Liefs uit Lanka (a love story)
West Sri Lanka
Sri Lanka
Gerrit-Gaspedaal
Liefs uit Lanka (a love story)
"Do you have girlfriend?"
Vraagt een toch in het geheel niet onknappe Srilankaanse me.
Niet eens terloops.
Of met gedempte stem dan wel op samenzweerderige toon.
Nee gewoon.
Alsof ze vraagt hoe laat het is.
Op de man af.
Ik zijnde de man in dezen.
"Uhm… no I don't"
Antwoord ik naar waarheid.
Die normaal gezien het langst duurt maar nu toch best snel was.
Het brengt een giechelgniffelende reactie teweeg.
En een hand voor de rij hagelwitte tanden.
Vóór deze, die volgens mij de hamvraag was, had ik al op een andere "Holland" geantwoord.
Drie vragen op drie al goed.
Sjonge…
"How are you?" was de eerste overigens.
Dat was al gelijk na binnenkomst.
Na het gebruikelijke “ayubowan”
Srilankaansen zijn erg aardig.
En ik val wel op getint.
Met lange zwarte haren en donkere ogen.
Niet dat Srilankanen niet aardig zijn.
Maar die hebben een snor.
De termen "tourist trap", "langeafstandsliefde" en "russischebruiden.nl" flitsen door m'n hoofd.
Meerdere malen en in wisselende volgorde.
Ik wacht op de vervolgvraag maar die komt niet.
"Ramya" zegt ze.
Als antwoord op mijn tegenvraag.
Ron & Ramya… Ramya & Ron… ,denk ik.
Allitereert leuk. Mooie glimlach.
Ik durf het niet hardop te zeggen.
“Nice name” zeg ik, en bestel een Strammer Max
Hopen dat ie binnen blijft.
Is 1 dollar fooi te veel?
Twee weken ben ik er inmiddels.
Op Sri Lanka. Of zeg je in?
De vertaling eerbiedwaardig prachteiland klopt in alle opzichten.
Ik heb al rondgelopen in Colombo. Olifantenweesjes geaaid in Pinnawela.
Voor een buitje geschuild in Anuradhapura. Olifantenrijbewijs gehaald in Dambulla (thanks Muthu!).
Big Boeddha's gespot in Pollonaruwa.
Rotsgeklommen in Sigirya. Dansshow bewonderd in Kandy.
Masker- en batikfabrieken bezocht in nog terug te googlen plaatsjes.
Kip gegeten in Palagolla. Thee geleut in Nuwara Eliya.
O ja…
Kip gegeten in Palagolla…
Dat was geen succes.
Tijdens op zich wel. Achteraf wat minder.
Hotel Windsor heeft twee nachten extra mogen boeken.
Op advies van de aardige dokter.
Met snor.
Mooie zwart-wit betegelde toiletvloeren daar overigens.
Privégids Majid zal rechtstreeks naar het eindhotel rijden.
Als ik me weer wat kiplekkerder voel.
Balen. Geen Galle of Uduwalawe National Park voor mij gezien de verziekte tijd.
Wel een extraatje: schildpaddenasiel in Induruwa.
In een aan de asielbewoners aangepast tempo.
Daarna naar Bentota.
Ramya woont in Bentota.
Lacht mooi en veel en werkt bij Hotel Lihiniya Surf.
Qua kamerbezetting is het er erg rustig.
Oktober 1999.
Behalve een Duits(talig) koppel en een groepje van vier onverstaanbare (Oostblokse?) heren logeert er niemand.
Rustig dus.
In tegenstelling tot het zeewater.
Dat is juist bovenmatig onrustig.
Want Orissa is er.
Orissa is een behoorlijk wilde dame.
Weliswaar een goeie 1000km verderop noordoostwaarts, maar toch.
Orissa is cycloon 05B.
Een ramp in India maar hier levert het fantastische golven op.
Bodyboardtime!
Goeie test. Strammer Max blijft binnen.
Ramya is er elke dag.
Net als Lakmali.
Die heeft me nog niet gevraagd om te trouwen trouwens.
Ramya ook niet. Nog niet.
Max is evenwel een blijvertje.
M'n vaste lunchmenu.
Met iets wat op frietjes lijkt en tomatensoep.
M'n laatste dagen, op Sri Lanka dan, bestaan uit bodyboarden, boekje lezen en Strammer Max eten.
En teruglachen naar Ramya.
Op het moment dat ik door de van zichzelf al schemerige hotelgang naar het diner loop, valt het licht uit. Hoewel het elke keer verrast, is het op zich geen verrassing. Het gebeurt hier dagelijks. Maar deze keer meende ik vier, of vijf, dat herinner ik me niet meer zo precies, seconden daarvoor een forse vogelspin op de muur te hebben waargenomen.Een verschrikte gil op dat moment vlakbij me bevestigt mijn vermoeden.
Ik bots tegen iemand op. Het is aardedonker.
Lange zwarte haren.
Ramya?
Elkaar niet aanraken is geen optie.
Hoe lang duurt een moment. Wat is de tijdspanne van een ogenblik.
Een natuurlijke omarming in het stikkedonker.
Even een witregeltje om het magische momentje te versterken…
Gearmd half struikelend begeleiden we elkaar richting kaarsverlichte eetzaal.
"What time you're done working?", vraag ik.
"When work ready", zegt ze.
Oja… da's waar. Azië en bewuste tijdsbeleving gaan niet samen.
Ik probeer te denken in termen als 'morgen' en 'later’.
Lastig te doen voor westerlingen maar ik merk dat ik er een latent talent voor heb.
Ik wacht, zittend op een ligbed in de schemerige hoteltuin.
De hoteltuin grenzend aan de Indische Oceaan en een witte strandstrook.
De strook waar na zonsondergang zeezoekende toeristen plaatsmaken voor 'buurtende' locals.
Fladderende transistorradiomuziek en zachtlachende zangstemmen deinen op de golven.
Murmelen naar me toe, zich mengend met de insectengeluiden in de hoteltuin.
De bewaakte hoteltuin moet ik zeggen.
Arul waakt en bewaakt zo'n beetje dag en nacht.
Arul heeft daartoe een gigantisch dubbelloops geweer.
Antiek vermoed ik.
En een bijpassend rimpelhoofd met dikke grijze snor.
De T-shirtverkoopster mag de hoteltuin niet in. Ik er wel uit.
Kleine moeite.
"This you like?" zegt ze.
"Yes… this one with the elephants. Size L please."
"Blue or white?"
"Both..."
Na een goedkeurende knik van Arul nestel ik me weer op het ligbed.
Een ritseling doet m'n hart sneller kloppen.
"Ramya…”
“Ayubowan Ron”
"Hey, nice to see you!"
Wat ik hoopte dat een lange nacht op het strand zou worden, werd helaas kort.
Ze mag hier niet zijn. Arul ziet alles.
Maar Arul kent ook de waarde van een glimlach.
Zeker in combinatie met de dollar.
Arul knipoogt en bewaakt even een stukje de andere kant op.
In het donker houden we elkaars handen vast en proberen te communiceren.
Ze kan hier niet blijven. Moet naar huis… maar wil dat niet.
Niet zonder nog een momentje zonder wat te zeggen.
En nog een paar.
Last night in paradise.
L’ultima notte.
Een glinsterende traan in het maanlicht.
Enfin…
Breda, november 1999.
De postzegels uit Sri Lanka zijn prachtig.
De bijgevoegde foto nog meer.
Het briefje is mooi, lief en klinkt vertrouwd:
"My Dear Ron,
How are you: I think you’r in good health and getting on well. I am also well. Thank you.
Are you forget me? So, after long time: I always remember you and will never forget you.
It's raining here in Sri Lanka these days. Are you remember my friend’s Lakmali? She is married now.
Didn’t you marry yet? I have no boy friend. Still single me.
We get a few guests these days. When are you come to Sri Lanka? I like see you again. Give my regard’s your friend.
Please write to me as soon as you receive this letter. God bless you!
Lot of love,
Ramya
(do you want tomato soup and stramme Max?)”
[img width=300 src=http://www.mijnalbum.nl/Grotefoto-8MXFFXLO.jpg][/img]
Foto's
