Vergeet al je zorgen tijdens het eilandleven
Thailand
Azië
Annettoz
Vergeet al je zorgen tijdens het eilandleven
Met een teen die pijn doet bij elke stap die ik zet en een knie waarop een tennisbal lijkt te balanceren, klim ik dapper door op de licht stijgende asfaltweg naar Haad Rin Sunrise Beach. Vannacht is het beruchte Black Moon feest en na het intense zwembadfeest kan ik wel een rustig dagje strand gebruiken, voor het gefeest weer losbarst. Dit keer met het hele eiland in plaats van ons resort! Thuisblijven kan echt niet, aangezien mijn verjaardag om middennacht begint!
Ik kijk naar mijn medestrandgangers en zie dat de een een schram op haar elleboog heeft en een ander op zijn kuit. Ik ben niet de enige die verwondingen heeft overgehouden aan het oh-zo leuke feest. Wanneer we de supermarkt 7-Eleven passeren zie ik twee bekende gezichten naar me glimlachen. De Duitsers Tobi en Frank, uit het hostel in Bangkok die me adviseerden om naar Coral Bungalows te komen! De twee professionele roeiers uit Duitsland hebben de vroege ochtend gebruikt om een flinke wandeltocht naar de watervallen te maken en op hun gespierde bovenlijf parelt een flinke collectie zweetdruppeltjes in het stekende zonlicht. Niet verrast zie ik hoe mijn twee vrouwelijke metgezellen de Viking-achtige jongens van top tot teen in zich opnemen en zich vervolgens overdreven vriendelijk voorstellen. Inwendig moet ik lachen om de voorspelbare reactie van mensen op het zien van een knappe kop!
De jongens blijken onze buren te zijn op het resort, maar hebben het zwembadfeest gemist omdat ze een nachtelijk boottochtje hebben gemaakt. 's Nachts met een lokale visser rond het eiland varen op zoek naar haaien, klinkt veel aantrekkelijker dan je teen breken tijdens een zwembadfeest! Ze besluiten mee te gaan naar het strand om onze zwembadavonturen te horen en een frisse duik te nemen.
Als we het beroemde feeststrand bereiken staan we even stil om alles in ons op te nemen. Voor ons ligt een uitgestrekt spierwit strand, omringd door grijze rotsen bekleed met tropische bomen die langzaam overlopen in de azuurblauwe zee. Tussen de begroeiing door steken kleine bamboehutjes hun daken omhoog, zodat ze allemaal uitzicht hebben op de baai. Dit is nog beter dan het strand waar onze bungalows op uitkijken! Terwijl de meeste toeristen de schaduw van de palmen opzoeken, liggen een paar die-hards midden op het bloedhete zand te bakken. Na twee stappen op het witte zand gezet te hebben besluiten we ook de schaduw op te zoeken. Een steengrill is er niks bij!
Tobi blijkt geen stilzitter te zijn en vraagt of ik meega een jetski huren. Nog nooit heb ik op zo'n ding gezeten, al heb ik wel meerdere keren op het punt gestaan er een te huren. Wanneer hij eraan toevoegt dat het slechts 5 euro is voor een kwartier ben ik overtuigd! We lopen naar een van de Thaise strandmannetjes die proberen toeristen te ronselen voor boottripjes en vragen om twee jetski's. Het is onze geluksdag. Vanwege de weinige toeristen op het eiland krijgen we 50% korting! Ik wordt in een kinderzwemvest gehesen en de actieve Thai loopt voor ons uit naar de rij onaangeraakte jetski's. Na vele waarschuwingen van andere toeristen kijk ik nauwlettend met de man mee naar de beschadigingen die al op de machine zitten, zodat ik straks niet opeens honderden euro's moet betalen voor een kras die er al een jaar op zit! Terwijl Tobi zijn jetski start schreeuwt hij dat we een race moeten houden en weg scheurt hij. Nog een beetje voorzichtig geef ik gas, maar al snel scheur ik op volle snelheid achter hem aan richting de open zee.
Iets waar ik van houd is het ontdekken van mooie, verborgen plekken. Ik vergeet de race meteen zodra ik een glimp van een strandje zie, schuilend achter de grote grijze rotsen en stuur de jetski die kant op. Ik wil altijd weten wat er achter de volgende bocht zit in de hoop een plek te vinden waar niemand op dat moment van geniet. Ik kom steeds dichterbij en zie dat het moeilijk te bereiken is vanaf het land. Ik onderdruk het verlangen om aan land te gaan, uit angst om de jetski tegen een rots aan te beuken. Ik dobber een paar minuten voor het strandje langs, als ik het gebrom van een motor achter me hoor. Tobi is ook nieuwsgierig geworden en stopt vlak naast me. Ook hij is onder de indruk van het mooie plaatje en ik besef dat het toch fijner is om iets moois te kunnen delen met iemand die zulke schoonheid ook waardeert. “Laten we kijken wat er achter de volgende rotsen ligt”, roept hij enthousiast en scheurt meteen weg met mij in zijn kielzog. Het kwartier maken we vol met onze kleine ontdekkingstocht tot we weer terug naar het strand moeten. Om toch een winnaar te kunnen aanwijzen, besluiten we te kijken wie het eerste bij het strand is. Vol gas race ik richting het strand, terwijl ik bijna niks meer zie door het vele zoute water dat in mijn gezicht spat. Het is een nek-aan-nek race tot we zo dichtbij de kant zijn dat de Thaise man paniekerig met zijn armen zwaait en gebaart dat we snelheid moeten minderen! Uiteindelijk win ik de race, al komt dat volgens Tobi doordat mijn jetski meer vermogen heeft. Verliezen van een meisje blijft pijnlijk.
Na een middag afwisselend zonnebaden en zwemmen, sluiten we de dag af met een drankje bij een van de vele strandbarretjes. Een groot kleed op het zand nodigt ons uit om relaxed aan het mini-tafeltje te liggen, gezellig te praten en uit te kijken over de kalmerende zee. De schemer zet langzaam in en de bareigenaar steekt de fakkels aan. Terwijl Tobi de volgende grappige opmerking maakt blijft hij me iets te lang aankijken met zijn felblauwe ogen en ik voel een kriebel in mijn buik die ik al een half jaar niet meer gevoeld heb. Opeens heb ik weer enorme zin in het grote strandfeest en doet mijn teen geen pijn meer. Ach, het eilandleven is een weldaad voor de mens!
Foto's
