Uit eten gaan

Door: Walterstoffers

Geplaatst op Nov 2, 2012

Na wat omzwervingen in zuid Thailand besloot ik maar eens een derde klas trein te boeken. Waar wil ik naar toe ? Op de kaart zag ik een plaatsje met de naam Phatalung, ik dacht waarom ook niet. Voor een paar euro zat ik dan in een wagon met houten banken, comfort was even iets minder maar daarvoor in de plaats zat ik met alleen maar locals in de trein, wat een beleving. De vrouw tegenover mij was iets aan het eten, en spuugde het restant gewoon op de vloer, oke.... apart. Ik kijk uit het open raam en ik zie dat ik op mijn bestemming ben aangekomen, snel mijn spullen gepakt en uitgestapt. Ok waar ben ik beland ? En waar vind ik onderkomen ? Na 15 minuten rondlopen had nog steeds niks gevonden en ik had ook geen enkele toerist zien lopen. Ik raakte uiteindelijk aan de praat met een Thaise vrouw die wat engels sprak, toe ze begreep dat ik op zoek was naar hotel zei ze spring maar achterop mijn motor dan breng ik je....daar reed ik dan in een onbekende stad met een onbekende Thaise vrouw en iedereen maar glimlachen. Afgezet bij het hotel was ik haar erg dankbaar. Zoals elke avond ging ik wandelen op zoek naar een hapje eten, tot nu toe had ik pas een toerist gezien. Ik voelde me wel thuis in Phatalung ondanks dat de grootste toeristische atraktie ikzelf was. Iedereen keek naar me lachte vriendelijk. In een rustg straatje zag ik een huis staan met een gezellige tuin met verlichting en een karaoke installatie, dat leek me wel wat. Ik zag een tafeltje en ging daar lekker zitten, waarom ik nou de enige was dacht ik niet over na. Een verbaasde Thai kwam naar me toe en met handen en voeten maakte ik duidelijk dat ik wel wat wilde eten, de Thai keek me vreemd aan maar dat kon wel en ik kreeg een biertje te drinken. Raar ze hebben niet eens een menu kaart, maar goed volgens mij krijg ik vis. Het duurde even maar daar zat ik dan lekker te eten en twee kinderen en de Thai die mijn bestelling had aangenomen zaten tegenover me aan tafel te kijken hoe ik aan het eten was. Opzich ongemakkelijk maar ook vermakelijk. Na het eten kwam een groep mensen binnen lopen voor de karaoke en schroken zichtbaar toen ze mij zagen. Na het betalen liep ik terug naar mijn hotel en realiseerde mij dat ik gewoon bij mensen thuis had gegeten want al die huizen zien er zo uit met die verlichting en aankleding. Met een grote glimlach en een gevulde buik ging ik op mijn bed liggen en dacht "Walter" wat heb je nou weer gedaan ?.....