Tadmor of Palmyra, gelegen op een afstand van ongeveer 200 km ten noordoosten van Damascus, staat als werelderfgoed op de lijst van UNESCO. Voor de Romeinen was het ooit de poort naar het oosten. Er werden luxueuze goederen uit verre landen verhandeld, zoals parels uit de Perzische Golf, specerijen uit India, zelfs zijde uit China. Alles draaide om handel en binnen korte tijd werd Palmyra een zeer welvarende stad. De aanzienlijke families toonden hun rijkdom door grote, spectaculaire bouwwerken, te realiseren, zoals de grote tempel van Baäl. Ook tegenwoordig nog zijn de resten van de stad zeer indrukwekkend.
Minder bekend is echter de vallei van de graftombes met drie soorten graven, t.w.torengraven, tempelgraven en ondergrondse graven. Typisch zijn de grote vierkante graftorens, zoals die van Elabel, met vier verdiepingen, waarin ongeveer 300 doden konden worden bijgezet. De toren kan aan de binnenzijde worden beklommen. Vanaf de bovenste verdieping heb je een prachtig uitzicht op de omgeving. In de loop van de Romeinse keizertijd ontstond een andere manier van begraven, namelijk de grafhuizen en de hypogaea (ondergrondse grafkamers, waaronder die van de Drie Broers, met fraaie fresco's). De doden werden daarin horizontaal bijgezet in nissen, die aan de voorzijde werden afgesloten met een gebeeldhouwde sluitsteen met daarop een buste van de dode, soms vergezeld van een kind. De necropolis of dodenstad is gelegen net buiten de restanten van de oude stadsmuren van Tadmor. Het is beslist de moeite waard om de verschillende graven te bezoeken. De oorspronkelijke sluitstenen zijn deels overgebracht naar het Palmyramuseum aan de rand van Tadmor.