Khao Sok National Park (het vervolg zonder Tarantula's)

Door: Sjoerd

Geplaatst op Dec 23, 2009

Gisterenavond lagen we al even in ons bedje, even proberen, en een heerlijke zachte bries verkoelde het hutje op het water. Zodra we voor de uiteindelijke nachtrust weer onder de klamboe kropen bleek de bries geheel te zijn verdwenen om pas in de late ochtend weer terug te komen. De benauwdheid in combinatie met het net, welke ons diende te beschermen tegen muggen die er niet waren, zorgde ervoor dat de nacht alles behalve aangenaam was. Daarentegen was het wel weer spannend om met hoge nood het toilet te bereiken. Met onze zaklamp verlichtten we het smalle houten pad dat even leek weg te zakken in het water op het moment dat we er met zijn tweeën op stonden.

De ochtend maakt de grotendeels slapeloze nacht meer dan goed. Als een van de eersten kruipen we uit ons hutje en zien dat het meer stil ligt te wachten tot wij onze vermoeidheid met een verfrissende duik gaan verdrijven. Het water is perfect qua temperatuur en zorgt hiermee voor een van de beste ochtenden van deze reis. Inmiddels zijn onze Duitse reisgenoten ook opgestaan en zijn ze bezig om een komisch filmpje te maken van het ochtendritueel zoals wij dat zojuist zelf ook beleefden (Uit het hutje stappen, jezelf geeuwend uitrekken en vervolgend een bommetje maken).

Het is 6.30 uur en nog geen tijd voor ontbijt. Eerst nog een stukje safari per boot want 's ochtends zijn er natuurlijk veel leuke dieren te spotten. Helaas is het wat dat betreft kennelijk niet Chai's beste trip. Als we langs de bergen varen zien we in de verte wat makaken en verder, op de prachtige omgeving na, eigenlijk bar weinig. We pesten hem een beetje door te zeggen dat het nu tocht echt tijd wordt dat we een aantal tarantula's, olifanten en tijgers willen zien. En op het juiste moment spotten we een visarend die net, vanuit een van de dode bomen die uit het water steken, een duikvlucht maakt en een prooi uit het water vist.

Na het ontbijt, wat we ons wederom zeer goed laten smaken, is er nog wat tijd voor ontspanning. We zwemmen en kajakken nog wat en genieten nog even van het uitzicht op deze unieke plek.
Tijdens onze boottocht terug naar de eenentwintigste eeuw maken we nog een stop om een flinke wandeling te maken. het laatste moment dat we dit woud nog eens goed kunnen opnemen, toont ons gigantische bomen, prachtige vergezichten en veel termieten waar we, zo waarschuwt Chai ons, maar beter niet op kunnen gaan staan. Nu ben ik op Koh Tao al door een piepklein miertje gebeten en besef me dat als zo'n kleintje me al zo'n knauw kan geven, ik zijn advies in dit geval zeker zal opvolgen.

Voldaan stappen we na zo'n anderhalf uur weer in de boot. We hebben een beste klim gemaakt en dat in combinatie met de warmte heeft ervoor gezorgd dat ik het liefst eerst weer even een duik neem. Gelukkig verdrijft de wind dankzij de snelheid van de boot de transpiratie enigszins uit onze kleding en voelen we ons weer wat frisser als we weer uitstappen.

Terug in het resort moeten Robert en Christian al snel weer vertrekken. Na afscheid te hebben genomen nemen wij ook het besluit om de volgende dag deze plek te verlaten. We hebben het gevoel dat het amper mooier kan worden, dus wordt het tijd om een nieuwe bestemming te kiezen. We besluiten om naar Koh Lanta te gaan en regelen de trip bij de receptie. We hebben wel weer zin om een even paar dagen op een eiland te bivakkeren.

's Middags krijgen we de verklaring van de naam ‘regenwoud’ vol op ons dak. Vanaf onze veranda zien we hoe de wolkbreuk de snelstromende rivier voor ons voedt tot een onstuimige watermassa. Opeens horen we iets vallen op het dak en zien we wat takken op en neer schudden. We krijgen bezoek van een stuk of zes Makaken.
Snel maken we de deuren en ramen van het hutje dicht zodat de apen niets van onze spullen kunnen pakken. Flesjes cola, een bus pringles en de boeken die we nog buiten hebben liggen, leggen we snel binnen neer. Alleen voor een van de poncho's is het te laat. De apen zijn duidelijk gewend aan mensen en schuwen niet om iets onder je neus weg te pakken.
De aap springt een boom in en begint aan de plastic verpakking te knabbelen. In no time is de poncho uit de verpakking, er wordt wat aan geknauwd en vervolgens weggegooid. Nee, plastic is niet lekker.
Na verloop van tijd is het wederzijdse aapjes kijken voorbij en gaan de dieren de buren bezoeken, zo horen we aan het gegil in de verte.

's Avonds spreken we twee landgenoten die een nachtsafari (ondanks dat het nog geen nacht is, maar het is donker genoeg) hebben gedaan. Als we hun foto's bekijken balen we dat we morgen alweer vertrekken. Nee, het verblijf op het meer is zeker niet alles wat deze prachtige omgeving te bieden heeft. De tocht in het woud met alleen een lampje op je hoofd lijkt een avontuur op zich en alle dieren laten zich zien zodra het donker wordt. Zo laten ze ons foto's zien van allerlei vogels en de vele insecten die hier te vinden zijn. En natuurlijk hebben zij niet één, maar een hele hoop Tarantula's gezien...

Oké, het is niet anders, we berusten in het gegeven dat we hier dus sowieso nog eens terug moeten komen.