Dat dit nog bestaat in Thailand.
Noord Thailand
Thailand
Ciske
Dat dit nog bestaat in Thailand.
Meer dan 1jaar geleden las ik op RR 'n blog van roosje64 over " de spirits of the yellow leaves" . Dit leek me zo mooi dat ik dat blog bij mijn favorieten plaatste. Ik dacht als ik ooit in die hoek kom wil ik daar wel naar toe. Dus nu is het zover.
We nemen 's morgens om 9.15 uur de bus van Lampang nar Nan. Precies zoals beloofd staan we 4 uur later op het busstation van Nan. 'N tuk- tuk brengt ons naar het hotel dat iets buiten de stad ligt , het ligt daar prachtig 'n beetje decadent wel maar heerlijk rustig naar wat we de afgelopen week gewend zijn. Lopen naar het is geen optie dus laten we ons met een veel te duur betaalde taxi naar het centrum brengen , op zoek naar een tourist office. Ze bieden vanalles aan van hiken tot raften maar niet wat wij willen. We lopen het centrum in en zien in een klein straatje 'n bordje met Fhu travel. Iets in me herkent die naam en zie daar de yellow leaves wordt aangeboden. We boeken de toer voor morgen en omdat we de steden 'n beetje moe worden willen we over 2 dagen naar een kleinere plaats " Loei " in het noord oosten. Maar om met de bus daar te komen kost dat 2 dagen. We kunnen ook door de bergen zegt mrs. Fhu in 1 dag maar dan hebben we wel een prive chauffeur nodig. We vragen of zij iemand weet en er wordt gelijk druk geregeld. We spreken een redelijke prijs af en zij beloofd ons dat we over 2 dagen met 'n chauffeur naar Loei kunnen.
We strijken op 'n terrasje aan de Mekong neer en kijken naar 'n grote roeiboot die daar aan het trainen is voor de grote roeiboot kampioenschappen die hier elk jaar gehouden worden.
Om 9.00 uur staat onze jeep klaar voor onze dagtrip. Nong de gids spreekt goed engels en de chauffeur doet ook goed z'n best.
We gaan eerst naar een pottenbakkerij waar met de hand kookpotten gemaakt worden voor hoofdzakelijk Laos en de armere mensen hier in de regio. Dan gaan we de bergen in het is prachtig hier. Nong verteld veel over de streek en weet heel veel van de natuur wat er groeit en bloeit. Hij plukt vanalles van de bomen wat we allemaal moeten proeven. We gaan naar 'n dorpje waar de vrouwen zitten te weven , het is ontzettend fijn handwerk. En hier geen verkooppraatjes want we kunnen niks kopen. We komen dan in 'n dorpje waar de Yao people wonen. Nong verteld dat de mensen wel Yao people zijn maar dat ze de orginele klederdracht niet meer dragen alleen de oudere mensen nog wel. Ja dat klinkt natuurlijk heel logisch. We mogen mij een gezin naar binnen en kijken onze ogen uit naar de inrichting van de sobere huisjes. Buiten zit een man die zelf buskruid maakt. Hij zeeft houtskool en vermengt het in een vijzel met safraan. Nong demonstreert het buskruid en het knalt behoorlijk. Daarmee wordt hier op klein wild zoals wilde kippen gejaagd. Ik mag hier nog even gebruik maken van het " toilet " wat er heel netjes uitziet. Je moet ook eerst je schoenen uitdoen voor je ergens naar binnen gaat.
We bezoeken nog een Hmong stam waar we ook bij een gezin naar binnen mogen. Het meste verbaas ik me nog over de keukens. Er wordt op de meeste plaatsen in de aardewerken potten die we vanmorgen hebben gezien 'n vuurtje gemaakt en daarop wordt kookpot gezet. Met verbijstering kijken we naar het leven van alledag hier , zover af van ons leven.
Na de lunch in de natuur tussen de bergen zetten we onze reis voort , we komen nog in verschillende dorpjes. Een vrouwtje laat ons zien dat een orgineel hmong kostuum maken ong. 1 jaar duurt en dat geloof je graag als je ziet hoe fijn het geborduurd wordt. Als laatste gaan we naar de yellow leaves bevolking. Nong verteld dat ze altijd in de bergen hebben geleefd onder bladeren afdaken , als de bladeren dan geel gaan kleuren vertrekken ze weer naar een volgende plaats [vandaar de naam.] 7 jaar geleden is de dochter van de koning het volk komen bezoeken en zij vond dat het mensonwaardig was dat die mensen zo leefde. Zij stond er op dat ze ook in dorpjes in hutten gingen wonen en met behulp van de hmong people hebben ze toen hutten gebouwd. Dus van de echte bevolking is niet veel meer over. Er schijnen nog slechts 5 orginele Mlabri people [ zo heten ze orgineel ] over te zijn. We lopen door het dorpje en de mensen zien er ook anders uit dan de mensen die we tot nu toe gezien hebben. Tot onze teleurstelling krijgen we te horen dat de 5 orginele in de bergen aan het jagen zijn. Dat is nou jammer maar we mogen wel in de hut van een van hun kijken. Als we teruglopen naar de jeep geloof ik m'n ogen niet. Vanuit de bergen komt een oude man lopen gekleed in alleen een lendedoekje met 'n stel bamboeknuppels op z'n nek en 'n groot kapmes om. Nong gebaard ons om terug te lopen naar de hut. Wij staan al binnen als de man aankomt. Hij kijkt 'n beetje verbaasd maar tolereerd onze aanwezigheid. Hij maakt een vuurtje in de hut en kapt de bamboe in stukken , daar stopt hij 'n soort van heel vet spek in en verwarmt dat boven het vuur , het vet druipt eruit. Als het gaar is snijdt hij het spek in stukken en eet 'n paar stukken op , de rest wordt bewaard. Ik probeer zoveel mogelijk foto's te maken maar door de kleine hut en de rook lukt dat niet zo goed. Maar ik ben zo blij dat ik dit toch heb mogen meemaken. Voldaan gaan we terug naar het hotel.
Foto's
