I DON'T KNOW !!!

Door: Ciske

Geplaatst op Feb 25, 2014

De Mae Hong Son loop is een prachtige route om met de motor te rijden , de route is ongeveer 1000 km en bevat 1864 bochten door de bergen van de provincie Mae Hong Son . Volgens mij heeft onze buschauffeur die ons naar Mae Sariang brengt ook het idee dat hij op een motor zit en een gedeelte van de loop doet. Berg af gaat hij met een denderend geweld naar beneden om vaart te maken om de volgende berg weer omhoog te kunnen , de bochten neemt hij zo scherp dat ik elke keer weer denk dat de bus om zal kiepen. Vaak hou ik mijn ogen maar dicht en hoop dat we heelhuids aan zullen komen en dit gebeurt dan ook. Bij het zien van ons guesthouse ben ik de busreis snel vergeten het uitzicht is adembenemend , vanaf onze eigen veranda boven de rivier kijken we uit over de bergen en aan deze kant zal ook de zon ondergaan. 

Hier willen we fietsen en hilltribes bezoeken . In de lonely planet vinden we Kanchana tours die organiseren trekkings en fietstochten , precies dus wat wij willen . We zoeken het adres op en gaan op zoek , eerst maar eens aan de receptie vragen ...I don't know is het antwoord en dat blijkt ook het enige zinnetje engels te zijn dat ze kent. In het dorp vragen we overal naar Kanchana tours overal hetzelfde antwoord I don't know , ook het adres .....I don't know . We vinden op Internet een telefoonnummer als we dat bellen horen we out off order ! Ondertussen is het al avond en we besluiten om ergens te gaan eten en morgen verder te zoeken. In het restaurant vragen we de eigenaar die een westerling is naar Kanchana tours , I don't know zegt hij maar dan even later komt hij terug met de mededeling " ooh Kanchana tours die bestaan al jaren niet meer " !!!!!

Op TripAdvisor vinden we Salawin tours maar meneer Salawin blijkt op een meerdaagse trekking te zijn en zijn medewerkers weten van niks. Dan Piak tours , nu hebben we weer een naam en adres . Weer gaan we na het ontbijt op pad .... Piak ?? I don't know, misschien de mae sot road ?? I don't know ! Weet u dan misschien waar we een fiets kunnen huren ? ?....I don't know ! Na een klein uurtje en 20  " I don't knows " verder zinkt de moed me bijna in m'n schoenen.  Dan komen we langs het restaurant van gisteravond en ik zie de eigenaar zitten , het is nog gesloten maar ik klim door een hek naar binnen en leg hem ons probleem voor. Hij gaat aan het bellen en regelt iemand die ons morgen meeneemt voor een trekking. Ook weet hij nog een adresje waar we een fiets kunnen huren en een half uur later fietsen we de bergen in.

Dat ik geen remblokjes meer heb daar kom ik dus pas achter als we bergaf gaan maar met veel gepiep en geknars wordt het een leuk fietsdagje.

De volgende morgen worden we door Aun onze gids opgehaald,  we stappen achter in de song tow ( een pickup truckje met 2 banken achterin ) en onderweg naar de rivier worden nog wat mensen , goederen en alcohol vooral veel alcohol opgepikt , dat is voor de mensen in de grensstreek vertelt Aun. Als we bij het haventje aankomen wordt eerst het bootje geladen en voor ons is er eigenlijk geen plaats meer maar  " no problem "  er wordt proffesorisch een bankje bij gemaakt en zo vertrekken we met 20 mensen , 2 kinderen , bezems , wc borstels , rijst , groente , bier , whisky en een kip de rivier op. Het uitzicht is schitterend langs de groene oevers van de Salawin river. We lossen bij verschillende dorpjes mensen en goederen en dan gaan wij ook van de boot aan de Thaise zijde . Het is een armoedig dorpje maar er is eten , onderwijs en een sociaal leven. Als we later verder varen zegt Aun dat we ook aan Birmeese zijde (illegaal) aan wal zullen gaan . Dat verschil is enorm,  er staan een paar gammele bamboe hutjes waar enkele gezinnetjes wonen . We worden " binnen" gevraagd maar de aanblik is te triest voor woorden , de meeste mensen die hier wonen zijn gevlucht . Als we 's middags weer terug varen zie je het verschil van landschap , aan de Birmeese kant is alles groen en jungle , hier wordt nog met regelmaat gevochten zegt Aun en zal nog niks gekapt worden. Aan de Thaise zijde daarentegen is het veel dorder en bestaat het landschap uit teakbomen voor de handel. 

Als we bij het haventje aankomen hebben we nog even tijd om in het plaatsje rond te lopen.  Aun zet mijn rugzak vast voorin de song tow en wij lopen wat rond ,  na een poosje de auto ons achterop rijden en stappen we in. Als we bijna in Mae Sariang zijn zeg ik tegen mijn partner  

" ik hoop wel dat mijn rugzak nog voor in de auto staat " zegt hij doodleuk , volgens mij zitten we in een andere song tow......... !! Dat is even schrikken maar zoals dat hier in Thailand gaat is het natuurlijk no problem ! Wij gaan terug naar ons guesthouse en binnen een kwartier staat Aun lachend voor de deur met mijn rugzak.  Het is en blijft een relaxed volkje daar zouden wij nog wat van kunnen leren. 

Omdat we onze geplande route aan moeten passen omdat wat wij willen niet mogelijk is besluiten we hier een nachtje bij te boeken en nog een keer te genieten van de prachtige zonsondergang.