Schoonheid aan de Andaman kust
Andaman kust
Thailand
Bertopreis
Schoonheid aan de Andaman kust
De stilte van de nacht werd verstoord door het schorre gekras van de huishaan. Spoedig volgden de pauwen, die het geheel wilde overstemmen met hun schelle geluid. De apen beschouwden dit als een uitdaging en met luid gekrijs maakten zij het concert compleet. Langzaam werd dit aangevuld met de dagelijkse geluiden van de mensen die naar of aan het werk gaan. Zo begint de dag en ook ik begin mij gereed te maken voor een nieuwe dag. Gisteren een verkennende tocht met long tail boot gemaakt en vandaag heb ik een deel van de dag aan een geheel verlaten stuk strand doorgebracht. De golfslag van de zee had een meditatieve werking. Langzaam dwarrelden allerlei gedachten als dikke sneeuwvlokken door mijn hoofd en ineens was het stil, zoals het stil kan zijn na vers gevallen sneeuw. Ik deed mijn ogen dicht om van dit moment te genieten en toen ik ze weer opendeed, was aan de kustlijn een meisje verschenen. Ik begrijp nog steeds niet waar zij vandaan is gekomen. Als zij uit de zee kwam, was het in ieder geval een mooier beeld toen Bo Derek uit de zee kwam. Zij was helemaal alleen op het strand en was in een groot verhaal verwikkeld. Met veel gebaren praatte zij en liep op en neer de kustlijn. Dit beeld ontroerde mij omdat het beeld mij heel sterk doet denken aan Esther, die ook druk gebarend en brabbelend door de wereld kon lopen. Ineens werd het meisje zich bewust van mijn aanwezigheid, ik had haar in beeld gebracht en ik kwam in haar beeld. Eerst keek zij nieuwsgierig naar mij en toen ik naar haar toeliep, kreeg in een prachtige glimlach. Vervolgens liep zij weg, langs het water en toen zij een kleine stip in de verte was zag ik haar het land ingaan. Zo´n beeld is weer een pareltje van schoonheid. Ik heb in foto´s wat beelden toegevoegd, waarvan ik hoop dat dit weergeeft van hetgeen in beschreven heb. Ik had inmiddels energie opgedaan en dat betekent dan `lopen`, zwerven zonder doel en kijken waar ik naar toe getrokken wordt. Nog even een laatste blik op een voorbij trekkende boot, met op de achtergrond kleine eilandjes. Onderweg een mooi beeld van een meisje ( vrouw), die een catering op wielen was begonnen. Ik heb altijd veel waardering voor het ondernemerschap en de inventiviteit van de mensen hier. Via allerlei straatjes en steegjes kwam ik in een meer toeristisch gedeelte. Tja, dat is heel andere koek, ineens wordt alles bepaald door verkopers die mij in het Russisch aanspreken. Niet heel opdringerig,maar wel sfeer bepalend. . Massaal worden groepen russen gedropt en daar kun je echt niet omheen, zowel letterlijk als figuurlijk. Ook dit bekijk ik met verbazing en verwondering en het is dan net of ik in een film loop. Van deze taferelen kan ik ook weer genieten, uiteraard niet te vergelijken met de schoonheid van eerder beschreven tafereel. Ook dit maakt deel uit van het reizen, mooie plekken zijn er uiteraard niet alleen voor de reizigers onder ons. De vraag is natuurlijk wat het verschil is tussen een reiziger en een toerist. Wie het antwoord weet mag het mij vertellen. Terwijl ik dit aan het schrijven ben wordt ik door Carla gebeld. Zij zat op een terras in de sneeuw, na een paar heerlijke afdalingen ( met helm) die zij samen met Ester had gedaan. Ik zit in klamme warmte, terwijl de krekels hun concert weer zijn gestart en zij op de berg in de sneeuw .Ver weg en toch zo dichtbij. Ik ga morgen brommeren en verder de omgeving verkennen. So far so good, tot volgende verhaal.
Foto's
