Als je wilt weten waar echt handwerk verricht gewerkt wordt, ga dan naar het oude centrum van Dubai, Bur Dubai.
Arabieren zal je hier niet zien, de mannen (vrouwen zie je bijna niet) komen uit India, Pakistan, Bangladesh. Ze werken in kleine winkeltjes, volgestouwd met computerdozen, goedkope horloges en conserven bestemd voor Azië.
Hier zit een aantal mannen klaar om Dubai Creek over te steken in een abra, een pontje waar zo’n twintig man op past, met de bootsman in het midden.Ze gaan schepen voor Iran laden, of varen mee over de straat van Hormuz. Ik word goed bekeken: omdat ik een vrouw ben, omdat ik op een plek ben waar niets te zien is en omdat weinig westerlingen zich verplaatsen met het openbaar vervoer.
Echte Emirati’s zul je dit werk nooit zien doen. Er is officieel geen apartheid, maar er zijn toch drie klassen te onderscheiden: de Dubainaren, zeg maar de sjeiks, de expats en de Aziaten (middenstand, hotelpersoneel en arbeiders).
De Emirati's die slechts 15 procent van de bevolking uitmaken, genieten allerlei voorrechten. De staat zorgt vanaf de wieg tot het graf voor hen. Als ze onderling trouwen, krijgen ze zelfs een gratis huis. Zonder uitzondering zijn ze dan ook rijk. Wie niet uit Emiraatse ouders geboren is, zal nooit het staatsburgerschap verwerven, en blijft een gast die om de drie jaar (boven de 65 één jaar) zijn visum moet laten verlengen. Dat geldt zelfs voor de vele Engelsen die in Dubai geboren zijn.
Waarom moeten deze mensen dan zo hard werken en blijven ze toch hangen? Je betaalt namelijk geen belasting en voor westerlingen liggen de lonen iets hoger.
Aziaten hebben het moeilijker, maar kunnen toch geld naar huis sturen. Ik sprak een Filipijnse serveerster die samen met haar man in de Dubai Mall werkt. Ze zien hun kinderen maar één keer per jaar..

Zo we zijn aan de overkant. Nu de oude wijk Al Bastakyia, gesticht door Irani, maar eens bekijken.
De Irani leverden een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van de Emiraten en kregen daarom in 1971 bij de onafhankelijkheid massaal het staatsburgerschap (gelukkig voor hen).