Klein paradijsje
Ko Pha Ngan
Thailand
Jeanique
Klein paradijsje
2-12-2013
De afgelopen dagen hebben we doorgebracht in een waar paradijs. Op zaterdagochtend zijn we vertrokken uit Sairee beach om naar het zuidelijker gelegen Sai Nuan beach te wandelen. Volgens onze Koh Tao-reisgids moet dit strand nog altijd iets van z’n oorspronkelijke, verlaten sfeer behouden hebben. Er is dan verder ook niets, alleen primitieve strandhuisjes, twee kleine restaurantjes/receptie en een prachtig strand met palmbomen, veel groen en een klein kronkelend beekje. Koh Tao is een klein eiland, maar heeft een erg dure taxi-service. Op de kaart gemeten is de tocht van Sairee beach naar Sai Nuan nog geen twee kilometer, dus dat moet lopend goed te doen zijn. Via het smalle hoofdvoetpad van Sairee beach (een echte hoofdstraat is er niet) terug naar havenplaats Mae Haad en vandaar de bergen in. Om Sai Nuan te bereiken moet je om een berg heen, over een smal dichtbegroeid pad vlak langs de kust. Bij onze aankomst op het strand was de zee erg ruig, met golven die je een behoorlijk eind uit het water kunnen tillen. Ons strandhuisje lag op een waanzinnige plek: aan de voet van de rotsen, 30 sec lopen van zee en met een overweldigend uitzicht vanaf de veranda – zie ook de foto’s. De huisjes daar zijn heerlijk eenvoudig, half in elkaar getimmerd van sloophout, net als het bed. Het maakt de sfeer compleet. Op zondag was de zee nog ruiger, en dus was het weer geen dag voor snorkelen. We hebben er echt een dagje aan zee van gemaakt: erin en er weer uit, opdrogen en er opnieuw weer in.
Maandagochtend: tijd om Koh Tao te verlaten. Stoïcijns laten we de taxiboten links liggen (die zijn zo mogelijk nog duurder dan de gewone taxi’s) en beginnen aan de wandeling terug naar Mae Haad, voor de ferry. We hebben niks geboekt, geen boottickets, geen buskaarten en geen slaaptrein om uit Chumporn te komen (Chumphon, voor de goede verstaander. Het Thaise Engels blijft alleen te leuk om te onthouden) Al in ElephantsWorld hebben we vaak gehoord dat het verstandig is om dit soort zaken van tevoren te plannen, met name omdat slaaptreinen snel volgeboekt zijn. We zullen het wel weer zien.
Maandagavond: Na zo’n twee uur stuiteren over metershoge golven zijn we veilig aangekomen in Chumphon. Bij het regelen van de transfer van de pier naar het treinstation hadden we geluk: wij werden als één van de weinigen ingescheept in een minibus, en deze is een stuk sneller dan de grote touringcar waarmee de andere reizigers vervoerd werden. Al ruim voordat de andere passagiers de trappen van het station op liepen stonden wij al in de rij voor een treinkaartje. We hebben de loketbediende nu goed duidelijk gemaakt dat we gebruik willen maken van de slaaptrein, en gelukkig was er nog plek in de tweede klasse. Daarna begon het lange wachten. De tijd op het kaartje klopte van begin af aan al niet meer, zoals bij de meeste treinen. De trein naar Bangkok van 19.30 uur had zelfs 3 uur en 40 minuten vertraging en passeerde Chumphon uiteindelijk later dan onze trein - terwijl deze pas ook vertraging van anderhalf uur had opgelopen. Zoals we geleerd hebben is de 'real arrival time' aangegeven op de diverse schermen op het perron niet de echte aankomsttijd: om half elf 's avonds waren we pas werkelijk op weg naar Bangkok. De trein waar we nu in vertoeven is gelukkig wel echt een slaaptrein, met twee prima bedden. Hier houden we het wel vol. Nu kijken of we heelhuids door Bangkok kunnen komen vanwege de demonstraties!
Foto's
