Hammam trauma

Door: Kellybaetsen

Geplaatst op Sep 28, 2014

Geen enkele vakantie in Turkije is compleet zonder all inclusive resort met het welbekende vreetfestijn en luidruchtige Russen die het hotel slopen. Uiteraard kan een bezoekje aan de Turkse Hammam ook niet ontbreken want je moet immers ook iets van de Turkse cultuur meekrijgen. Dat je vervolgens in een gigantische toeristenbus wordt rondgereden om veertig toeristen op te halen, vertellen ze er niet bij…en ook niet dat je vervolgens wordt gedropt in een toeristenoord ter grote van een klein bungalowpark. Welkom in de Hammam!

Terwijl ik met mijn mond open naar dit schouwspel staar – ik moet het even laten bezinken terwijl het feest nog moet beginnen ‒ trekt mijn familie me enthousiast naar binnen. Gezellig met z’n allen naar de Turkse Hammam Volgens mijn omgeving spreekt mijn gezicht altijd boekdelen en deze keer zal dat niet anders zijn geweest.
“Niet zo flauw doen Kel, misschien valt het wel mee."
In een grote polonaise lopen we naar binnen om vervolgens met ongeveer dertig man in een sauna te worden gepropt. Met dertig personen in een kleine ruimte terwijl het buiten veertig graden is…daar heb je geen sauna voor nodig lijkt me. Na vijf minuten houd ik het voor gezien en strompel de cabine uit, mijn familie achterlatend. Terwijl ik op mijn gemakje de tijd uitzit buiten de cabine, zie ik de ene na de andere toerist naar buiten vluchten.
Vervolgens is het tijd voor de bekende Turkse scrub. Het spreekt voor zich dat je een dergelijk uitje onderneemt aan het begin van je vakantie zodat je poepiebruin wordt.
Helaas ben ik de enige van de hele familie die gezegend is met de kleur ‘melkfles’. Daar word ik ieder jaar weer mee voor de gek gehouden zodra ik terug ben van vakantie. Ik heb maar twee zonnestralen nodig om te verbranden en doe altijd zeer mijn best om zelfs die te ontwijken. Ik heb maar twee kleurtjes in mijn palet, wit en rood en na twee dagen heb ik stadium twee al bereikt. Meneer de Hammam is zich totaal niet bewust van mijn iets te rode teint – ik ben immers toerist 428 die hij deze dag voorbij ziet komen ‒ en scrubt mijn rug alsof zijn leven er vanaf hangt. Mijn gezicht spreekt weer boekdelen maar gelukkig is binnen een mum van tijd de klus geklaard.
Ik krijg een emmer water over me heen gegooid en Meneer de Hammam geeft me een grote zwieper waardoor ik beduusd een aantal meter verder glijd. Tijd voor ontspanning op de warmtestenen waar de rest van de familie ook al ligt. “Lekker he?” krijg ik als reactie naast me. Ik vraag mezelf af of ik die mening deel en kom tot de conclusie dat dat niet het geval is. Ben ik dan misschien zo veeleisend?
De echte ontspanning moet natuurlijk nog komen…de massage!

Tijd voor het grote moment suprême! We mogen weer een verdieping hoger en komen aan in de massageruimte. Met ruimte bedoel ik ook echt RUIMTE in het kwadraat! Een immense massagezaal waar meer dan dertig personen op massagetafels liggen ‘te ontspannen’. Ik krijg een duwtje in mijn rug want blijkbaar spreekt mijn houding ook boekdelen. Iedereen wordt geacht in de rij te gaan staan – terwijl ik dit schrijf bedenk ik me weer wat voor belachelijke situatie dit eigenlijk was ‒ en wacht op zijn of haar masseur.
Mijn familie staat giebelend naast me en ik word onverwacht gewisseld. Verbaasd kijk ik ze aan en het gegiebel gaat maar door. “We hebben uitgeteld dat jij op deze plek zal worden gemasseerd door dat jonge kereltje." Jeetje…terwijl ik nog druk bezig ben om te acclimatiseren, is mijn familie bezig met een eventuele Turkse huwelijkskandidaat. Het is maar waar je aan denkt maar een lol dat ze hebben!
Verrassend komt het jonge kereltje mijn tante halen die verbaasd meeloopt. Ze gaat gniffelend liggen want ondanks dat dit niet haar plan was, neemt ze toch wel genoegen met deze jonge god.
Wat zich vervolgens afspeelt, zal ik nog vele, vele en vele jaren horen!
Mijn masseur dient zich aan en ik ben totaal in shock! Ik kijk op tegen een gigantische, oude en vieze kerel van 1.90 meter lang…en breed met haar waar menig gorilla jaloers op zou zijn. Het liefst zou ik meteen het hazenpadje nemen maar ik sta echt serieus aan de grond genageld. De tweelingbroer van Bokito neemt me mee naar zijn massagetafel…naast mijn tante en haar jonge god. Ze weet nog een voorzichtige “sorry” uit te kramen en ik zie mijn moeder bezorgd kijken. Dit was niet de bedoeling geweest.
Bokito II heeft eelt op zijn beide handen staan en gaat als een razende tekeer. Mijn gezicht spreekt weer boekdelen en ik zie mijn tante medelijdend naar mij kijken. Voor Bokito II maakt het blijkbaar niet uit of hij een flinke Duitser of een jong dartel hertje op zijn massagetafel heeft.
Het mag duidelijk zijn dat deze massage alles behalve ontspannend is en na tien minuten – eigenlijk zou de massage twintig minuten zijn maar godzijdank stopt hij er halverwege mee – krijg ik een ferme tik op mijn derrière. “Finished”, roep hij en gaat er vervolgens vandoor.
Ik weet niet hoe snel ik me uit de voeten maken en neem me voor nooit meer naar de Hammam te gaan.

Uiteindelijk zal het nog twaalf jaar duren voordat ik weer een voet over de drempel zet in de hammam. Uiteraard kom ik tot de ontdekking dat het ook anders kan en ben ik eindelijk verlost van mijn ‘hammam trauma’.