Trektocht door de jungle en bergen van Noord Thailand

Door: AdBiezen

Geplaatst op Mar 23, 2011

Wat begon als een lachertje met het bekijken in een reisgids....."Dat doen we wel even!". Stevige conditie vereist stond er...."Tuuuurlijk....".

De grapjes werden nog steeds gemaakt toen we in het krakkemikkige busje vanuit Chang Mai naar het startpunt werden gereden. Het lachen zou ons snel vergaan. De chauffeur reed aardig door. Dat was een meevaller, het insinueerde in ieder geval dat ie de weg kende. Aangekomen bij "het starthuisje" werden onze rugzakken uitgeladen. We verkleden ons. De bergschoenen waren tenslotte niet voor niets aangeschafd en ook het hoedje mocht niet ontbreken. Nog even een banaantje en hoppatee.

We lopen een eindje het bos in en komen voorbij een hete bron. Het stoomt aardig dus dichter dan 2 meter kunnen we niet komen. De gidsen geven te kennen dat we door moeten anders zouden we misschien in het donker aankomen. Vreemd, het is nogtans vroeg en aan de slippertjes van de gidsen te zien gaan we niet ver komen.
Goed, ik pak mijn videocamera en sta klaar voor vertrek. We vertrekken. Na 5 minuten lopen vraag ik me af of het nog ver gaat zijn. Ik heb ondertussen de videocamera een 80cm voor me uitgestoken om later het intense gehijg op de dvd niet te hoeven aanhoren. Dat gaat wat worden. Het zweet parelt na die 5 minuten al van mijn voorhoofd. En niet bij mij alleen. We sleuren ons verder en al genietend van het geweldige uitzicht nemen we af en toe een paar slokken water. Wat een natuur! Na een goeie anderhalf uur afzien komen we in de jungle aan bij een bewoond huisje. Er komt ergens een pijp uit de jungle alwaar het water uitkabbelt. Nadat ik de bloedzuigers van de sokken van mijn medereiziger heb getrokken vul ik mijn flesje en gooi wat over mijn hoofd en mijn gezicht. Lekker fris. We gaan verder. Na een uurtje stoppen we weer. De gidsen zijn we even kwijt en komen na een minuutje of 10 weer terug met wat "stokken" die ze korten en in hun tas stoppen. Het zal wel. Wederom gaan we op weg. Nadat we in totaal 4 uur hebben afgezien, en dan bedoel ik echt afzien, komen we aan bij een dorpje. Tenminste.... een houten huis van riet of 8. Hier zouden we eigenlijk overnachten maar volgens de gids zouden we ook nog drie kwartier door kunnen lopen en in het olifantenkamp eten en slapen. Dat vinden we allemaal ook beter omdat je dan de volgende dag niet meer zo hoefde te zweten als deze dag. We rusten nog wat en gaan verder. Omdat 1 van de medereizigsters bijkans niet meer op haar benen kan staan bied ik aan haar rugtas verder te dragen....oef. Wat me opgevallen was is dat de gidsen vrolijk fluitend nergens last van hadden....op hun slippertjes!! Na een uurtje klimmen en, nog pijnlijker, dalen, arriveren we in het olifantenkamp. Slik! Moeten we hier slapen? Afijn, eerst maar eens in het riviertje een verfrissende duik. Heerlijk! Na een half uurtje is iedereen afegdropen. Ik zit echter nog eventjes. Wel een zachte bodem trouwens. In de verte schelt het getrompetter van olifanten en gebalf van honden. Het komt dichterbij. Snel droog ik me af en loop naar de anderen. Daar zijn de olifanten. Ze nemen op hun gemakje mijn plaats in de rivier in. Ik begrijp nu ook waarom de bodem zo zacht was. We kleden ons aan en vragen waar we naartoe moeten. We gaan eerst eten. Ik had trouwens nooit verwacht dat een mens zo`n honger zou kunnen hebben. Het voorgerecht lag al klaar zei de gids. Ik kijk en geloof mijn ogen niet....bijenlarven. Ze kronkelen zo uit de honingraat. Ik moet echter iets naar binnen krijgen anders ga ik van mijn graat. Na een larf of 3 vind ik het weer genoeg. We gaan met zijn allen aan een tafel alwaar de schaal met de klein gemaakte "stokken" van de gids verwerkt zijn tot een zeer appetijtelijk geheel. Jammer van het hele grote insekt dat erin dreef maar die hebben we maar snel eruit gehaald. Het Thaise manneke dat naar ons diner zat te kijken graaide het insekt snel van tafel en at het vol genot op. Het scheen een soort smaakgever te zijn. Zo, nu even uitbuiken en dan naar de hotelkamer. Hotelkamer? Er stond een hut verderop met een open dak. Binnen lagen op wat grote bamboestammen een aantal slaapzakken en een klamboe erboven. Helaas kon je de klamboe niet uitrollen want dan zou alles wat uit het dak was gevallen weer in je slaapzak liggen. Ik had mijn eigen klamboe bij. Ben er maar in gaan liggen. Zo, even dutten. Ik was blij dat ik mijn oordopjes bij had. Midden in de nacht waren mijn medereizigers nog wakker. Ik trek een dopje eruit en kom tot de conclusie dat insekten een hels kabaal kunnen maken. En het leek ook steeds dichter bij te komen. Het kan ook die dronken Thai zijn geweest die steevast luid zingend rondjes rond de hut liep. Een korte nachtrust was ons gegund. `s Ochtends snel weer aankleden, een broodje naar binnen en op de olifant in circa anderhalf uur naar een ander dorpje waar de bamboevlotten al klaar lagen. Nou heb ik dat weleens op foto`s gezien in Jamaica....met zo`n bankje erbovenop lekker leunend de rivier afglijden. Maar nee, gewoon op het bamboe en kleddernat. Daar zijn bergschoenen dan weer niet goed voor want die blijven vol water. Uiteindelijk meren we aan en kunnen we echt tot rust komen. Eindelijk!
Het was me een tochtje. Al met al ben ik blij dat ik het heb gedaan. Ik zou het me anders allemaal niet hebben kunnen herinneren alsof het gisteren was gebeurd. Ik schrijf dit toch gauw weer 6 jaar nadat ik er ben geweest.
Thailand, bedankt. Je bent fantastisch!!