Pai - deel 1

Door: Suzydamman

Geplaatst op Apr 29, 2017

Vroeg opgestaan, ingepakt, ontbeten en richting bus terminal gereden. Een derde korte maar leuke ontmoeting aan het busstation met Alessandro verraste ons nogmaals. We bereidden ons voor op een 6 uur durende tocht naar Chiang Mai. Het was een zeer lastige, hobbelige en vermoeiende rit met voortdurend piepende veringen van de stoelen van de bus. Eenmaal in Chiang Mai (de tweede grootste stad van Thailand, maar wel 40 keer kleiner dan BKK) keken we uit naar een verfrissende douche in Julie's guesthouse. Komt deze naam je niet bekend voor, Krisje? Helaas, alles volzet!! Waar moesten we nu naar toe? Even wat adressen op internet opzoeken. We reserveerden een kamer in Ben guesthouse. De kamers op de foto's op het net leken prima, tot we er arriveerden. Een muffe kamer met oud, verroest, vies sanitair zou onze slaapplaats worden. De moed zakte ons in de schoenen en een douche zagen we al helemaal niet zitten. Onze vochtige doekjes van de Aldi zorgden dan maar voor enige verfrissing. Onmiddellijk daarna verlieten we onze kamer om op internet een beter guesthouse te zoeken. Een andere optie was om morgen richting Pai te reizen. Intussen kuierden we langs de bekende avondmarktjes en gingen we iets eten. Tegen 23 uur gingen we slapen in onze muffe kamer nadat we nog wat parfum hadden rondgespoten.

Na toch een degelijke nachtrust besloten we om naar Pai te reizen. Iets verderop ontbeten we en informeerden bij de TAT (officiele toeristische infodienst) naar de busuren voor de rit naar Pai. Terug in de guesthouse pakten we vliegensvlug in (want we moesten eigenlijk al uitgechecket zijn) en lieten we ons naar het busstation brengen. Een klein, propvol busje was ons vervoermiddel naar Pai. Het leek een oncomfortabele reis te worden, maar dit viel best wel mee. De rit in het bergachtig landschap trakteerde ons op prachtige uitzichten. Pai gaf ons al meteen een goed gevoel. We hoopten dat onze uitgekozen guesthouse (Breeze of Pai) nog een kamertje vrij had. De vriendelijke eigenaar toonde ons een gloednieuwe, grote kamer. Nog even informeren naar de prijs. Volgens onze info zou dat 300 bath moeten zijn. Onze monden vielen open toen onze gastheer zei dat de prijs per nacht 150 bath was. Ik herhaalde wel drie keer het bedrag. Een beetje in de war beaamde hij telkens. We hoefden er niet langer meer over na de denken. Hier zouden we een aantal nachten blijven. Na een ongelooflijk verkwikkende douche, verkenden we het dorp, aten we iets en schreven we ons dagverslagje. Later op de avond deden we ons nog tegoed aan een fris Thais biertje in een klein cafeetje.

Vandaag zouden we het rustig aan doen. Wat rondhangen in dit kleine dorpje, de mooie spulletjes in de kleine winkeltjes gaan bekijken... Ons verlanglijstje van wat we allemaal willen kopen, wordt alsmaar langer. Verder vulden we de dag met lezen, ons dagboek schrijven, op terrasjes zitten en mensen kijken. In de vooravond passeerden we ook nog eens langs het lokale marktje waar de plaatselijke bevolking de groenten en het fruit uit hun eigen tuin aanprezen.
We besloten om bij Swan en Guy te gaan eten. Guy is een Fransman die hier sinds de jaren tachtig woont en een adventurebureau en een restaurantje geopend heeft. We waren verrast toen de menukaart enkel Franse gerechten bevatte. Beiden kozen we voor biefstuk, frietjes en een slaatje met een heerlijke vinaigrette. Amaai, dit heeft ons echt super goed gesmaakt!! In ons nieuw stamcafeetje dronken we een cocktail en speelden we ons favoriete kaartspelletje, tot de jonge uitbater het niet kon laten en het spel van me overnam. Hij ging volledig op in het spel tegen Elke. Zo werd het middernacht en tijd om in ons bed te kruipen.