Met de voetjes in het zand op Koh Lanta

Door: Oudemac

Geplaatst op Aug 6, 2014

’s Morgens vroeg verlaten we Koh Tao met de snelle veerboot; de Lomprayah. We stoppen nog kort op Koh Phanang en Koh Samui en komen tenslotte aan in Surathani. Hier stappen we in de bus richting Krabi; een rit van een uur of 6. Hierna moeten we in minibusjes en uiteindelijk komen we via twee korte tochtjes met een ferry aan op het Southern Lanta Resort op Koh Lanta. Het was een vlotte tocht en tevreden checken we in bij onze twee bungalows, vrijwel direct aan het strand.
We zijn al een keer of zes á zeven in Thailand geweest maar het strand Klong Dhao is het mooiste en prettigste strand tot nog toe! Het is een kilometer of drie lang, heerlijk fijn zand, enorm breed, brandschoon en het water is lauw, ondiep en glashelder; perfect voor kinderen. Met eb trekt de zee zich ver terug en lopen er overal mensen te zoeken naar schelpen en krabbetjes. Wij doen hier uiteraard ook aan mee. Overal langs het strand zitten resorts. Ze zien er allemaal mooi uit en er is geen hoogbouw. Er zijn verschillende restaurantjes die ’s avonds hun tafels en stoelen op het zand zetten en waar je lekker kunt eten, zowel Thais als westers en dat is fijn voor de kinderen. Onze zoon Hylke eet grote borden gebakken rijst en laat zich de mango shakes goed smaken en is er wel voor te porren om wat Thaise gerechten te proberen, maar onze dochtertjes houden het toch vooral op spaghetti, rijst en pannenkoeken met een glaasje melk.
Het strand en de resorts zijn vrijwel uitsluitend bevolkt door Zweden. De toeristenpopulatie op heel Koh Lanta is voor 50% Zweeds, en op Klong Dhao moet het rond de 90% zijn.
Ons resort is vrij groot met een lekker zwembad en een restaurant aan het strand gelegen. Tegen zonsondergang zoeken we het strand op en drinken een cocktail terwijl we de zon in de zee zien zakken. Daarna eten we wat in één van de nabijgelegen restaurantjes en zitten dan met de voetjes in het zachte zand. Soms zijn er fakkelshows. De kinderen kunnen samen met andere kinderen rondrennen terwijl de ouders tevreden aan het bier zitten. Om een uur of 22:00 wordt het rustig. Dit vinden we prettig want inmiddels ben ik op de bezadigde leeftijd geraakt dat ik niet meer zo nodig in lawaaiige horecagelegenheden rond hoef te hangen maar ’s avonds gewoon een boek wil lezen of naar de zee wil kijken. Heel veel tentjes gaan gewoon dicht en dan gaat men terug naar het hotel. Wij doen dat ook want we moeten de volgende ochtend op tijd opstaan omdat de kinderen naar de crèche moeten! Bij ons resort zit namelijk een Zweedse school met een crèche en dat is precies de reden waarom we naar dit eiland zijn gekomen. Er gaan daar tientallen kinderen naar school en het is natuurlijk leuk voor onze kinderen dat ze wat Zweedse speelkameraadjes hebben en het is ook goed voor hun taal. We zien gelukkig dat Hylke en Aafke weer direct naar het Zweeds overschakelen, maar onze Mette heeft het afgelopen half jaar een enorme taalsprong gemaakt maar dit is natuurlijk wel helemaal in het Nederlands geweest. Ze is het Zweeds spreken goeddeels kwijt maar ze verstaat het wel allemaal nog. Gelukkig is het voor haar het minste probleem en ze zal het binnen de kortste keren weer oppakken.
Mijn vrouw en ik hebben dus de ochtenden voor ons zelf. We wandelen over het strand, drinken her en der koffie, doen een kookcursus. Mijn vrouw doet een cursus fruitcarving en ontvangt na afloop een officieel certificaat en ik ga een dag duiken op een prachtige duiklocatie, twee uur varen vanaf Koh Lanta. Het is er glashelder en het stikt van het koraal en de vissen. Ik zie zelfs zeeslangen en murenes. Mijn buddy is een Thai die me onder water allerlei details aanwijst die ik zelf nooit gezien zou hebben en ik ga voor het eerst van mijn leven een onderwatergrot in.
Samen met Hylke doe ik een dag een snorkeltour. Eerst zitten we ruim een uur in een speedboot van de snorkelsite is 40 km verderop. We snorkelen een uurtje en zien opnieuw prachtig onderwaterleven. Hylke vindt het prachtig en heeft er veel lol in, mede omdat hij inmiddels een uitstekende zwemmer is. Over een jaar zwemt hij harder dan ik. Dat wil overigens niet zo veel zeggen. Tussen de middag verblijven we op het prachtige brandschone strandje van Koh Rok. Hier eten we een uitstekende lunch en zien grote vleermuizen in de bomen hangen en bovendien zit er een kolonie varanen die we bekijken. ’s Middags doen we opnieuw een snorkelsessie en tenslotte gaan we met de speedboot weer terug. Ondertussen huurt mijn vrouw een kajak waarmee ze met onze dochtertjes langs de kust peddelt. Zij hebben geluk want ze zien een echte zeeschildpad! Een welbestede dag!
We bezoeken het Koh Lanta culturele festival wat ieder jaar in de oude stad wordt gehouden. Allerlei groeperingen en organisaties lopen op hun fraaist uitgedost in een optocht, maar ook de Zweedse school is uitgenodigd en zodoende lopen er drie kindertjes apetrots in de optocht mee. De andere dagen worden gevuld met zwemmen, zonnen en lekker eten. Marije laat geregeld een massage doen en ook Aafke en Mette ondergaan met groot genoegen een Thaise massage. Aafke is vriendinnetjes geworden met het buurmeisje. Op het strand wordt voetballen georganiseerd waar Hylke naar hartelust aan deelneemt want hij wil, zoals het hoort, later profvoetballer worden. We hebben wat contact met andere mensen en de kinderen lopen bij elkaar in en uit. Mette heeft het zwemmen helemaal door en is alle angst voor het water, die ze in Australië nog wel had, helemaal kwijt. Zonder zwembandjes springt ze in het diepe en is ze in staat om enkele meters te zwemmen. Weliswaar onder water, dus het is nog niet helemaal zoals het moet, maar ze is pas drie jaar oud dus dat komt binnenkort wel goed.