Surin

Door: Sonjakorringa

Geplaatst op Apr 14, 2009

Deze dag moeten we noodgedwongen een aantal dingen regelen vanachter de computer. We hebben min of meer op schema gezet waar we nog meer naar toe willen hierna, wat we daadwerkelijk in Surin willen gaan zien en hoe we van A naar B moeten zien te komen.

Ons plan is geworden dat we na een paar dagen Surin verder trekken naar het noorden, het mekong-dal, waar de Mekong de grens vormt met Laos. De plaats waar we heen willen heet Nong Khai. Maar dan: hoe gaan we daar komen? Het lijkt erop, na enig zoekwerk dat het het handigst is om eerste terug te vliegen naar Bangkok, en dan per slaaptrein rechtstreeks naar Nong Khai te reizen. Dus dat gaan we regelen. We boeken de vlucht wat ons omgerekend ongeveer 50 euro p.p. kost, en dan gaan we naar het treinstation om onze treintickets alvast te kopen. Ok. dat is geregel. Nu nog de tripjes in Surin: het olifantendorp, het zijdedorp en de Khmertempel Prasat hin phnom rung. Een van de meest grote en intacte tempels in de buurt.

We lopen naar de bar van de Engelsman die ons gister de tip met betrekking tot ons hotel had gegeven.
Daarnaast zien we echter een soort reisbureautje: Pinyada Travel. We besluiten hier info te vragen. Er zitten twee dames in het kantoortje. Een zit druk te bellen, de ander speelt een computerspelletje. Ze hebben het druk hier!

Als de ene dame is uitgebeld proberen we duidelijk te maken wat we willen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan als je elkaar niet begrijpt bij gebrek aan een gemeenschappelijke taal om mee te converseren! Als het haar begint te dagen wat de bedoeling is, begint ze druk te bellen, af en toe een msn-bericht tussendoor beantwoordend. De andere dame bemoeit zich schijnbaar nergens mee.
Na een tijdje werkeloos te hebben toegezien hoe ze de halve wereld heeft afgebeld, komt ze met een voorstel. Voor twee dagen vraagt ze 160 euro! Hallo! we willen niet naar Tokyo en terug!

Dat moet anders kunnen. We snappen niet waarom het zo duur moet zijn. Het lijkt erop dat ze een taxi met chauffeur heeft geregeld. Dat maakt het geheel zo duur. We vragen of ze zelf geen auto heeft, en iemand van het kantoortje niet als chauffeur kan fungeren. We zien een begrijpende maar ook verbaasde blik. Alsof ze dacht "waarom ben ik hier zelf niet opgekomen....kassa!"

Ze wil zelf wel meegaan, met haar vaders pick-up truck. Dan denkt ze koortsachtig na over haar vraagprijs. De buurvrouw, die met een "farang" getrouwd is, wordt erbij gehaald voor assistentie. Ze is duidelijk niet gewend om zoiets te regelen voor toeristen. Dan noemt ze haar prijs. Ok, dat is al met 50% gedaald! Beter. Maar dan begint ons spel. Wij doen uiteraard ook een tegenbod. Natuurlijk zijn we eruit gekomen naar ieders tevredenheid.

Alleen een maar....papa weet nog niet dat dochterlief zijn auto 2 dagen heeft verhuurd aan 2 Nederlandse farang......Hij vindt het na weer een belletje allemaal best. Zo. Dus dat is, een paar uur later inmiddels, ook in the pocket.
We spreken af morgenochtend 8 uur present te zijn bij Pinyada travel voor onze eerste dagtrip naar het zijdedorp en olifantendorp, bij Aeey en Nieey...Ik ben benieuwd. Volgens mij zijn ze zelf ook nog nooit op de plaatsen geweest waar we morgen en overmorgen naar toe zullen gaan...lachen toch!

We besluiten de rest van de dag Surin te verkennen. Hier ergens moeten ook olifanten zitten....Er staat een olifantje getekend op het plattegrondje dat we bij het hotel hebben meegenomen. we krijgen ook trek. We stoppen bij een kraampje waar een dame achter een verrijdbaar eetstalletje met gigantsche wok banaan en cassave aan het frituren is. Haar gezicht ziet er enigszins vreemd uit: of ze is met haar gezicht in het beslag gevallen, of ze had haar afspraak met haar schoonheidsspecialist moeten cancelen en dacht vervolgens: "Wat zij kunnen, kan ik zelf beter! En ik doe evengoed mijn nieuwe rode lippenstift op vandaag" De lekkernijen zijn werkelijk heerlijk en de mevrouw is ook erg vriendelijk.

Dan begint het weer eens te regenen. Wederom met bakken uit de lucht natuurlijk.
We schuilen en aanschouwen, knabbelend aan onze snack, het natte straat tafereel. De stroom valt meerdere keren uit. Als het droog is lopen we weer verder. We vinden geen olifanten, wel een olifanten monument van , hoe kan het ook anders, meneer Surin. Hij was een bedreven olifantendrijver van de Suay stam en heeft volgens de overleveringen de weggelopen witte olifant van Rama de zoveelste (de toemalige koning van Thailand) gevangen en teruggebracht. Eenmaal per jaar, in november, vindt in Surin het olifantenfestival plaats, waar wel 200 olifanten aan mee doen. De olifantendrijvers zijn dan gekleed in de traditionele kleding van de Suay stam. Dit gaan we helaas niet meemaken. Moet indrukwekkend zijn. Er komen mensen van over de hele wereld naar toe.