Deze foto is genomen bij Fort San Domingo in het Tamsui District van Taipei in Taiwan, op dinsdag 6 mei 2014 rond 12.00 uur.

`Via een steil pad loop ik omhoog naar de must-see voor alle Nederlanders: een fort gebouwd door ons Dutchies! Dit historische monument behoort tot de oudste bestaande gebouwen van het land en is zelfs uitgeroepen tot potentieel werelderfgoed. Het bolwerk is rood omdat de locals ons destijds roodharigen noemden. Daarom heette het ook wel `Fort of the Red Hair'. Ik ben trots op onze landgenoten die hier hun kracht hebben ingezet en hebben meegebouwd aan een bastion dat nu de stille getuige is van vierhonderd jaar ontwikkeling in Taiwan. Helaas kwam het uiteindelijk in handen van de Engelsen. Maar nu prijkt de Taiwanese vlag trots op de top van de vierkante vesting, een fort dat alles weg heeft van de set van een piratenfilm, inclusief kantelen en torentjes. Op de muur is het resultaat te zien van de hevige gevechten die hier moeten hebben plaatsgevonden: kogelgaten met daaronder witte strepen. De pikzwarte, glimmende kanonnen in de tuin lijken pas geverfd. Ze geven me een machtig en veilig gevoel. Ik probeer met mijn fototoestel het plaatje van de stempel na te fotograferen, de stempel die je hier van elke toeristische attractie kunt verzamelen. Een leuke uitdaging. Vlak naast me staan twee reusachtige klompen met ING erop. Ja, onze eigen bank. Ik ben stomverbaasd. Het gebouw van het Britse consulaat, naast het fort, kenmerkt zich door zeven halfronde bogen met daartussen één of twee pilaren. Een ontwerp dat grootsheid en elegantie uitstraalt. In de zuilen staan twaalf tekeningen, allemaal met een distel en een roos, de bloemen van respectievelijk Schotland en Engeland. Het rood van de bakstenen en vloertegels steekt af tegen het groen van de glazen railing. Ik loop snel de trap op. Met dit druilerige weer ben ik blij dat men destijds de overdekte galerijen heeft uitgevonden, die niet alleen de zon maar ook de regen buiten houden. Ik betreed het pand en kijk door de ramen. Wat moet de Britse consul hier, met een kopje thee in de hand uitkijkend over de schilderachtige omgeving, een zeer aangenaam en ontspannen leven hebben gehad.’