Reizend door Tibet deed het landschap me denken aan de eeuwigheid. Je zag er veel kale en bruine bergen, grote uitgestrekte vlaktes met in de verte de Himalaya. Het is een land dat kilometer na kilometer indruk bleef maken, met of zonder sneeuw. Soms was er een stad(je), een nederzetting of een tentenkamp van nomaden, en dan weer heel lang niets. En af en toe zag je oude ruïnes, zoals hier, die ondanks de wind, de kou en de erosie de eeuwigheid proberen te trotseren.