Onderdrukte reiskriebels

Door: Kidsontour

Geplaatst op Oct 3, 2008

Na jarenlang de reiskriebels te hebben onderdrukt, gaat het er nu dan weer van komen. We hebben beiden ons ouderschapsverlof opgenomen en eind oktober vertrekken wij met onze drie jongens, die dan 4, 3 en 1 jaar oud zullen zijn naar Bangkok. Waarom deze reis?

Zoals iedereen weet die ooit langere tijd gereisd heeft, het is een gevoel waar je niet meer los van komt. Het blijft kriebelen en je moet telkens weer gaan. Wij hebben het idee ook al losgelaten dat dit onze laatste grote reis is, er zullen vast meerdere volgen. Maar dit is de eerste met de kinderen.

Voordat wij elkaar leerden kennen, waren we al vaak op pad. Silvan is eens zes maanden alleen door Australie en zes maanden door Groot Brittanië getrokken. Chantal heeft delen van Afrika en Amerika gezien. In 2002 hebben wij onze eerste lange (wereld)reis gemaakt. We hebben toen onze banen opgezegd, ons huis verhuurd en zijn voor onbepaalde tijd vertrokken. We zijn eerst naar Bangkok gevlogen, daar een paar dagen gebleven en toen het vliegtuig naar Kaapstad gepakt. We hebben daar een oude Landrover gekocht en zijn daarmee in zeven maanden tijd door Zuid Afrika, Namibië, Botswana, Zambia, Malawi en Mozambique gereisd. Toen weer terug naar Kaapstad, auto verkocht en terug naar Bangkok. We zijn ruim een maand in Thailand gebleven, voornamelijk op de eilanden om te duiken. Vervolgens het vliegtuig genomen naar Nieuw Zeeland en daar hebben we ruim een half jaar gezeten. We hebben zes weken in een skihut gewerkt op het Zuidereiland.

Tijdens een weekendje 'van de berg af' keek Silvan eens goed naar mij en zei: 'Jeetje, je begint ook een buikje te krijgen, volgens mij eet je teveel '. Toen ik eens goed naar mezelf keek vond ik dat eigenlijk ook wel. Hm, zullen we eens een testje doen??? Afijn, ik was 24 weken zwanger!!! Volledig onverwacht en zo goed als onmogelijk (medische details zal ik jullie besparen ). Tja, wat doe je dan? Onze reisverzekering sloot zwangerschappen en complicaties ten gevolge daarvan uit, dus... op huis aan dan maar. Ruim dertien maanden na vertrek waren we weer thuis; hoogzwanger, geen banen, geen recht op uitkering en geen woning. Maar met ons hoofd vol reisverhalen, nieuwe dromen en een grenzeloos vertrouwen in onszelf en elkaar. Het is uiteraard allemaal goed gekomen. Zoonlief is in december 2003 geboren (vijf weken na terugkomst), in 2005 volgde nummer twee en in 2007 nummer drie.

Inmiddels is het 2008 en de tijd is rijp om onze wereldreis af te maken. Nou ja, dat gaat niet helemaal lukken want we gaan een stukje overdoen. We gaan terug naar Thailand, en van daaruit willen we verder reizen naar Cambodja en Vietnam. We zullen voor de eerste dagen een hotel in Bangkok boeken en dan op de bonnefooi verdergaan.

Vinden wij het niet spannend? Ja, we vinden het superspannend. We hebben geen idee hoe onze kinderen zich zullen houden, of ze zich gedragen (vast niet altijd) of ze het leuk vinden en of ze het uberhaupt wel trekken. Maar we zijn altijd vrij relaxed, en in het allerergste geval zitten we gewoon twee maanden op een tropisch eiland. Hoe erg is dat?!?!

Reacties van vrienden en kennissen zijn minder positief dan wij hoopten. Mensen vragen zich af waar we aan beginnen (maar ja, weet je dat ooit?) en vinden het maar een rare onderneming. Gelukkig is Marijn nog net geen vijf want zelfs school (zijn juf tenminste) vindt het een belachelijk plan. Ik weet dus ook zeker dat we geen toestemming hadden gekregen. Maar dat is gelukkig nog niet nodig.

We vinden het een enorme uitdaging om met de kinderen te reizen; wij denken dat ze er veel van kunnen leren. Dat zullen nog geen praktische zaken zijn; we gaan ze niet vermoeien met godsdienstige en culturele wijsheden. Ik denk echter wel dat ze zich bewust kunnen worden dat andere mensen op andere plekken anders leven, en dat de wereld groter is dan het rondje huis - school - Albert Heijn. Verder denk ik dat het ook niet verkeerd is om twee maanden non-stop als gezin op te trekken, samen dingen te beleven en te zien, zonder de afleiding van school, werk e.d. We zien er dus veel voordelen in, uiteraard.

We hebben nog een maand of vijf te gaan voor we vertrekken, dus we zullen nog veelvuldig op internet te vinden zijn. Vaccinaties voor de kinderen moeten nog geregeld, we willen ons nog laten informeren over malariapillen e.d. Verzekeringen moeten geregeld enz. enz. Nog genoeg te doen dus. Maar vooral: veel voorpretten!!