Een valse start in Turkmenistan.
Mary regio
Turkmenistan
Bartjroth
Een valse start in Turkmenistan.
De boottocht verliep onverwacht soepel. Ik had zelfs een cabine voor mij alleen met schoon beddengoed en een wastafel. Toen ik in "restaurant" aan een tafeltje ging zitten werd ik binnen 10 seconden gewenkt door drie chauffeurs aan het tafeltje ernaast. Uiteraard sprak niemand een woord Engels, maar dat mocht de pret niet drukken. Al snel was ik een discussie verwikkeld in gebarentaal met ondersteunde geluiden. De meest markante man heette Erdal, een vijftiger met pretoogjes en zichtbaar een hoop energie. Hij liet me op z'n mobiele telefoon foto's van vrouwen zien. "Madame Azerbeidzjan", zei hij dan, of "madame Uzbekistan". De man links van me gaf steeds bijbehorende geluiden, namelijk "pompe, pompe, pompe,...".
Na een lange reeks vrouwen gezien te hebben, vroeg ik hem of hij ook een madame Turkmenistan had want die ontbrak nog in het rijtje. Het "pompe pompe" links van me stokte ineens. Erdal keek me triest aan en zei: "madame Turkmenistan njet". Om te vervolgen: "Turkmenistan problem!". De andere twee mannen aan tafel beaamden dit door ook herhaaldelijk te zeggen, teleurgesteld schuddend met hun hoofden: "Turkmenistan problem!".
In Turkmenistan bleek het verboden te zijn om als buitenlander met autochtone vrouwen te slapen. De politie controleert daar scherp op. Huizen van potentiële overtreders worden in de gaten gehouden. En er zijn allerlei andere nogal ongebruikelijke wetten. Zo moeten vrachtwagenchauffeurs om 11 uur s'avonds in hun auto zijn en is het ze verboden in hotels te slapen. Trucks worden hierop streng gecontroleerd met absurde boetes bij overtreding. Ook is het er verboden te roken.
Om 4 uur s'middags kwamen we aan. Vervolgens begon een documenten- en stempelcircus dat ik m'n toch redelijk bereisde leven nog nooit meegemaakt heb. Zelfs niet iets wat er in de buurt komt. In een ruimte van hooguit 6 bij 12 meter waren ongeveer 10 balies. Deze moest ik kriskras, in een vastgestelde maar mij volkomen onduidelijke volgorde, afgaan. Bij sommige moest ik twee keer zijn. Overal waren lange wachttijden. Eén beambte vroeg me: do you need stamp?". Ik zei: I think I do, but you know it better than I". Hij antwoordde "you need stamp!". Toen legde hij m'n paspoort opzij en gebaarde dat de volgende aan de beurt was. Na meer dan een uur besloot hij de stempel te zetten.
Om 9 uur s'avonds was ik inmiddels behoorlijk pissig. Niet in het minst omdat ik sinds de lunch niks gegeten had. Ik zat op een bankje achteraf te sikkeneuren toen Erdal naar me toe kwam en gebaarde dat ik mee moest komen. "Benny, Restorant" zei hij. Hij had namelijk besloten dat ik Benny heette. Er was geen restaurant te bekennen dus ik vroeg me af wat hem bezielde. Maar hij hield vol en ik moest met hem meekomen naar buiten. Zodra ik een voet buiten het gebouw zette, versperde een pubersoldaatje me de weg. Erdal beet hem één en ander toe, er kwam nog een hoger geplaatste militair bij, en kort daarna mocht ik verder. We liepen naar de parkeerplaats waar de 30 vrachtwagens geparkeerd stonden. Tussen de vrachtwagen zat "meneer Pompe" op een krukje te eten. De truck had een soort uitbouwtafeltje waarop een pan rijst stond, olijven, wat brood en een soort pastasaus. "Restorant" zei Erdal nogmaals met een brede lach. Tussen de vrachtwagens zaten de chauffeur stiekem te roken als kleine jongens die niet door hun ouders betrapt wilden worden. Het restaurant was wat mij betreft een Michelin-ster waardig.
Om half 11 s'avonds had ik alle documenten en stempels verzameld en ik maakte duidelijk dat ik graag verder wilde. Er was een vrachtwagenchauffeur die Duits sprak die als tolk optrad. Blijkbaar hadden ze nog een uur nodig om 5 man (!) te verzamelen om m'n auto te doorzoeken.
Om middernacht was het zover. De vijf man stonden om m'n auto opgesteld. Ik begon de kettingen (het is een open auto dus ik heb de spullen met kettingen vastgemaakt) los te maken toen ze gebaarden dat dat niet nodig was. Ze hadden er blijkbaar geen zin in. Ze vroegen of ik een machinegeweer bij me had. Toen ik ontkennend antwoordde, vonden ze het goed. Iets voor één uur s'nachts was ik in het hotel.
Foto's
