Leeuwenrots: ruim 1200 traptreden is héééél veel...
Sri Lanka
Azië
Geervannesmeed
Leeuwenrots: ruim 1200 traptreden is héééél veel...
Dag 7: Sigiriya - Kandy
Vandaag gaat de rit verder het binnenland in, naar Kandy.
Kandy is de laatste koningsstad. In 1815 kwam er, na de verovering van de stad door de Engelsen, een eind aan het Singalese koninkrijk, dat 2300 jaar had bestaan. Het is, rond een kunstmatig aangelegd stadsmeer, magnifiek gelegen tussen de heuvels van het centrale bergland op een hoogte van ca. 500 meter. Daardoor is er altijd, ook in de zomer, een aangename temperatuur. Het is nu het culturele centrum van Sri Lanka.
We worden,inderdaad zoals gezegd, om 6:00 uur gewekt. Eerst gaan we een bezoek brengen aan een van de meest imponerende plaatsen van Sri Lanka, de beroemde "Rots van Sigiriya", de Leeuwenrots.
Het is één van de zeven plaatsen in Sri Lanka die, sinds 1982, op de Werelderfgoedlijst is geplaatst. Het bestaat uit "The four Gardens of Paradise", vier tuinen dus, die omgeven zijn door muren en grachten en, boven op de rots, een citadel. Deze rots van ongeveer 200 meter hoog, werd al vroeg bewoond door kluizenaars. In de late vijfde eeuw werd boven op de rots een koninklijk paleis gebouwd door Kasyapa.
Kasyapa,de oudste zoon van Anuradhapura’s koning Dhatusena, vreesde in de troonopvolging te worden gepasseerd door zijn jongere halfbroer Mogallan. Hij maakte zich meester van de troon door zijn vader eerst gevangen te zetten en hem later te doden. Mogallan vluchtte naar India.
Angst voor vergelding bracht Kasyapa ertoe een paleis op de Sigiriya te bouwen. In het jaar 477, zeven jaar na zijn troonsbestijging, betrok Kasyapa zijn prachtige paleis boven op de rots. Elf jaar later, daalde hij overmoedig van zijn onneembare vesting af voor een treffen met Mogallan, die uit India was teruggekomen met een groot leger. Toen hij op het punt stond de strijd te verliezen, doodde hij zichzelf. Daarna is het paleis door niemand meer bewoond en vervallen tot een ruïne.
Voor we daar echter arriveren, stoppen we nog even bij een riviertje, waar een viertal Bengaalse varanen van bijna twéé meter zich met dode vis laten voeren door een man. Er wordt gefilmd en er worden foto's gemaakt en de man wordt blij gemaakt met een fooi. We vervolgen onze weg. Even later moeten we plotseling stoppen voor een wilde olifant die de weg over steekt. In Sri Lanka geldt dus ook: "oppassen voor overstekende olifanten".....
We stoppen bij wat hutten langs de weg en de bewoners laten ons zien hoe ze leven. We gaan de tuin in, waar we een stekelvarken zien dat aan een ketting ligt. Net een hond. Wat de mensen al niet doen om toeristen te trekken. Ook hier gaan we weer verder na een fooi te hebben gegeven. Weer iemand blij gemaakt....
Om 10:00 uur stoppen we bij een prachtig gelegen hotel voor een kop koffie met cake. We hebben vanaf het terras een mooi uitzicht op de beroemde Leeuwenrots, die loodrecht uit het landschap oprijst..
Ook vandaag gaan Mia en Mini niet mee; er moeten maar liefst 1202 traptreden beklommen worden.
De rots is ongeveer 200 meter hoog. Een flinke klim en al erg warm. Het is enorm druk. Het is vandaag Poya dag. Iedereen heeft op deze feestdag van de volle maan vrij en en dan is "Sigiriya" een fijn dagje uit. Hoog op de rots zien we de mensen over de trappen voetje voor voetje verder schuifelen. We hebben niet zo'n goede dag uitgekozen voor deze klim....
Eerst wandelen we door de tuinen die er omheen liggen en iedereen krijgt de gelegenheid foto’s te nemen. Dan beginnen we aan de beklimming. Het eerste stuk is nog in de schaduw, maar het is toch wel zwaar.
We gaan achter de zogenaamde spiegelmuur langs, aangebracht om ons een blik in de "duizelingwekkende" afgrond te besparen. Tenminste voor Teun die hoogtevrees heeft, maar tóch besloten heeft om mee te gaan. Knap hoor. De spiegelmuur spiegelt niet, maar glimt hier en daar. Vanwege de enorme drukte wordt besloten dat we de fresco's van de "apsala's", de wolkenmeisjes, niet gaan bekijken.
Nog meer trappen en looppaden van ijzer.
Tussen twee kolossale leeuwenklauwen (!) beklimmen we de laatste treden.
Er zijn een paar mensen die het niet meer zien zitten om naar boven te gaan; het laatste stuk is ook pal in de zon en vanwege de enorme drukte, gaat het maar moeizaam! Degenen die er toch aan beginnen worden beloond als ze boven aankomen bij de restanten van het paleis: echt een schitterend uitzicht naar alle kanten over meren, jungle, velden, bergen. Heel erg mooi.
Plotseling ziet iemand dat vanaf het zwembad bij het hotel waar we koffie dronken, gezwaaid wordt. Het blijken Mia en Mini te zijn. Zij hebben een groot gedeelte van de klim vanaf het hotel kunnen volgen met een kijker. Natuurlijk wordt er ook driftig door iedereen teruggezwaaid, als we merken dat zij het zijn.
Aan de andere kant van de rots dalen we weer af. Terug naar het hotel, waar Mia en Mini ons al staan op te wachten. We eten "op ons gemakkie" een club-sandwich en een paar mini-loempiaatjes en gaan dan weer op weg naar Kandy. Leuke aapjes hebben ze daar trouwens bij dat hotel....Of niet Sido?
In de plaats Matale brengen we nog een bezoek aan de prachtige Hindoetempel "Sri Muthumariamman Thevasthanam". (zonder te stotteren...). Met de blote voeten moeten we door de waterbak bij de deur, om toch zeker de tempel "rein" te betreden. De mensen zijn volop bezig met de voorbereidingen voor het grote Peraherafeest. Een van de belangrijkste hindoefestiviteiten. Alle feesten zijn kleurrijk, maar de perahera is een groots spektakel; grote optochten met praalwagens, olifanten, tamboerijnen en dansers. Ook de Boeddhisten vieren dit vollemaanfeest. Het wordt georganiseerd ter ere van de beschermende goden van het eiland. Perahera betekent letterlijk processie. De Perahera in Matale vindt plaats tijdens de volle maan in de maand augustus (Esala). Het wordt ook groots gevierd in Kandy en Dondra. Twee plaatsen waar we nog zullen komen tijdens onze rondreis.
Bij het vallen van de avond komen we dan eindelijk aan in Kandy. Het is een lange dag geweest. We verblijven de komende 3 nachten in hotel "Casamara". Een heel erg mooi hotel in het drukke centrum van de stad. We zijn de enige gasten, dus het personeel staat ons al op te wachten en ontvangt ons met open armen. Doodzonde dat in dit prachtige land met deze vriendelijke mensen steeds minder toeristen komen.
Foto's
