Chantaburi

Door: Suzydamman

Geplaatst op Apr 30, 2017

Onze laatste dag Chiang Rai. We gingen naar het postkantoor om wat spullen (12 kg!) naar huis te sturen. Na de middag relaxten we wat en koelden we af in het zwembad van onze guesthouse. Naar de avond toe gingen we aperitieven voor we ons te goed deden aan allerlei Thaise hapjes en gerechtjes van de night bazaar. We proefden gegrilde varkens- en rundssate's, gefrituurde scampi's, sticky rice en daarna waagden we ons aan een, in een zoutkorst, gegrilde, verse vis met kop en staart eraan. Hij smaakte gewoonweg heerlijk! We likten er ons vingers bij af!
Het was echt de moeite waard om even in het midden van het pleintje rond de eetstalletjes te blijven zitten. De Thai hebben een echte, gezellige eetcultuur. Ze zitten met een ganse familie of met een groep vrienden rond de tafel waar ze soms wel tien verschillende gerechten en hapjes bestellen. Al het eten komt in het midden van de tafel en iedereen eet van alles. En ze blijven maar bijbestellen. Natuurlijk gaat dit ritueel gepaard met drinken: de mannen en vrouwen drinken bier of whisky met ijs of water erbij en de kinderen doen zich tegoed aan allerlei kleurstofrijke siropen met ijs of aan verse fruit shakes.
Wel wil ik hier even uitbreiden over het alcoholverbruik in Thailand. Sinds een paar jaar probeert de regering door middel van allerlei maatregelen het druggebruik (opium) aan banden te leggen. Dit lukt vrij goed. Wel neemt een ander probleem vrij ernstige vormen aan, namelijk het alcoholgebruik. We praatten reeds met verschillende Thaise mensen en telkens gaven ze aan dat alcohol een groot probleem vormt de dag van vandaag. De een beweert dat 60 procent van de tieners en volwassenen verslaafd is, anderen beweren 80 procent. Het zullen er in elk geval heel veel zijn. Er werden ons verhalen verteld over pubers die 's morgens ladderzat op de schoolbanken verschijnen, over mannen en vrouwen die na hun 'werk' hun fles whisky boven halen en over bergvolkeren die hun eigen whisky brouwen en er gans de dag kleine slokjes van drinken. Dronkenschap is ook een van de grootste oorzaken van het groot aantal verkeersongevallen in Thailand.
Dit gezegd zijnde wil ik nog even terugkeren naar de night bazaar. Het was er drukker dan de voorbije avonden maar er heerste een super gezellige sfeer. Een sfeer die we niet in Chiang Mai ervaren hebben. Na ons culinair onderonsje snuisterden we nog even bij de vele kraampjes en kochten we een aantal leuke souvenirs...

Zaterdag 29 juli 2006

6u00... Onze rare maar vriendelijke, Indische hotelmanager kon het niet nalaten om even aan te kloppen en te checken of we al wakker waren. Natuurlijk was onze wekker al tien minuten vroeger afgelopen en waren we al druk bezig onze spullen aan het inpakken. Een medewerker van het hotel bracht ons met zijn pick-up naar de luchthaven van Chiang Rai. Snel nog een ontbijtje en een kopje sterke koffie om bij dit uur ons ogen open te krijgen. Om 8u20 konden we op het vliegtuig van Air Asia stappen. De vlucht naar Bangkok duurde precies een uur en een kwartier en verliep heel vlot.
In Bangkok namen we een shuttle bus naar de Eastern Bus Terminal. Vandaag waren we echt getuige van het hectisch bumper-aan-bumper rijden in de grootstad, het was nochthans weekend.... Het duurde een uur om, ik vermoed, zo'n 20 kilometer af te leggen tot aan het busstation. De rit naar Chantaburi duurde een kleine vier uur. Aangezien er maar een guesthouse is in het stadje, hadden we niet veel keuze. We kregen een nette kamer met een mini-bedje en uitzicht op de rivier.
Op het eerste zicht had het stadje niet veel te bieden, maar dat vonden we niet erg. Morgen zouden we naar Oasis Sea World gaan in Laem Sing, een 30 kilometer verderop. Daar is een centrum waar men zieke en gewonde dolfijnen opvangt en verzorgt. Je kan er een showvoorstelling zien en met de dolfijnen zwemmen.
Na een lange dag gingen we al vroeg slapen maar al gauw waren we terug klaar wakker. Elke had een reuzekakkerlak ontdekt in de badkamer. Paniek alom! Ik ondernam een aantal verwoede pogingen om het dier te vangen... tevergeefs! Elke wou en zou niet slapen voor het insect uit de kamer was dus haalde ze er onze gastheer bij die het dier al snel verwijderde. Elke deed nog een grondig inspectie in ieder hoekje van de kamer, zonder resultaat. Oef, tijd om te slapen...
Na het ontbijt maakten we ons klaar om Oasis Sea World te bezoeken. Aan het busstation bleek geen enkele bus die richting uit te gaan. Wat nu? Verschillende tuk tuk- chauffeurs wouden er ons wel heen brengen maar vroegen hiervoor 500 bath! Dit vonden we echt wel iets te duur. Ons plannetje viel dus in het water. Misschien kunnen we de uitstap vanuit Pattaya wel regelen... we zullen zien. We wandelden dan maar door het centrum van het stadje. Vanuit alle hoeken werden we aangestaard alsof we van een andere planeet kwamen. Men is het blijkbaar niet gewoon om (vrouwelijke) toeristen te zien. Nochtans vertoeven er heel wat buitenlandse zakenmannen in het stadje. Een tiental jaar geleden was Chantaburi het mekka van de edelstenen. Van over gans de wereld kwamen wholesalers stenen opkopen. De laatste jaren is de markt een beetje ingestort. De mooiste edelstenen worden de dag van vandaag rechtstreeks naar Bangkok gebracht en de stenen van middelmatige kwaliteit worden hier vooral nog door Indiers opgekocht. Dit wist een Italiaanse "gemmologo" ons te vertellen. Morgenvroeg nemen we de bus naar Pattaya. Benieuwd hoe we deze plaats zullen ervaren. We brengen alvast een bezoekje aan Patrick, de broer van een vriend, die er een Belgisch restaurantje uitbaat...