Weggaan is verdergaan

Door: Bertopreis

Geplaatst op Mar 13, 2011

Weggaan – verder gaan was de titel van een toneelbeeld dat ik in de jaren tachtig heb geregisseerd. Het thema is nog steeds actueel. Het weggaan wordt steeds intenser en laat ook steeds meer zijn sporen na. Het “verdergaan” is het ontdekken van nieuwe in - uit- en overzichten. Ik heb nog steeds de verbazing en verwondering als ik reis en mijn ogen speuren naar nieuwe indrukken. Ik geniet van alle schoonheid die nog steeds te vinden is. Zelfs het vliegen heeft nog steeds zijn eigen dimensie. Het vliegtuig neemt zijn meters en bij mij neemt de weemoed evenredig toe. Ook dat hoort bij het reizen, verlangen naar geliefden moet even een tijdje in de wacht om weer gekoesterd te worden. Het reizen heeft vele facetten en ik hoop de komende tijd daar beschrijvingen en beelden aan te geven. Op dit moment zit ik in Istanbul te wachten op mijn aansluitende vlucht naar Bangkok. De vlucht naar Istanbul werd vooral bepaald door veel “kinderleed”. Het leek wel een competitie wie het hardste kon schreien. Het kleintje naast mij greep regelmatig naar mijn hand en als zij mijn vinger te pakken had, was zij stil en met een heel innemende glimlach keek zij mij veelbetekenend aan. Haar moeder vroeg of ik ook naar Zuid Afrika ging en of ik te “leasen” was. Babyvlieger, kan toch een leuke nieuwe job zijn. Inmiddels aangekomen op vliegveld Bangkok en zit nu te wachten op de volgende vlucht naar Krabi aan de Andaman kust van Thailand. Vandaar weer omhoog met bus, zoeken naar een mooie plek, waar het toerisme nog niet in volle heftigheid heeft toegeslagen. Prima vlucht gehad, turkisch airlines is een prima vliegmaatschappij. Veel been ruimte, heel goed eten en zelfs een etui met benodigdheden voor de nacht. Krijg je anders uitsluitend in business class. Ik zit nu te midden van veel aziatische herrie mijn verhaal te vervolgen. Ik verbaas mij nog steeds over de enorme mierenstromen die als linten door de luchthaven lopen. De stromen verplaatsen zich regelmatig in de luchthaven, waar iedereen moet wachten voordat die stroom zich in de buik van het vliegtuig begeeft. Vervolgens worden die stromen over de wereld verspreid. Er was grote consternatie bij de Japanners, stonden massaal bij elk TV scherm dat op de luchthaven te vinden was. Een enorme aardbeving en zeebeving heeft hen tijdelijk op non actief gezet. Wel vreemd dat ik eerst op 8 maart naar Tokyo zou gaan en daar die kleine eilandjes bezoeken. Daar zijn nu die grote golven en modderstromen van bijna 10 meter hoog. Mijn guardian angels hebben toch wel een heel vooruitziende blik. Eindelijk op plaats van 1ste bestemming aangekomen. Prachtige plek, heel groen en temidden van enorme rotsen die als puberpuisten uit het landschap omhoog zijn geschoten. Eerst een duik in het zwembad genomen en vlak voor zonsondergang genoten van een heerlijk koud biertje, terwijl de krekels een enorm concert gaven. Het is alsnog ik niet terug in Nederland ben geweest, ik zit gelijk weer in een reisritme. De omschakeling naar alleen reizen is wel de grootste aanpassing op dit moment. Ik zit nu buiten op terras van huisje en te midden van allerlei nachtgeluiden deze zinnen te schrijven. Morgen zal ik de beelden laten spreken, zodat je ook een indruk krijgt van waar ik vertoef. So far so good en ik geniet!!