De kermis die Khao San Road heet

Door: Anneliese

Geplaatst op Dec 8, 2009

Terwijl het vliegtuig de landing inzet, kijk ik uit het kleine raampje naar de stad waar ik voor het eerst alleen op vakantie ben. Op zoek naar mijn rugzak bij de aankomsthal. Een half uur later loop ik volledig in evenwicht met mijn backpack op mijn rug en mijn kleine rugzak voor richting de uitgang van het vliegveld. Kleine Thaise vrouwtjes wachten de verse toeristen op met tasjes fruit als welkomstgeschenk. Een beetje zoals het vroeger moest zijn gegaan toen onze werelden elkaar voor het eerst ontmoetten. “Welkom vreemdeling. Hier heb je een takje fruit, laad nu je schepen vol rijkdom maar uit.” Er is misschien een hoop verandert in die paar honderd jaar, maar de essentie is nog steeds hetzelfde. Dat beeld wordt meteen versterkt op het moment dat ik de vele oude Europese mannen het vliegveld zie verlaten met een jong Thais meisje aan de arm. En ik maar denken dat ze op zakenreis zijn!

Na de vele verhalen over Thailand, neem ik het welkomstgeschenk argwanend aan. Na drie keer na te vragen of het echt gratis is, hang ik het tasje om mijn arm en ga op zoek naar mijn weg. Op aanraden van een aantal backpackers besluit ik richting het beruchte Khao San Road te vertrekken. Na een half uur duurende busrit word ik bij de straat eruit gezet. De straat is aan beiden kanten volgepropt met marktjes, barretjes, hostels en restaurants. Daarnaast is 90% van het rondwandelend publiek overduidelijk Europees. Terwijl ik mijn tassen weer op mijn lichaam hijs, raced de bus weer weg. Een beetje onwennig loop ik richting Khao San Road en moet in een paar minuten twintig keer 'No, thank you' zeggen tegen de TukTuk drivers. Na wat hostels gezien te hebben besluit ik er uiteindelijk een te nemen 'Marco Polo' in een zijstraatje van Khao San Road.

Als ik eindelijk mijn zware spullen op het bed heb gegooid en mezelf heb opgefrist besluit ik op onderzoek uit te gaan. Tot mijn teleurstelling heeft het hostel geen gezamelijke ruimte. Als ik buiten loop komt de drukte op mij af. En de hitte. Wat is het hier benauwd!

Ergens halverwege duik ik een zijstraatje in waarboven het grootste bord hangt van Khao San Road 'D&D'. Ik had ze vanuit Nederland al gemaild maar kon het vanmiddag met mijn backpack niet vinden. In deze overdekte zijstraat zie ik een reiswinkeltje waar ik even induik om te vragen hoe duur een treinticket is en of ik deze bij hun kan boeken. De trein vertrekt maandagavond 19.35 uur en komt aan in Chiang Mai dinsdagochtend om 09.45 uur. Ik besluit voor 900 bath om deze te nemen.

Vervolgens ben ik ineens zo moe dat ik richting mijn kamer ga om even te slapen. 'Even' zal zo'n veertien uur later worden. De volgende dag om half tien loop ik weer buiten en besluit een deal met een TukTuk driver te maken om mij langs alle bezienswaardigheden te loodsen. Als ik niet inga op zijn actie om in een kledingwinkel mooie spullen te kopen is de sfeer gelijk anders. Vervolgens pak ik een longtailboot en zie Bangkok vanaf het water.

Om 16.00 uur besluit ik in mijn hostel nog even te douchen voor de trein in te gaan. Wat een ellende. Ik krijg voor het douchen een kamer toegewezen die nog niet is schoongemaakt. Geen ramen. Geen airco en de douche boven de wc. Net zo nat als ik onder de douche was stap ik naar buiten. Ik pak op tijd de taxi naar het station. Zorg voor een paar broodjes voor onderweg en laat die trein maar komen. Ik zit naast een paar Fransen waarmee ik een gesprek probeer aan te knopen. Wil niet echt vlotten. Om 21.30 uur is mijn plek al een bed en kan je eigenlijk niets anders dan wat hangen, lezen en op tijd proberen te slapen. Elk uur krijg ik mee. Rond 07.00 uur kan ik echt niet meer liggen en zit wat naar buiten te kijken. Wat een andere omgeving.

14 uur nadat ik vertrokken ben uit Bangkok sta ik op het station in Chiang Mai. Tientallen mensen proberen je een kamer te verkopen. Ik loop door de menigte en neem een TukTuk buiten het stationsgebied. Lijkt mij goedkoper. Na een tip in de Lonely Planet kies ik voor mijn verblijf het questhouse 'Tri Gong Residence' (www.trigong.com). Een heerlijke kamer met eigen badkamer en normale douche. Na even op bed gelegen te hebben na deze treinrit sta ik op om het gebied rond dit questhouse te verkennen. Eerst mijn was even gedumpt bij iemand. Na een rondje lopen besluit ik even in een parkje te gaan hangen. Wat ik morgen ga doen weet ik nog niet precies. Wellicht dat ik er nog op het laatste moment voor kies om morgen naar het drielandenpunt te gaan. Omdat het een vroegertje is weet ik het nog niet.