Hanoi: stadswandeling in pyama!
Hanoi
Vietnam
Janhermens
Hanoi: stadswandeling in pyama!
Op 8 okt. vlogen we van Bangkok naar Hanoi. Wat een verademing te vliegen met een Aziatische maatschappij. Je zou toch verwachten dat bij kleine en smalle mensen ook kleine en smalle stoelen horen met weinig beenruimte voor hun korte beentjes. Niets is minder waar: ruime stoelen, véél beenruimte en bovendien een geweldige service mét een glimlach. Zélfs op de korte vlucht van Bangkok naar Hanoi kregen we al snel iets te drinken en te eten. Op het einde van de vlucht kregen alle vrouwen een corsage in de vorm van een echte orchidee aangeboden door Thai International, het opspelden mochten de mannen doen!
Onderweg moesten we allerhande papieren invullen voor de Vietnamese douane waaronder ook een gezondheidsverklaring. Bij de vragen kregen we al snel een slechte smaak in de mond: hebt u op dit moment koorts, last van een kuchje, last van diarree of last van een gele kleur!!
Bij deze laatste vraag keken we om ons heen en constateerden zélf al dat dáárvan de meeste passagiers wel last moesten hebben.
Dat deze verklaring dus wel een lachertje moest zijn, bleek dan ook bij aankomst op het vliegveld. De formulieren werden zonder in te kijken op een grote stapel gelegd!!
Een klein kind, hoestend en wel, kreeg géén extra aandacht (wél van de moeder!).
We waren snel door de douane, ook de koffers hadden we al na 5 minuten en dus naar de aankomsthal en kijken naar een bordje met onze naam erop. Voor het eerst in al die jaren dachten we dat het déze keer dus fout zou gaan: géén Hermens, géén Johannes en zélfs géén Christina te bespeuren tussen alle naamborden!
'n Meisje die háár toerist niet kon vinden, stelde ons gerust, er zou beslist iemand komen om ons op te halen. Wellicht stond hij in de file. Achteraf realiseerden wij ons ook dat wij wel érg snel in de hal stonden.
Intussen waren tig zwartrijders om ons heen al van alles aan het regelen tot ze door een politieagent werden weg gejaagd.
Na een kwartier wachten kwam dan eindelijk een zich verontschuldigende Vietnamees op ons afgelopen. Hij moet gedacht hebben "dat zijn ze!". Wij dachten "daar istie!".
Om 21.00 uur waren we in ons hotel in Hanoi, het Queen Travel Hotel (http://www.azqueentravel.com), een typisch Vietnamees familiehotel: hoog en één kamer breed.
We hebben de VIP kamer, met gratis internet óp de kamer (we zitten nu achter onze 'eigen' computer!), bubbelbad én gratis koffie en thee. Dus als we vannacht weer om 24.00 uur wakker worden...., maar dat is het al bijna!
Vietnam komt ons weer vertrouwd tegemoet, altijd vriendelijke mensen en de vele brommertjes op de straat.
We zijn dan ook benieuwd naar morgen, een vrije dag voor ons hier in Hanoi.
Hoe heerlijk is het weer terug te zijn in Vietnam. De verkoop van b.h.'s naast de vis op de markt, blote kippen, de mensen op straat in pyama's. Christien heeft samen met Nel, haar vriendin een pyama gekocht in Veenendaal, ik kan haar dus hiermee gerust de straat op sturen!
Vanmorgen, 9 okt. hebben we een wandeling rondom het 'Hoan Kiem-meer' gemaakt. Via de 'Huc-brug' loop je dan naar een eilandje waarop de 'Ngoc Son' tempel ligt. Voor de Vietnamezen is dit een soort heilige plek, de tempel is het symbool van de stad Hanoi, het verhaal zullen we jullie besparen.
Rondom het meer was van alles te zien, veel bruidsparen, studenten, bedelaars én veel toeristen. Een groep meisjes vroeg ons of ze met ons mochten praten, in het Engels dan wel want Nederlands konden ze écht niet! Ze studeren toerisme en moesten voor hun opleiding dus veel met toeristen praten. Christien heeft er een mooie foto van gemaakt, daarom kijk ik een beetje verlegen, en natuurlijk werden email-adressen uitgewisseld. Die foto wilden ze beslist hebben!
Verderop zat een oud en krom vrouwtje te wachten bij een toerist en zéker niet omdat ze ook studeerde!
Ze wachtte geduldig tot de toerist zijn cola opgedronken had, aan het lege blikje kon zij weer wat verdienen!
Het eten viel vandaag een beetje tegen, misschien hadden we ook de verkeerde restaurants gekozen. Gezondheidscontroles bij de douane, een hoestend en kuchend meisje dat ons bediende zélfs met ons toetje in de hand, wat moeten we volgende week dan invullen bij de douane?
Gisteren schreven we over ons kamerbreed hotel. We hebben ook een balkon, dáár mag ik roken, maar het is zó smal en eng dat ik op de drempel al hoogtevrees krijg. Het voelt ook alsof het er elk moment vanaf kan vallen, het lijkt te bewegen!
Morgenvroeg gaan we de bergen in, 10 uur rijden met een auto. Het weer schijnt er redelijk te zijn, rond de 20 graden, maar 's nachts kan het goed afkoelen. De grote koffer laten we hier, want we komen weer terug voordat we naar China vliegen. We hebben al om dezelfde kamer gevraagd.
Foto's
