Drie stappen vooruit en twee stappen achteruit. Zo " wandelde" ik door de duinen hier bij Patara. En steeds had ik het gevoel dat ik in een woestijn beland was.
Maar het allermooiste was wel dat we aan de rand in een bos met de camper stonden.
Heel stil en met een prachtig opzicht op deze duinen en de zee.
Wat een luxe om zo te kunnen reizen