Thailand naar NL via Dubai naar Nepal
Verenigde Arabische Emiraten
Azië
ThijsVDenBurg
Thailand naar NL via Dubai naar Nepal
Here, there and back again.
Het leven is een achtbaan en ik ben het losse karretje zonder remmen. (Thijs van den Burg: reiziger, levensgenieter, zak hooi)
Mijn laatste paar dagen in Thailand besteed ik in Bangkok, die ik half ziek in mag vullen. Een lichte koorts met vooral een paar droog en kapot gehoeste longen houden me ter plaatste in het hostel. Dat mijn longen altijd al niet de beste waren was al bekend maar hier in het verkeer lopen is zeker geen positieve toevoeging hierop. Nooit heb ik zo’n chaos in het verkeer gezien als hier. Op weg naar mijn lacrossetraining neem ik maar de taxi want dat gaat sneller…. dacht ik. Over de eerste kilometer doen we welgeteld 22 minuten. De chaos dankt men hier aan het naïef en ongecontroleerd voortbewegen in het verkeer. Het continue van ‘rijbaan’ verwisselen door elk voertuig om ook maar één plaats op te schuiven om later weer op dezelfde plaats terug te eindigen. Als elke bus, tuktuk, brommer en motor een touw aan de achterkant vastgebonden zou hebben, zou s ’werelds grootste vlechtwerk worden gecreëerd. Helaas zal het hier alleen maar drukker worden en de problemen in het verkeer nooit en te nimmer worden opgelost.
De chaos en drukte gaan op mijn dag van vertrek gewoon verder. Het lijkt wel of alle toeristen vannacht terugvliegen. Rustig sluiten we maar achter in de rij aan. Het eerste stuk duurt een uur en eindelijk kom ik achter een afgeschermd gedeelte, maar mijn vreugde is al snel verdwenen als hier ook nog eens eenzelfde hoeveelheid mensen staat met nog wat extra chagrijnige en van vermoeidheid balende gezichten. Dan kijk ik omhoog en zie dat er spiegels op het plafond hangen. Een slome rups van mensen kruipt al slalommend door de rijen van gespannen koorden naar het eindpunt toe, de douaneloketten. Een moment van herkenning, met een lach begroet ik mezelf. Heh, sta ik daar pas? Nog een uur houd ik de moed erin tot ik eindelijk in het vliegtuig terug naar huis zit.
Nederland in het kort: nat, strak geregeld, bezoek vrienden, bezoek vrienden, bezoek familie, maar ik ben blij als ik weer op het vliegtuig stap. Mijn vlucht gaat over Servië waar ik ook een overstap heb. Een strak bevroren zwart-witte puzzel van landerijen, akkers en velden af en toe doorkruist door een rivier of sloot die door de ondergaande zon wordt opgelicht en als een goudgele draad het landschap door midden snijdt, is mijn schitterende maar bizarre uitzicht dat zich in mijn raampje van het vliegtuig voltrekt.
Een paar dagen de rijkdom en overdadigheid van Dubai bezichtigen alvorens door te gaan naar mijn tweede thuis Nepal. Winkels, winkels, dure grote en hoge gebouwen, o ja en had ik al gezegd winkels? Drie dagen ben ik in dit rijke en obsessief wereldrecord verbrekend staatje. Overal zijn enorme shopping malls met daarin de gekste bezienswaardigheden; aquarium met haaien en duikers, indoor skibaan, verscheidene landen die nagebouwd zijn. Ik ben meer van de kleine straatjes waar de Arabische sferen naar voren komen, rokende waterpijpen, de geur van kebab, oude grote lampen, mannen met kleine kruiden- en specerijenwinkels. Het Perzisch-Arabische tijdperk heeft me altijd getrokken en af en toe waan ik me dan ook in de wereld van Aladin en zijn wonderlamp. Dit totdat er weer een enorm groot gebouw opdoemt om de skyline vorm te geven. De Burj Khalifa tot nu toe het hoogste gebouw ter wereld met 828 meter torent boven alles uit. Het is naar mijn idee gewoon een kwestie van vergelijken, wie heeft de grootste!
Dubai is niet wandelvriendelijk, afstanden zijn groot, snelwegen die je maar rennend over moet steken en veel privé stranden en stukken grond waar hoge en lange hekken omheen staan. Het openbaar vervoer is goed geregeld en ik pak dan ook de metro. De roltrap afstormend spring ik de metro in om zo tot mijn verbazing omringd te zijn door alleen maar vrouwen. Tevreden kijk ik om me heen en zie de ietwat strenge en rare blikken naar mij. Het blijkt dat ik de ingang heb genomen die alleen is bedoeld voor vrouwen en kinderen om zo opdringerige mannen te weren. Ik wil blijven staan maar met een ‘vriendelijke’ blik wordt ik weggekeken. Het gangetje door waar ik eindig met een treinstel vol zwetende pyjama’s en stuurse blikken. Ook leuk. Ik heb heel wat festivals meegemaakt maar het ‘International Shopping Festival’ gaat mijn pet te boven. Een parade door de straten met verklede dansende groepen en reclame voor winkels. Toeristen komen deze maand speciaal naar Dubai toe om ‘koopjes’ op de kop te tikken. Het is zal ik maar zeggen niet echt mijn festival. Na drie dagen heb ik het wel weer gezien in Dubai maar vond het wel indrukwekkend en weet ook weer waarom ik de oude Arabische wereld zo mooi vind.
Nepal, mijn tweede thuis door mijn stage al weer 6 jaar geleden. Fijn om hier weer terug te zijn, met de lieve en vrolijk lachende mensen. Vooral de geuren heb ik gemist. Geuren zoals, wierook, masala melk-thee en helaas brandend plastic. Trots test ik mijn nog bestaande Nepalese taalkennis uit op de personen die me aanspreken. Gelukkig geven ze het antwoord wat bij mij bekend is en zijn zij blij verrast met een blanke die zich al hakkelend door hun taal werkt. Na 2 dagen ben ik blij om naar mijn echte tweede thuis te gaan, Pokhara. We huren twee dagen een motor en rijden door de bergen rond. En voordat de reacties komen; nee geen ongeluk deze keer terwijl de wegen 3 keer slechter waren. Mijn hoogtepunt echter is mijn bezoek aan mijn familie en het ouderlijke huis en de school waar ik lesgegeven heb. Mijn Baba (papa) en Ama (mama) zijn erg blij met mijn onaangekondigde bezoek en de meegenomen Delftsblauwe klompjes hebben nu een ereplaats gekregen in de souvenir kast. Met het afscheid de tweede keer besef ik heel goed dat ik ze waarschijnlijk nooit meer zal zien.
Op naar Tibet.
Foto's
