Een moeizaam begin in Ayutthaya

Door: DW

Geplaatst op Jul 9, 2012

In Lampang besloten we een trein te pakken naar Ayutthaya. Gezien de voormalige status als hoofdstad van Thailand, leek ons dit wel een interessante bestemming. We kwamen wat later op de dag aan in deze stad en begonnen met hetgeen waar we altijd mee beginnen; een slaapplek vinden.
Als je achteraf, in Nederland, dingen nogmaals gaat omrekenen ga je bijna denken; 'waarom maakten we ons zo druk om die paar euro's'. Maar op dat moment is het gewoon een sport om zo goedkoop mogelijk een goede slaapplek bemachtigen. Maar aangezien we na een tijdje in Thailand al gewend waren aan de daar geldende prijzen, gingen we ook in Ayutthaya vol goede moed op zoek naar een voordelige slaapplek.


We kwamen bij het eerste guesthouse. Ondanks de grote advertentie bij de ingang, waar kamers van 500 bath werden aangeboden, werd ons verteld dat alles helaas vol zat. Maar we hadden geluk; er was nog wel, heeeeeel toevallig, één dure kamer vrij. Voor 1000 bath konden we overnachten in die kamer met ventilator. We bedankten vriendelijk en er werd ons nog nageroepen dat 900 bath ook kon, maar aangezien we niet van plan waren meer dan 500 per nacht te spenderen, liepen we verder.

Bijna drie kwartier later had ons gebrek aan richtingsgevoel ons (via diverse dure hotels) toch nog bij een volgend guesthouse gebracht. Ook hier waren de kamers minimaal 800 bath en nogmaals hebben we vriendelijk bedankt. Terwijl we onze backpacks weer omdeden en verder wandelden, begon de zon al langzaam onder te gaan…

Tot onze grote vreugde vonden we zo’n 20 minuten later twee guesthouses, enkele meters van elkaar. Een adverteerde al met 'Western Management'. Aangezien we ons geld liever aan Thaise mensen spenderen, besloten we verder te lopen naar de volgende. 1200 bath per kamer; we vielen bijna achterover (wellicht dat onze steeds zwaarder wordende backpacks hier ook aandeel in hadden). Na nog even verder gekeken te hebben, begonnen we het echt beu te raken. We besloten terug te lopen naar het guesthouse met Westers management, waar we voor 350 bath konden overnachten. Positief verrast door de prijs én het geslenter helemaal beu, besloten we hier dan maar te slapen (Sherwood House).

Op weg naar de (gedeelde) badkamer voor de welverdiende douche, merkte ik een vreemde geur op. Ik kon het nog niet helemaal thuisbrengen, maar ook in de badkamer bleef de geur hangen. Het viel me op dat de douche alles behalve schoon was, maar toch kwam die lucht daar niet vandaan. De zure geur was misselijkmakend en al snuffelend kwam ik er achter waar deze vandaan kwam; de handdoek van het guesthouse! Geloof me; ik was erg opgelucht dat ik hier achter kwam voordat ik een douche genomen had!
Ik was op dat moment tevens erg blij met het feit dat er in mijn backpack, die ik eerder de dag wel kon vervloeken om zijn gewicht, een schone handdoek zat.

Kortom; een beetje een moeizaam begin in Ayutthaya, maar aangezien ik helemaal niet van deze negativiteit houd, ga ik deze belevenis toch maar een positieve draai geven. Dit guesthouse was qua accommodaties de enige waar we absoluut niet tevreden over waren tijdens onze hele reis én we hebben er tevens nooit meer zo lang over gedaan voor we iets gevonden hadden. Iets ranzigers heb ik trouwens ook niet meer geroken in Thailand, dus dat zullen we dan ook maar op de pluslijst zetten.

En de leuke dingen van Ayutthaya ga ik gewoon in een andere blog zetten, ha!