`slippertje` reisanekdote Thailand

Door: Pzwaan

Geplaatst op Jan 21, 2012

Slippertje

Voor diegene die ooit op een Chinese markt zijn geweest hoef ik niets uit leggen, voor diegene die dit genoegen nog niet gedeeld hebben, zal ik jullie het fenomeen `Chinese markt` uit de doeken doen. De Chinees eet alles, maar dan ook echt alles en zeker als het nog leeft en beweegt.
Ik ben op dit moment in Noord-Thailand en mijn gids vertelt dat hier in de buurt een heuse Chinese markt is. Dat moet ik zeker zien. De markt is niet ver van het hotel verwijderd. Mijn gids Maeo regelt nog snel een tuktuk en na een kwartiertje zigzaggen door de stad arriveren we bij een oud aftands gebouw.

De schuifdeur is een doorway to hell. De gigantische hal is verlicht door sissende tl-balken, zwermen vliegen cirkelen rond kadavers, het ruikt er naar rottend vlees en gedroogd vis. Een onsmakelijke combinatie. Ik zet een stap achteruit en Maeo bemerkt mijn aarzeling. `You`re okay?`
vraagt hij bezorgd en wacht op mijn antwoord. `Okay` en ik steek mijn duim omhoog ten teken dat we verder kunnen gaan. We lopen achter elkaar langs diverse kraampjes, op de houten planken liggen keurig gestapelde mango`s, papaja`s, meloenen in allerlei vormen en maten en fruitsoorten die ik nog nooit gezien heb. `You want to taste` vraagt een marktkoopman en steekt een stuk tropisch fruit richting mijn mond. Ik hap toe en in mijn mond ontspringt een smaaksensatie die ik nog nooit eerder ervaren heb. `Thank you, sir` `very nice` is het enige wat ik nog kan uitkramen. Maeo is al doorgelopen en ik moet stevig doorlopen om hem bij te houden. Ik moet opletten dat ik niet struikel over het neergesmeten fruitafval en rondslingerende plastic zakjes.

We lopen haastig langs de kramen met felgekleurde tweedehands kleding, schoenen en plastic huishoudartikelen. Het is wurmen tussen de vele families die hier hun slag willen slaan en dan ineens staat Maeo stil. `Look` zegt hij en wijst naar het donkerste gedeelte van de hal. We zijn beland in het domein van de Chinese medicijnmannen, harde handelaren voor wie niets te gek is.
Het is bijna niet te beschrijven wat ik nu zie, ik loop langs tafels waarop glazen potten staan met botten, ondefinieerbaar weefsel, schedels en zelfs embryo`s op sterk water. Het is te gruwelijk voor woorden. Ik tel honderden schildpad-eieren, slangeneieren en duizenden vogeleieren in allerlei groottes en prijsklasse. Hoe exotischer, hoe duurder. Naast mij is een Thai komen staan, die met grootste gebaren een exclusief ei uit zoekt. Even later slurpt hij, duidelijk hoorbaar voor alle omstanders het rauwe ei op. Dit schijnt een delicatesse te zijn en goed voor de potentie. Daar draait het allemaal om in deze duistere handel. Een echte mannenwereld!

De geur van rottend vlees reikt nu tot ver in mijn neusgaten en bijna kokhalzend pak ik een zakdoek uit mijn tas en houd deze tot de laatste stap voor mijn gezicht. Zo is het nog net vol te houden.
Tot zo ver mijn oog reikt liggen de tafels uitgestalt met hompen vlees, poten met huid en haar, orgaanvlees, varkenssnuiten, staarten en starende koeienogen. De kooplui staan met een bebloed overschort en met een groot slagersmes in de aanslag klaar om het gewenste vlees aan te snijden.
Aan de overkant zie ik hoe snel en vakkundig een levende kikker van zijn vel wordt ontdaan. In een emmer ernaast spartelen zijn soortgenoten nog vrolijk rond, zij hebben hun groene velletje nog.

Ik vind het nu wel tijd geworden om deze duistere plaats te verlaten en ik tik Maeo op de rug en gebaar dat ik het wel welletjes vind en naar buiten wil. `Okay` antwoordt hij en wij nemen een snellere route naar de uitgang. Daar zie ik de welbekende bordjes van de toiletten en ik loop het pad in dat naar het damestoilet voert. Ik kom nu in het domein van de vrouwen, wat een verademing. Er is weer licht en het ruikt fris. Om de hoek staat een bejaarde toiletjuffrouw met een brandslang in de aanslag op mij te wachten. Zij gebaart dat ik mijn bergschoenen uit moet doen. Verbaasd kijk ik haar aan, maar dan begrijp ik wat de bedoeling is. Het is hier de gewoonte om op plastic slippertjes de toiletruimtes te betreden, want na iedere toiletbezoek wordt de gehele ruimte met liters water schoongespoten. Wel zo hygiënisch.

Er ligt een stapel groen- en geel gekleurde slippers in de hoek, nu is het nog zoeken naar de juiste maat. Balancerend op een kousenvoet en met mijn ene bergschoen in de hand zie ik al gauw dat mijn maat er niet tussen zit. Maatje 36 is de grootste maat, die er bij staat. Onhandig wurm ik mijn blote voeten in de te kleine slippers en loop naar het inmiddels vrije toilethok. Ik open de halfopen houten louvredeurtjes, tja veel privacy is me hier niet gegund. En ja je raadt het al, het is het welbekende Oosters hurktoilet. Ik stap op de natte porseleinen voetafdrukken en maak mijn broek los.
`Tsjjjjjplonggggkraakkkkk` Ineens zit ik op de grond en zie ik tot mijn verbazing mijn rechter voet door het gat, wat er net niet was, door de louvredeur steken. Verschrikt trek ik mijn voet terug en probeer op te staan. Maar....

De schrik slaat mij op het hart, de koude rillingen lopen inmiddels over mijn natte rug. Ik bemerk dat mijn linkerhand niet zit waar hij hoort te zijn namelijk langs mijn lichaam, maar schuin achter mij in het diepe gore toiletgat. Ik durf bijna niet kijken. Deze consternatie is de Thaise toiletjuffrouw niet ontgaan en met een bezorgde blik neemt zij polshoogte. `You`re okay` vraagt zij op zachte toon. `It was slippery` antwoord ik ietwat beschaamd en was mijn handen nog vele malen die dag.