt het echt van de mensen. Allerlei nationaliteiten door elkaar. De kleine Vietnamesen proppen hun goederen zo dicht onder je neus, dat je nauwelijks meer kan ademhalen. 'T-shirt for you madam?' 'Nice souvenirs madam' enzovoorts. Lekker in een rustig ritme doorstoppen en glimlachend, maar serieus die mooie aanbiedingen afslaan. Ik laat me alleen verleiden om een waaier te kopen, het is ook zo warm.
Bij de groente en fruit afdeling is er meer ruimte om te lopen en alle geuren en kleuren in me op te nemen. Een grote Amerikaan roept: 'Hi there, where you're from?' Hij zegt dat ik toch echt een stukje gingerchips moet proeven. Hij neemt zakken vol mee voor thuis en het is er erg geliefd. Op zijn vriendelijk aandringen maar een stukje proeven. Vreemd, maar niet vies. Toch ook niet fantastisch lekker. Geen grote zak gingerchips voor mezelf. En ik denk niet dat ik mijn familie erg blij zal maken met een zak gember. De Amrikaan ratelt vrolijk over zijn mooiste plekjes in Vietnam. Het klinkt ook zeker goed, maar helaas zal ik ze niet kunnen bezoeken. Ik zet straks koers naar Quy Hoa en heb niet de mogelijkheid de rest van Vietnam te ontdekken. Wie weet een andere keer. Want wat ik tot nu toe heb gezien en gehoord, smaakt zeker naar meer.
Ik zou ook nog veel meer van Ho Chi Minhstad willen zien, maar de puf raakt er toch wat uit. Nog maar even wat eten en wachten tot we met een taxi hortend en stotend de nachttrein opzoeken.
Een nachttrein is in principe heerlijk. Al komt het wel in soorten en maten. Zo heb ik in India de eer mogen hebben om een nachttrein te boeken waar volgens 3 anderen datzelfde bed hebben geboekt. En dat in een coupé waar al iets van 50 man inzitten. Uiteindelijk werd dat dan toch een coupé voor een kleine honderd man. Dus dan maar een bed delen met een bekende en je enigszins waardevolle spullen stevig blijven knuffelen.
Dus ik was benieuwd naar deze nachttrein. Wat een luxe. 4 Persoons coupeetjes en de deur kan op slot. Dus ik hoef alleen maar te liggen en mijn ogen dicht te doen. Helaas heeft het treinpersoneel wel besloten om de airconditioning onnodig hoog te zetten, en was het ijskoud. Ik weet niet of dit de reden is dat ik de volgende ochtend zo ziek was. Dit, of het feit dat ik echt super weinig heb geslapen, en al veel heb gezweet. Of waarschijnlijk een combinatie van dat alles. Al zorgde ziek zijn wel voor wakker worden met de ochtendgloren en door de ramen spieken naar het prachtige landschap dat voorbij schiet. Maar na 2 uren kijken houd ik dat niet meer vol en kruip ik diep onder mijn dekens in de hoop snel uit deze zweverige trein te mogen stappen die mijn misselijkheid alleen maar aanspoort om naar de oppervlakte te komen...
Mijn gebeden worden verhoord...nog geen uur later zet ik voet in Quy Nhon en ben ik een paar minuten rijden verwijdert van Quy Hoa!
Foto's
