Deze foto is genomen bij Village 44 in Taipei in Taiwan, op dinsdag 6 mei 2014 rond 16.00 uur.

`In de schaduw van de grootse, moderne Taipei 101, omringd door groentetuinen, ligt een bijzonder dorp met een grote historische betekenis. Een dorp dat speciaal voor soldaten en hun families is gebouwd toen de strijdmachten na de Tweede Wereldoorlog terugkeerden van hun missie. Iedereen die verbonden was aan het leger kwam hier terecht. Boven de entree hangt een boog met vier Chinese tekens. `Er staat village 44’, legt mijn vriend Poh uit. Het doet me denken aan dat grote kamp in Polen, waar zo’n zelfde stalen poort het begin betekende van vele gruwelen. De vrolijkheid van de felgekleurde deuren en ramen staat recht tegenover de zware lading die deze locatie met zich meedraagt. Het diep donkergrijze beton maakt me bedroefd, troosteloos. In de verlatenheid van het dorp is de hoop en de angst van de voormalige bewoners te voelen. De groene bomen proberen de plek aangenaam te maken. In het kleine museum, nu helaas dicht, staan alledaagse voorwerpen. In de huiskamer vol houten meubels staat de televisie nog aan, het speelgoed ligt verlaten op het ouderwetse kleedje. Ook de lesboeken liggen nog op de schoolbankjes. Het is net of de gezinnen een uur geleden pas zijn vertrokken. Gelukkig vertellen de foto’s hoe hecht en vooral veilig deze gemeenschap was. Er ontstond een zeer georganiseerd sociaal systeem. Men zat gezellig met elkaar onder de enorme boom op het pleintje, waarvan de wortels een bankje hebben gevormd. Of onder de leuk gestreepte zeiloverkappingen. Village 44 is een indrukwekkende plek en daarom hoop ik dat dit stukje geschiedenis altijd bewaard zal blijven. Ik kijk omhoog. Op korte afstand prijkt die beroemde toren. Het imponerende gebouw, dat de vorm heeft van bamboe, is echter half verscholen in de wolken. Net of hij in brand staat, de grote vriendelijke reus van de stad.’