Mediteren in Doi Suthep deel 2

Door: Raymondjongkind

Geplaatst op Oct 9, 2013

De monnik raadde mij in mijn eerste terugkoppeling op dag 2 toch aan minimaal 5 of 6 dagen te doen. Omdat je het dan pas begin te begrijpen. Nou goed dan. We kijken het wel even aan. Na die paar meditaties die ik al gedaan heb zie ik de zaken wat positiever in. Ik blijf zolang als de monnik zegt, maar overtreed wel de schrijfregel. Want al die wijsheid die ik ’s ochtends leer moet ik onthouden en ook met jullie delen.

Mijn moeder verteld me dat als ik uit ga, dat ze pas kan slapen als ze hoort dat ik thuis ben gekomen. Ik zeg op mijn beurt, ga gewoon slapen, want het komt heus wel goed. Toen de monnik nog jong was en hij kwam laat thuis van een activiteit, zat zijn moeder altijd op de bank te wachten. Hij vertelde zijn moeder altijd dat ze dat niet meer mocht doen. Zijn moeder moest ook vroeg op de volgende dag en opblijven is slecht voor haar. Toch deed zijn moeder het de volgende keer weer. Ze kon niet slapen en was toevallig even beneden zei ze. Jaja, dacht de monnik. Een aantal jaar later studeerde hij in een andere stad ver van zijn ouders. Hij komt 2 keer per jaar naar huis voor een periode van 2 weken en liet zijn moeder weten dat hij er op een bepaalde dag om 17.00 zou zijn. Zijn moeder stond die dag vroeg op om het huis netjes te maken en zat ’s ochtends 7.00 al op de bank. Hij kon wel eens eerder komen. De monnik ontmoette echter op het busstation een oude vriend en hij besloot eerst uit te gaan met die vriend en de volgende dag thuis te komen. Zijn moeder was zeer ongerust maar zat weer op de bank te wachten. Ook toen kreeg hij te horen dat hij beter even kon bellen want dan wist zijn moeder waar ze aan toe was. Vandaag de dag zijn zijn ouders overleden. Toen hij na het overlijdensbericht naar zijn ouderlijk huis ging, was de bank leeg. En dat voelde raar. Zijn moeder heeft al die tijden erg veel van hem gehouden. Maar op die momenten in het verleden heeft hij dat nooit beseft. En nu, als het te laat is, als hij had gewenst dat hij dat anders had gedaan. Kan hij haar dat niet meer vertellen en er niet meer van genieten. Daarom is het belangrijk dat we allemaal in het moment leven. En nu genieten en liefhebben van wat we hebben en dat te waarderen. Van wat we zien, horen, ruiken, voelen en proeven. Dat we onze gedachten bij het moment houden in plaats van te gaan oordelen, adviseren, beter weten onze ego zijn gang laten gaan.

Deel 3 komt in een volgend deel.