koninklijk bezoek in Chiang Mai

Door: Suzydamman

Geplaatst op Apr 29, 2017

Zoals we al in het vorige verslag vermeldden, zetten we na de ontmoeting met de kinderen onze weg naar de tempel verder. Hoe dichter we bij de Wat kwamen, hoe drukker het werd. Voor de ingang van het tempelcomplex heerste er een drukte van jewelste. Politie, militairen, minibusjes die af en aan reden... Wat was hier gaande? Bedeesd vroegen we een politie-agent of we nog binnen mochten. Met een hartelijk gebaar nodigde de man ons daartoe uit. We zagen een prachtig versierde tempel, mensen die druk heen en weer liepen, dansrepetities, een soort ambachtenmarktje, monniken, ... maar weinig toeristen. Waar waren we nu weer terecht gekomen. Bij een groepje deftig gekleede jongeren gingen we informeren. Niemand kon ons echt uitleggen wat er gaande was maar ze stopten wel een folder in de hand. Had het iets met de pas gebeurde renovaties van de tempel te maken? Een tijdje later kwam een Thaise dame ons vertellen dat er deze avond iemand heel speciaal zou komen, maar we begrepen niet goed wie. Nog even later kwam een elegant gekleedde, jonge dame (bleek een transgender te zijn... lol) ons met veel gebaren vertellen welk een spektakel ons te wachten stond. Wat een drama queen! Maar nog steeds wisten we niet waarrond dit alles hier draaide. Alsmaar meer prachtig uitgedoste dames en heren arriveerden. De pers was alom aanwezig en maakte foto's van deze blijkbaar prominente gasten. En daar stonden wij dan, in ons topje, met ons Teva's aan en nogal plakkerig van het zweet. Beetje bij beetje voegden we de info die we hadden bijeen en veronderstelden dat een of ander lid van de koninklijke familie de gerenoveerde tempel kwam inhuldigen. Toen het 18 uur werd, voelde je de spanning stijgen. Iedereen moest aan de kant, een fanfare nam zijn plaats in en ineens viel er een serene rust over gans het complex. Na nog een aantal pogingen om meer informatie te krijgen, vertelden twee jounalistes ons dat de prinses van Thailand om half zeven verwacht werd. Security-mannen hielden alles zeer nauwlettend in de gaten en vroegen iedereen hun fototoestel weg te bergen. Dus geen foto's van de prinses. Een viertal politiewagens reden de poorten van het complex binnen, gevolgd door een cremekleurige mercedes. Het was muisstil. Het portier van de wagen ging open en een rondborstige, kloeke dame stapte uit de wagen. Daar was ze dan, prinses ... (haar naam weten we tot nu toe nog altijd niet). Na het begroeten van het uitgebreide ontvangstcommite verdween de statige dame in de tempel. Een Hollandse familie vertelde ons dat de prinses een tiental leerling-monniken zou inwijden tot monnik en dit was waarschijnlijk de echte reden van gans het gebeuren. Op kleine TV-schermpjes buiten konden we de ganse ceremonie volgen. Veel begrepen we er natuurlijk niet van. Na de dienst kwam de prinses buiten waar kleurrijk en elegant gekleedde dansers, danseressen, muzikanten en jongens van de militaire school haar opwachtten. Ruim een half uur aanschouwden we een (voor ons nog nooit gezien) spektakel. Daarna was het tijd voor de prinses om het volk te groeten. Iedereen was terug muisstil en toen de prinses passeerde knielde iedereen neer (wij ook) en boog het hoofd. Wat hebben de Thai een ongelofelijk groot respect voor hun koninklijke familie. Bij dit wil ik ook eens vermelden dat de waarschijnlijk 500-jarige koning Bhumibol (die dit jaar reeds 60 jaar regerende vorst is) deze week een operatie moest ondergaan. Gans het land leeft mee. Iedereen spreekt erover, overal zijn er gebedsdiensten, zowel bij de boeddhisten, katholieken als moslims en de kranten staan vol over de koning en zijn herstel. Dit terzijde stapte de prinses terug in haar cremekleurige wagen en vertrok. De avond werd beeindigd met een spetterend vuurwerk. Dus ook wij genoten van een vuurwerk op onze nationale feestdag. De festiviteiten duren nog 2 dagen voort. Voor ons was het alvast een leuke, indrukwekkende belevenis. Morgen reizen we door naar Chiang Rai.