Op één van de laatste dagen van onze zeilbootcruise langs de Turkse Rivièra leggen we aan bij een schiereiland waar Phaselis ligt. Phaselis (een oud-Griekse stad in de Turkse provincie Antalya) is een toeristische trekpleister waar zowel ruïnes te vinden zijn als ook strand. De ruïnes (o.a. een brede hoofdstraat, twee badhuizen, een theater en een aquaduct) worden bezocht door toeristen, maar ook door Turkse dagjesmensen. De stranden, aan de beide randen van het schiereiland, worden voornamelijk bezocht door Turkse toeristen en dagjesmensen.

Ik ben klaar met mijn bezichtiging en slenter langzaam terug naar de steiger aan het strand, waar ons motorbootje ons zal oppikken. Er staat een enorme rij en ondanks mijn Engelse roots, voel ik er weinig voor om mee te gaan doen aan één van onze nationale volkssporten `queueing up.’ Ik besluit om het rustige deel van het strand te gaan bekijken. Wat een tegenstelling met het deel waar ik zo-even vandaan kom. Het is er rustig en mijn oog valt op een klein vissersbootje. Het zal nooit meer uitvaren, maar het heeft een prachtig plekje gekregen voor haar `oude dag’.