Rondreis Sri Lanka 2006 deel 3: tsunami-gevolgen
Zuid Sri Lanka
Sri Lanka
Janhermens
Rondreis Sri Lanka 2006 deel 3: tsunami-gevolgen
Vandaag en gisteren (14 en 15 nov.) hebben we langs de route gereden, waar de tsunami heeft toegeslagen. Onvoorstelbaar en indrukwekkend wat je te zien krijgt en hoe je ook ziet dat het leven gewoon weer doorgaat, terwijl er zéker nog een groot verdriet ligt bij alle verlies. Je wordt er bij stilgezet, door het te zien en in je op te nemen. Wat een grote ramp is dit m.n. ook voor Sri Lanka geweest.
De mensen werken hard om zoveel mogelijk weer te herstellen. Grote hotels en restaurants lukt dit wel, maar de armere en kleinere lukt dit niet. Je vraagt je af waar deze mensen allemaal gebleven zijn. Ook hier krijg je het gevoel dat de hulp aan veel mensen voorbij gaat.
De Tamil Tijgers b.v. zijn o.a. boos omdat het hulpgeld praktisch allemaal in het rijkere zuiden en westen besteed wordt, terwijl de ramp in het oosten veel groter was. Maar ja, dat komt niet op de t.v.!!
De regering hier gaat ervan uit dat de hulp aan het zuiden en westen uiteindelijk ten goede komt aan het hele land. Persoonlijk iets geven heeft veel meer waarde en de mensen zijn dankbaar en diepgelukkig als je ze iets geeft.
Vandaag mochten we met Dimuthu naar zijn tante, midden tussen de bananenbomen in de bush (hutjes!), en schonk zij ons in alle blijdschap een kopje thee met melk, zoet maar wel lekker. Ook zij was heel blij met wat we bij haar achterlieten.
Gisteren hebben we een safari in een open jeep door het nationale park Yala gemaakt. Onze kontjes doen nu nóg pijn. Olifanten, slangen, krokodillen, wilde buffels en varkens en natuurlijk weer grote leguanen en salamanders. We moesten wel 40 dollar entree betalen, maar kregen daar een gratis gids voor, die natuurlijk wél een fooi verwachtte. Ja, ja, wij zagen de dieren nog eerder dan hem!!
Weigeren kan niet, want hij was gratis.
Tussen de stank en de herrie van de jeep hadden we toch een prachtige tocht van 3 uur.
Hier in Hikkaduwa hebben we alweer een prachtig hotel. Helaas zijn de onderste etages zwaar beschadigd door de tsunami. Het water is gigantisch door het hotel geslagen, het ligt ook pal aan het strand.
Christien vraagt wel eens of de constructie nog stevig genoeg is. Tja, daar moet je maar van uitgaan! Er gebeuren gevaarlijker dingen hier in dit land.
Ze heeft vannacht slecht geslapen, meende constant met de afstandbediening van de airco te moeten spelen. Het apparaat ging ook zo hard tekeer, en we kregen hem niet uit!
Vandaag is er in het hotel een bruiloft met 400 gasten (eters). Verder zijn wij alléén in het grote hotel. Het is hier nu de slappe tijd en er zijn toch heel wat boekingen gecanceld.
Dimuthu nam ons gisteravond mee naar een visrestaurant en natuurlijk weer ontzettend goed. Hij MOEST van ons mee-eten aan ONZE tafel. Eigenlijk durfde hij dat niet zo goed en mag hij dat van zijn baas niet. We vonden het alle3 gezellig!
Als toetje nam ik 'curd' met palmsuikersiroop. 'Curd' is het dikke van de buffelyoghurt. Kalfjes moeten vrij snel zelf hun eten zien te bemachtigen. Nou ja, gras is er genoeg. Ze mogen niet te lang gespeend worden, want dan zou ik géén 'curd' kunnen eten. Het gaat tenslotte om verdiensten. Vandaar ook dat je zoveel kalfjes langs de wegen ziet grazen. De
luchtverontreiniging is daar wél het grootst, maar dat proef je niet aan de yoghurt!??!!
Er komen zoveel dampen uit alle auto's en tuk-tuks dat het lijkt alsof ze op slaolie rijden. Stinken doen ze sowieso!
Nou inderdaad werd ik gek van de airco. Hij blies veel te koud in je nek en we probeerden alleen de waaier aan te doen en de airco uit, maar het lukte met geen mogelijkheid, uiteindelijk om 0.00 uur ontdekte ik het knopje ‘slaapstand’, maar lawaai maakte hij nog wel. We gaan nl. al om ong. 21 uur slapen, want ’s morgens om 5 à 6 uur ben je al wakker. En dan is het
de mooiste tijd hier.
De zee is hier prachtig, je doet de deur open en je hoort en ziet de zee. De zon staat al weer pal boven ons hoofd en we zweten ons weer.....
Soms komt er ineens geen water uit de douche en zit je haar net vol shampoo en ook is het gewoon, dat de stroom uitvalt, als je net je lepel naar je mond brengt.
Hoog in de bergen droegen de mensen dikke jassen met bontkraag en dan keken we naar beneden en zagen we blote voeten met plastic slippers. Ze hadden het niet koud nee.
Morgenvroeg begint onze laatste dag van het tour-programma: we rijden via de kustroute naar Colombo en ons eerste hotel in Negombo. Onderweg zullen we nog de trein zien die bij de tsunami meegesleurd werd. Hij is als monument behouden gebleven.
In Negombo blijven we dan t/m volgende week zondag en dan vliegen we al vroeg weer terug. Maar zover is het gelukkig nog niet: er komen nog massa's heerlijk eten op ons af!
Foto's
