Welcome to the batcave
Andaman kust
Thailand
Sjoerd
Welcome to the batcave
We zijn met z'n vieren; twee Nederlanders, een Zweed en een Thaise gids in een te groot oranje shirt met een witte leeuw en de tekst ‘KNVB’ erop. Dat laatste is vanzelfsprekend puur toeval, maar toch leek het hiermee of hij wist wie eraan zouden komen.
We hebben allen een lamp op ons hoofd en gaan de grot in.
De belevenis van grotten in Europa is vanzelfsprekend heel anders dan de ervaring die we hier opdoen. Wij hebben roltrappen, liften, of in elk geval iets wat er voor zorgt dat je zonder amper een greintje vermoeidheid al het schoons kunt aanschouwen van dat wat er zich onder de grond bevind. Hier op Ko Lanta lopen we eerst een half uurtje de berg op, klimmen en klauteren een stukje langs een gladde rotspartij die zich tijdens iedere regenbui omvormt tot een aardige waterval en kunnen alleen op aanwijzen van onze gids de uiteindelijke ingang vinden.
Eenmaal binnen zetten we in het laatste beetje daglicht wat we nog meekrijgen onze lampen aan en lopen het duister in. Althans om het nu lopen te noemen; het begin blijft even over de rotsen klimmen en goed kijken waar we onze voeten plaatsen. Het is niet heel praktisch om hier slippers te dragen. De rotsen zijn soms onverwacht glad en de vloer is niet altijd even recht. Enige voorbereiding was misschien beter geweest maar wisten wij veel toen we al rondscooterend, langs de weg, een bordje met ‘cave’ zagen staan. En grotten zijn leuk, dus direct er naartoe!
Het rondtoeren op zo'n scooter is alhier prima te doen. Je komt op leuke plekken met de mooiste vergezichten over het omliggende landschap en de zee met zijn vele eilanden. De Thai zijn zich daar evenwel van bewust en zo nu en dan is er wel een overdekt terras te vinden alwaar je kunt genieten van een heerlijke iced-chocolate of andere versnapering. Overigens heb ik het hier nu over het oosten van het eiland. In het westelijke gedeelte, waar de meeste resorts te vinden zijn struikel je natuurlijk over de horeca. Dit laatste neemt trouwens wat af naarmate je verder naar het zuiden gaat.
Aldus, klauteren, klimmen, zitten, vooruitschuiven en weer staan tot we bij een punt zijn waar we normaal kunnen lopen. Hoewel deze grot al vele malen eerder is betreden voelen we ons speleologen die een nieuwe wereld ontdekken. Het leuke aan het weinige licht dat we met ons meedragen is dat we alles veel nauwkeuriger bekijken en ook makkelijker voor een verrassing komen te staan, afhankelijk van wat ons blikveld zal betreden. Zo zien we prachtige Stalagmieten, Stalactieten, rotsplateaus die in een flauwe helling een bodemloze put lijken te vormen en gangen die ons uit lijken te nodigen om verder te betreden.
Gelukkig leid onze gids ons weg van deze verleidingen verder de grot in. Hij verteld ons over een kilometers lang stelsel van gangen welke zich uitstrekt onder een groot deel van het eiland en dat veel van deze gangen medio jaren 80 of begin jaren 90 zijn ontdekt zijn door zijn broer.
Na een aantal prachtige stukken welke we betreden via improvisatorisch gemaakte bruggen en ladders komen we aan in een grote, hoge ruimte. Onze gids zegt op fluistertoon: “Welcome to the batcave” en hij schijnt zijn licht naar boven. Wij kijken mee, wat ervoor zorgt dat dankzij de lampen op onze hoofden het gehele plafond wordt verlicht. Boven ons hangen honderden slapende vleermuizen... de mooiste verrassing die deze grot ons vandaag prijsgeeft.
De weg naar buiten is ook nog een klein avontuurtje daar we ons door een vrij benauwd gangetje moeten wurmen. Liggend schuiven we vooruit tot we in het volle daglicht weer kunnen gaan staan. We zijn vies, bezweet en zitten onder de modder en misschien dankzij de vleermuizen ook nog onder wat anders maar het was prachtig.
Afgezien van dat we ons dus graag willen douchen valt er weinig meer toe te voegen aan deze dag. We praten nog een uurtje met de Zweedse André en vervolgen onze weg, terug naar het resort. Een avondje cocktails en live muziek kunnen we nu wel weer hebben.
Foto's
