Openluchtbioscopen op Koh Phangan
Thailand
Azië
Annettoz
Openluchtbioscopen op Koh Phangan
De zon gaat langzaam onder. Het bungalow resort maakt zich klaar voor de volgende Pool Party en mijn kamergenootje Sheree checkt haar outfit nog een laatste keer in de spiegel, voor ze de deur uitglipt op naar het zoveelste feest. Zit er werkelijk zoveel verschil tussen 19 jaar oud of midtwintig zijn? Ik kan de energie niet opbrengen om alweer een nacht door te zakken! Tot mijn grote verrassing leeft de helft van de mensen die ik tegen ben gekomen op de vele feesten op pillen, dus wie weet is dat waar ze hun energievoorraad mee vullen.
Hoe dan ook, ik ben nooit een fan geweest van massale feesten en lig tevreden op mijn bed een boek te lezen wanneer erop de deur wordt geklopt. De deur is niet op slot, dus ik vraag de klopper binnen te komen. Terwijl de deur openzwaait stroomt de bonkende muziek opdringerig naar binnen, gevolgd door de blonde krullenkop van Tobi die voorzichtig de kamer afzoekt naar mij. “Frank en ik hebben geen zin in al die herrie”, zegt hij terwijl hij de deur achter zich sluit. De muziek buitensluitende. “Heb je zin om mee te gaan naar een openluchtbioscoop?” Dat klinkt goed. Ik had geen idee dat er 's avonds nog meer te doen was op dit eiland dan feesten. Een filmpje kijken, gezellig praten en wat drinken spreekt me veel meer aan. Tevreden stelt Tobi voor om elkaar over tien minuten op het balkon te treffen en laat me alleen voor het geval ik me wil omkleden.
Even later loop ik naar buiten waar Tobi en Frank staan te praten met mijn nieuwe buren; de Duitse Theresa en Johannes die ze nog kennen uit Bangkok. Ze besluiten met ons mee te gaan. Frank lijkt zoals altijd haast te hebben en loopt al snel ver vooruit, druk pratende met Theresa die hem probeert bij te houden terwijl de stille Johannes erachteraan loopt. Tobi en ik hebben het inmiddels opgegeven om Frank's snelwandelkunsten te evenaren en sjokken op ons eigen tempo richting de openluchtbioscoop. Daarnaast is Tobi in twee dagen tijd zijn derde paar slippers kwijtgeraakt op het strand en loopt daarom voortaan op blote voeten. Met een groot gat in zijn teen van een stuk glas op de Black Moon Party, doet hij het nu wat rustiger aan en kijkt waar hij zijn voeten neerzet. We vermaken ons prima en raken maar niet uitgepraat. Het is zo makkelijk met sommige mensen!
Halverwege de wandeltocht staat de rest van de groep op ons te wachten en stelt voor om wat te eten. Vlakbij ons staan twee kleine kinderen die hun mini-handjes uitsteken en de onze vastgrijpen. Ze willen dat we bij hun restaurant komen eten. Het “Meow” restaurant is niet veel meer dan een bamboehutje waar zes personen in kunnen zitten en een tafel waarop een berg groenten ligt gestapeld en een oudere vrouw met een groot mes een wortel in stukken hakt. Achter haar zien we ongetwijfeld haar man bij een grote wok en een open vuur staan. We zijn allemaal op slag gecharmeerd van de vriendelijke gezichten en het idyllische plaatje en nemen plaats in de bamboehut. De vrouw begint snel nog meer groenten in fijn te hakken en de man gooit een handvol rijst in zijn wok. Binnen een kwartier staan er vijf overvolle borden voor onze neus met heerlijke gerechten daarop. Wanneer iedereen propvol zit en zijn 40 baht heeft betaald bedanken we de familie hartelijk en willen verder lopen. Dan stopt de vrouw ons en gebaart druk dat we naast elkaar moeten gaan staan. We hebben geen flauw idee wat ze bedoeld, tot ze een camera tevoorschijn tovert en gebaart dat we moeten poseren. Wanneer ze onze foto heeft genomen lacht ze breed, groet ons nogmaals en zwaait ons uit. Onze avond is zojuist een stuk rijker geworden!
Wanneer we aankomen bij de straat waar de openluchtbioscoop moet zijn, komen we tot de ontdekking dat het niet echt een bioscoop genoemd kan worden. In de kleine straat stikt het van de restaurantjes die bij de ingang verschillende hoesjes van DVD's hebben hangen die ze die avond draaien. Een bord naast de hoesjes laat zien hoe laat welke film gedraaid wordt. We lopen een keer op en neer door de straat en hebben de keuze uit ongeveer twaalf verschillende films. We zijn het er allemaal overeens dat we een lachfilm willen zien, waarbij we niet heel erg ons best hoeven te doen om de verhaallijn te volgen. We nemen plaats in een vrij leeg restaurant en bestellen een Chang bier. De film blijkt een goede keuze te zijn, maar wordt meerdere keren ruw verstoord door een pick-up truck die door de straat rijdt en toeristen via een megafoon oproept om nu mee te komen naar Coral Bungalows voor het geweldige zwembadfeest! Na een gezellige avond met veel gelach en gepraat, lopen we terug naar ons resort en besluiten we dat we veel plezier hebben met z'n vijven en bedenken we wat we morgen kunnen gaan doen.
Terwijl we de bungalows naderen, komt de luide muziek ons aggressief tegemoet en ik zie hoe mijn kamergenootje samen met de Brit met het gat in zijn hoofd uit een emmer slurpt. Die komt voorlopig nog niet thuis, dus ik kan het beste de deur van het slot houden anders moet ik er over een paar uur weer uit! Terwijl de rest zijn bed al heeft opgezocht in de bungalows, loopt Tobi mee tot aan mijn balkon. Hij maakt nog een paar grappige, zinloze opmerkingen, voor hij voorstelt om me morgen wakker te maken als hij en Frank op pad gaan zodat ik mee kan. Met een glimlachje wenst hij me weltrusten en loopt naar zijn bungalow, twee huisjes verderop. Ik zoek ook mijn bed op, zet mijn mp3-speler op de hoogste volume om de muziek van buiten uit te blokken en val tevreden in slaap met Tobi's glimlach nog op mijn netvlies.
Foto's
