Brommeren en dobberen aan de Andamankust
Andaman kust
Thailand
Bertopreis
Brommeren en dobberen aan de Andamankust
Het zilte zout van mijn zweet heeft zich als markering van mijn rugzak afgezet op mijn T-shirt. Dan weet ik, dit is reizen in tropische warmte. Het is een prima idee om een motorbike ( brommertje) te huren en rond te rijden. Eerst over asfaltwegen en later over zandwegen en steenpaden . Het gaat zoals het gaat en dat betekent voor mij dat ik regelmatig moet vragen waar ik nu weer ben. Op één van deze momenten kwam ik bij een tempel, helaas gesloten, maar buiten wel even wierookstokjes geplaatst. Ik wil mijn guardian angels wel laten blijken dat ik het bijzonder op prijs stel dat zij mij op deze reis volgen. Ik ben verder allerlei zandwegen afgereden en kwam toen langs een huisje, waar een groot blauw plastic vergiet mij opviel. Soms zijn details zo mooi, dat ik daar even voor wil stoppen. Toen ik de foto’s aan het maken was,kwam een vrouw naar mij toe en vroeg wat ik aan het doen was. Tja, probeer dat maar eens uit te leggen. Inmiddels kwamen twee kinderen op mij toegerend en even later werd ik uitgenodigd voor thee. Ik vind het leuk om te vermelden dat het een islamitische vrouw was en dat er geen enkele schroom was om mij thee aan te bieden. Ik heb later van haar en dochter een foto gemaakt, waar de liefde van afstraalt. Trouwens ik heb meerdere taferelen op de plaat vastgelegd, die een andere kijk geeft dan die blonde kuif in Nederland doet voorkomen of beweren. Ook hier is een seculiere maatschappij en ook in de overheidsgebouwen dragen de vrouwen, als zij moslim zijn, gewoon hoofddoekjes. Als mij gevraagd wordt, bij islamitische gezinnen, waar ik vandaan kom, merk ik enige schroom om te zeggen dat ik uit Holland kom. Hier aan de kust vinden zij het echter fantastisch, omdat wij ons zo goed hebben beschermd tegen de zee. Van die andere tsunami hebben zij hier nog niets gehoord. Genoeg zo, heerlijk op het brommertje verder gereden, kwam in een dorpje uit en zag daar ineens olifanten staan. Toen ik stopte kwam gelijk een jongen op mij af en vertelde dat hij toeristen door de jungle reed. Nu hadden de olifanten rust en stonden te eten. Uiteraard wat foto’s gemaakt. Blijf het bijzondere vinden om in de middle of nowhere ineens geconfronteerd te worden met olifanten. Ik heb mij vervolgens door het landschap geslingerd en kwam uit bij de kust. Na een hele steile afdaling kwam in bij een klein restaurantje uit, waar ik heelrijke gamba;s heb gegeten. Toen ik daar zat, kwamen ineens een groepje Japanners het terras op lopen. Zij zagen er aangeslagen uit en later bleek dat twee mensen zich ernstig zorgen maakten over familie in Japan. Het is inderdaad ongelofelijk wat zich daar voor een ramp afspeelt. Het dilemma waar deze mensen uit Japan vervolgens mee worstelden, is gaan wij terug of wachten wij af hoe de situatie zich ontwikkeld. Ik zal de schrik, paniek en ontreddering in de ogen van de ze mensen niet snel vergeten. Op mijn verdere brommertocht hield dit beeld mij lang bezig. Toen plotseling weer een aantal enorme badkuipen water uit de lucht kwamen vallen, heb ik mij weer op de weg en omgeving geconcentreerd. Aan het eind van de dag kwam ik weer aan de kust en strand uit. Daar weer genoten van allerlei mooie taferelen. Het is een strand waar voornamelijk thaise mensen komen en dat is toch altijd weer heel bijzonder. Kinderen, en ook volwassenen die zich als kinderen gedragen, spelen in de golven en genieten. Op het strand worden veel foto’s gemaakt en ik heb daar weer foto;s van gemaakt. Uiteraard moest ik met verschillende families op de foto en ik heb ook van hen weer foto’s gemaakt. Op deze manier komen wij toch dichter bij elkaar, zij in Holland in beeld en ik in Thailand. Vandaag kreeg ik van mijn gastheer een boottrip aangeboden. Vroeg op en naar de kust. Daar aangekomen bleek ik onderdeel te zijn van een groep van wel 40 mensen. Mijn gastheer keek mij trots en triomfantelijk aan en gaf mij een lunchpakket voor op het water. Dit was niet wat ik had verwacht, maar ik stap in een nieuw avontuur, open blik en kijken wat er komt ( de reiziger). Tja, een tocht langs verschillende eilanden. Naast mij een Zweeds stel met klein meisje van bijna 2 jaar en zij( de moeder) in verwachting van een boy. De hele dag samen opgetrokken en ik heb weer een overnachting adres in Zweden. Veel plezier gehad met die kleine meid en uiteraard ook genoten van de prachtige eilanden die wij hebben bezocht. Op één van de eilandjes werd een film opgenomen, veel cameramensen, zo’n mooie hengelcamera. Ik ben dan net een kind in een snoepwinkel, loop naar de set en volg alles wat daar gedaan wordt. Vooral het camerawerk boeit mij in het bijzonder. Helaas waren zij klaar met filmen en gingen de boel afbreken en naar de boten brengen. Ik ben toen gaan snorkelen en helaas stapte ik bij het snorkelen op een zee egel, die zijn pennen in mijn voet heeft gezet. Inderdaad, geen waterschoenen, dat krijg je als je op gewicht wil besparen en door Birma gaat reizen. Het is heel pijnlijk en ik hoop dat de pijn vanavond minder zal worden. Het gebeurde toen ik van de boot ging en wilde voelen hoe diep het was, nou daar kwam ik snel achter,ik schoot gelijk 2 meter boven de zee uit. Beetje dom, ik weet het!! Ik zit nu te schrijven en mijn voeten kloppen nog steeds en zien een beetje blauw. De mensen hier zeggen dat het vanzelf minder wordt en dat de stekeltjes er ook weer uitgaan. Dat zien wij morgen wel, dan ga ik brommerend een aantal tempels bezoeken en ik zie wel wat er verder op mijn pad komt. So far so good tot volgende verhaal. (zie foto’s)
Foto's
